W czasach sowieckich wielu amatorów montowało odbiorniki tranzystorowe własnymi rękami. Dla tych ludzi (w większości w wieku szkolnym) krajowa branża wyprodukowała wielu projektantów, w skład których wchodziła płyta, elementy radiowe, cewki, przewody i korpus przyszłego odbiornika. Pozostało tylko podnieść lutownicę i zabrać się do pracy. Dlatego starzy radioamatorzy są dobrze zorientowani w zawiłościach lutowania, znają marki lutów i jak lutować ze sobą różne metale.
W naszych czasach potrzeba tej wiedzy pozostała tylko wśród technologów i instalatorów pracujących w wyspecjalizowanych przedsiębiorstwach. Czasami jednak nieprzygotowana osoba nagle ma potrzebę lutowania w domu i nagle okazuje się, że że zakupiony lut nie chce przyklejać się do grotu lutownicy i nie można osiągnąć żadnego pozytywnego wyniku okazuje się.
Doświadczeni radioamatorzy, z którymi omawialiśmy ten problem, ujawnili sekret kompetentnego przygotowania do pracy lutownicy. W tym artykule przedstawiam ich przemyślenia tak szczegółowo, jak to tylko możliwe.
Osoba decydująca się na lutowanie powinna wiedzieć, że głównym elementem lutowia jest cyna. Cyna do lutowania sprzedawana jest w kilku rodzajach, różniących się temperaturą topnienia.
Trzeba też pamiętać, że podczas lutowania może zniknąć cynowanie grota, które odpowiada za przyczepność lutowia. Zniknięcie może nastąpić w wyniku długiego trzymania lutownicy podczas przerw w pracy. W takim przypadku końcówka się przegrzewa, miedź utlenia się i topnik wypala się. Powstały z tego powodu osad zapobiega przywieraniu lutu do końcówki lutownicy.
Wskazówki dla początkującego lutownicy:
- Grot lutownicy najlepiej zawsze przechowywać w kalafonii. Chroni żądło przed utlenianiem i wypaleniem;
- po skończonej pracy żądło należy wytrzeć. Najlepiej zrobić to na drewnianym klocku lub małym kawałku deski, topnik i sadza są tak dobrze usuwane;
- nie przegrzewaj lutownicy. Lepiej jest częściej go wyłączać i włączać, niż cały czas go włączać.
Jeśli mimo to na żądle utworzyły się osady węgla, konieczne jest jego zabarwienie. Cynowanie to proces niezbędny do utworzenia cienkiej warstwy lutowia na czubku lutownicy. Nawiasem mówiąc, na części, które mają być lutowane, należy również nałożyć cienką warstwę lutu.
Algorytm cynowania jest prosty:
- 1. Powstała sadza jest usuwana z żądła. Najlepiej użyć drobnoziarnistego papieru ściernego lub podobnego pilnika. Ostrożnie obchodzić się z żądłem, aby nie powstały na nim zadrapania i wypukłości. W idealnym przypadku żądło powinno być absolutnie gładkie.
- 2. Po oczyszczeniu z sadzy żądło pokrywa się kalafonią. Aby to zrobić, możesz obniżyć grot do kalafonii i dopiero wtedy włączyć lutownicę. I możesz posmarować żądło płynną kalafonią (topnikiem) za pomocą pędzla. Nie da się podgrzać lutownicy, dopóki nie zostanie pokryta kalafonią, ponieważ powstaje tlenek miedzi, z którego tak mocno wyczyściliśmy grot!
- 3. Po pokryciu czubka lutownicy kalafonią można delikatnie przyłożyć ją do cyny. Przyklei się do żądła, a następnie należy pocierać powierzchnię żądła o kawałek drewna lub metalu.
Właściwie to wszystkie niezbędne procedury, aby doprowadzić lutownicę do stanu roboczego.
Dziękuję za przeczytanie tego artykułu! Jeśli nie jest to trudne, wpisz 👍 i zasubskrybuj kanał.