W Związku Radzieckim było wiele miast, które stopniowo zamieniały się w duchy. Jednym z nich jest Iultin, który choć niedługo istniał na Czukotce. Szybko powstała duża osada przemysłowa została równie szybko opuszczona przez jej mieszkańców. W szczytowym okresie jego rozwoju mieszkało tam ponad pięć tysięcy osób (około 5200). Obecnie żyją tu zwierzęta, przedstawiciele tutejszej przyrody. Miasto położone jest w pobliżu góry Ivaltyn, od której pochodzi jego nazwa.
Powstanie miasta i jego przeszłość
W ZSRR terytorium Czukocka było dość aktywnie badane i opanowywane. Było to spowodowane poszukiwaniem złóż kopalin i zaangażowaniem więźniów odbywających wyroki w GUŁAGU.
W trzydziestym siódmym roku geolog V. Milyaev odkrył duże złoża molibdenu, cyny i wolframu na górze Ivaltyn (przetłumaczone z języka czukockiego jako Long Ice Floe).
Rok po odkryciu pierwsze ekipy budowlane przybyły w to miejsce. Niestety, wszelkie prace nad badaniami regionu musiały zostać wstrzymane ze względu na wybuch drugiej wojny światowej. Po wojnie kontynuowano budowę.
Pierwsi osadnicy mieli kilka konstrukcji - tylko dwa domy ze sklejki i kilka namiotów, w których mieszkali robotnicy. Było ich też niewielu - siedemdziesiąt trzy osoby. Stopniowo budowa nabierała tempa. Pracowali tu głównie więźniowie. W 1946 roku pojawiła się mała wioska Egvekinot i dwustu kilometrowa droga. Iultin powstał w 1953 roku, w niewielkiej odległości od miejsca, w którym przebywali geolodzy. Sześć lat później, w 59.Zakładzie Górniczo-Przetwórczym imienia I. W. I. Lenina, który w tym czasie był centrum dzielnicy.
W krótkim czasie zorganizowano ogromną infrastrukturę miejską, która rozwijała się bardzo szybko. W tamtych latach przemysł państwowy bardzo potrzebował wolframu, molibdenu i cyny.
Miasto szybko się rozwijało i rozwijało. Wkrótce wszystkie regiony wielkiego kraju wiedziały o jego istnieniu. Otwarto tu przedszkole, placówki oświatowe i kluby. Zbudowali nawet lotnisko. W 89 roku Iultin liczył pięć tysięcy mieszkańców, a samo miasto zostało uznane za przemysłowy ośrodek regionalny, rozpoczęto budowę nowoczesnej nowej szkoły. Ludzie tutaj dobrze zarabiali i mogli sobie pozwolić na loty samolotem raz lub dwa razy w roku.
Spadek Iultina, jego zamknięcie
Planowano dalszy rozwój osady, rozbudowę bazy produkcyjnej oraz produkcję gotowych surowców. Ale wszystkie pomysły pozostały w planach i nie zostały wdrożone. Kiedy rozpoczął się rozłam w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (91 rok), wsparcie państwa dla przedsięwzięcia zniknęło. Dostawy surowców z tak odległych obszarów stały się nieopłacalne z ekonomicznego punktu widzenia. W rezultacie rentowność spadła, a fabryka została po prostu zamknięta. Wszystkie wykonywane tutaj prace stały się nieopłacalne.
CZYTAJ TAKŻE: Pętla kabestanu: dlaczego dany węzeł powinien być w stanie zrobić właścicielowi
Początkowo wioska nadal istniała, ale z czasem wszelka komunikacja została przerwana. Bliżej dziewięćdziesiątego piątego roku ludność nie miała innego wyjścia, jak opuścić umierające miasto i wyjechać. Ostatni mieszkańcy opuścili swoje siedliska przed rokiem 2000. Ponieważ nie przeprowadzono żadnych napraw, mosty drogowe szybko popadły w ruinę, a samo miasto stało się duchem.
Miasto dzisiaj
Obecnie w Iultinie istnieje tylko jedna struktura, którą nadal można nazwać pół-martwą. To podstawa służby drogowej, która zajmuje się obsługą regionalnego sezonowego „autowintera” Egvekinot - Cape Schmidt.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<
Najciekawsze jest to, że po wyjeździe ostatnich mieszczan, którzy opuścili swoje domy, miasto pozostało absolutnie nietknięte. Przypomina majestatyczny, masywny pomnik czasów i wydarzeń dawno minionych. Wszystko zostało w pośpiechu: domy i mieszkania, przedszkola i szkoły, samochody, ogromny zakład przemysłowy. To jak wiadomość, telegram z minionej epoki.
Odwiedzając teraz miasto duchów, można poczuć okres komunizmu, jego oddech, siłę, wielkość zakładów przetwórczych. Jeśli chodzi o infrastrukturę, w tej osadzie była znacznie lepsza niż w innych częściach Czukotki.
Osoby, które chciałyby zobaczyć Iultina na własne oczy, będą musiały dotrzeć tam samodzielnie trasami okrężnymi. Wszystkie drogi i mosty już dawno popadły w ruinę i są niebezpieczne. Budynki wciąż stoją, ale powoli się zapadają, drogi zarastają chwastami, szybko zmieniając niegdyś ruchliwe miejsce w zapomniane i opuszczone miasto o statusie „ducha”.
Kontynuując temat przeczytany, jakie tajemnice stanowiły zamknięte miasta ZSRR, których nie ma na mapie.
Źródło: https://novate.ru/blogs/300320/53960/