Jak zwykle w Związku Radzieckim było wiele dziwnych rzeczy: produkcja tylko i wyłącznie kaloszy, moda na czerwone flagi i prawie niezdrowa żądza całowania mężczyzn przez sekretarzy generalnych. Na kupę przemysł Związku Radzieckiego produkował dziwne zakrzywione łyżki. Dla niektórych obywateli do dziś mogą one leżeć gdzieś w zakurzonej szafie. Dlaczego potrzebne były takie dziwne sztućce?
Faktem jest, że te łyżki były w pewnym sensie „medyczne”. Zostały stworzone, aby przekwalifikować dzieci leworęczne, aby zmienić je na praworęczne lub oburęczne (osoby równie dobre na prawą i lewą rękę). Na przykład oburęczny był Charlie Chaplin. Pomimo tego, że słynny aktor od urodzenia był praworęczny, wykonywał w życiu wiele czynności, w tym gry na skrzypcach lewą ręką. W większości przypadków każdy może rozwinąć oburęczność. Jeśli chodzi o zakrzywione łyżki, wystarczy przyjrzeć się bliżej takiej, aby zrozumieć, że zjedzenie takiej łyżki lewą ręką nie zadziała.
W XX wieku wierzono, że leworęczność jest rodzajem patologii, którą należy skorygować. A każdą korektę najłatwiej wykonać w dzieciństwie. Dlatego próbowali przekwalifikować sowieckich leworęcznych, zaczynając od szkolnej ławki. Co tam, w czasopismach dla dzieci publikowano nawet wiersze, które poddawały leworęczność miękkiemu, komicznemu, nie obraźliwemu, ale jednak ostracyzmowi. Plotka głosi, że niektórzy nauczyciele nawet przywiązywali ręce leworęcznych do krzeseł, ale to nie jest pewne.
Czy taki stosunek do leworęcznych był stricte w ZSRR? Nie, lewacy byli poddawani „dyskryminacji” do końca drugiej połowy XX wieku w wielu krajach, w tym w „cywilizowanym” świecie. Na przykład amerykański magazyn TIME z 1967 roku poświęcił nawet problem przekwalifikowania i ostracyzmu leworęcznych cały artykuł, porównując istniejące uprzedzenia wobec takich osób ze średniowiecznymi przesądy.
Błędem byłoby jednak sądzić, że nastawienie na leworęcznych w XX wieku, w tym w Związku Radzieckim, rosło od zera. Według różnych źródeł leworęczni na świecie stanowią od 5 do 15% populacji. Innymi słowy, nasz świat jest światem praworęcznym. Osoba leworęczna jest zmuszona przystosować się do wielu rzeczy, których praworęczna osoba nawet nie zauważa. Dlatego wierzono, że fajnie byłoby przekwalifikować takich ludzi od dzieciństwa.
Wszystko to nabrało szczególnego znaczenia w wojsku: dopiero w XXI wieku zaczęto masowo projektować i produkować broń na oba chwyty (lewą i prawą). Wreszcie, do lat 80. w sowieckich szkołach uczono pisania piórami atramentowymi. A dla osób leworęcznych nawet to stanowiło problem, ponieważ pracującą ręką podążali za piórem prosto przez świeży atrament, rozmazując wszystko napisane w przewidywalny sposób.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
Podsumowując, należy zauważyć, że stosunek do leworęcznych zmienił się pod koniec XX wieku. W szczególności w Związku Radzieckim oficjalne dokumenty w obronie leworęcznych zostały przyjęte przez Ministerstwo Zdrowia w 1985 r. i Ministerstwo Edukacji Publicznej w 1986 r. Przyjęte przepisy były po tym, jak radzieccy lekarze i naukowcy udowodnili, że próby przymusowego przekwalifikowania osób leworęcznych, zwłaszcza w przypadku dzieci wiek, z dużym prawdopodobieństwem prowadzą do rozwoju powikłań i zaburzeń psychicznych, przede wszystkim powstawania licznych nerwice. Ten stan rzeczy może niektórym wydawać się straszny, ale niestety w społeczeństwach homo sapiens coś się robi dopiero po wypchaniu rożków. Szyszki krwi.
Jeśli chcesz wiedzieć jeszcze ciekawsze rzeczy, to powinieneś poczytać o tym 7 próbek sprzętu AGD, które są uważane za symbole epoki sowieckiej.
Źródło: https://novate.ru/blogs/070622/63170/