Dziś jest wielu ludzi, którzy budują domy bez projektów, z tego wynika konieczność dokończenia budowy różnych pomieszczeń, a zatem fundamentów. Do istniejących domów wykonuje się wszelkiego rodzaju rozbudowy: pokoje, werandy, a ci, którzy mieszkają na parterach starych budynków mieszkalnych (w Chruszczowach) dołączają balkony. Niektórzy pamiętają o kominkach, ale nadrabiają za późno, więc fundamentem pod kominek murowany okazuje się być konstrukcją wolnostojącą wewnątrz domu.
Ale co zrobić, aby nowy fundament z czasem nie odsunął się od starego, a między obiema konstrukcjami pojawiła się szczelina?
Odpowiedź jest prosta: oba fundamenty są połączone w jedną strukturę.
Aby połączyć oba fundamenty, ważne jest prawidłowe zakotwienie, a nie w sposób, w jaki robi to większość budowniczych podczas wbijania prętów zbrojeniowych w beton. Zatkane wzmocnienie uspokaja tylko samego właściciela, że tam jest, ale w ogóle nie chroni konstrukcji przed deformacjami.
W rzeczywistości siła rozciągająca w fundamentach jest tak duża, że nawet rozbija beton i rozrywa zbrojenie, a mówisz „młotkiem”?
Przy takim podejściu jeden koniec zbrojenia znajduje się w betonie, a drugi koniec jest po prostu w otworze, z którego pręt można łatwo wyjąć po wyciągnięciu. W tym przypadku zbrojenie działa tylko na ścinanie, a nie na rozciąganie.
Pręt stalowy ma żebra, które muszą znajdować się w betonie bez pustych przestrzeni i tylko w tym przypadku zapewnione jest niezawodne połączenie pręta z utwardzoną mieszanką betonową.
Prawidłowe kotwienie
Prawidłowe kotwienie polega na wklejeniu pręta zbrojeniowego w beton, a takie podejście eliminuje efekt poślizgu pręta wewnątrz konstrukcji.
Odbywa się to tak:
1. W konstrukcji betonowej wierci się otwór o głębokości 25-30 średnic zbrojenia i grubości 2,5-3 średnic zbrojenia (przykładowo: przy zastosowaniu kotwy opartej na pręcie 10 mm głębokość otworu wyniesie 30 cm, a jego średnica 25 mm)
2. Otwór jest dokładnie wydmuchany z kurzu i oblany wodą dla dobrej przyczepności już stwardniałego betonu i dopiero twardniejącej mieszanki. Tak obrobiony otwór zapewnia dobrą przyczepność.
3. Otwór jest wypełniony mieszanką kotwiącą. Dostępne są 4 opcje:
a) Jako mieszankę stosuje się gotową mieszankę kotwiącą o czasie twardnienia 5-15 minut, np. Ceresit CX15 lub GLIMSPRO ANCHOR (nie reklamowe). Worek 25 kg kosztuje od 1000 do 1500 rubli.
b) Mieszanka na bazie samorozprężnego cementu glinowego w stosunku 1:4 do piasku. Utwardzanie osiąga się po 20-25 minutach. To rozwiązanie nie kurczy się. Cement ГЦ-40 50 kg kosztuje ~ 2500 rubli, ale wystarczy na dwieście kotew.
v) Zwykła mieszanka cementowo-piaskowa (cement M-500) w proporcji 1:3 z dodatkiem kleju PVA (utwardzanie 1-2 dni).Wadą takiej mieszanki jest to, że nieznacznie zmniejsza objętość (skurcza się) .
G) Za pomocą kotwy chemicznej. Tutaj można zmniejszyć średnicę otworu, ale sama metoda jest kosztowna ze względu na koszt chemikaliowca.
Aby wykonać 3-4 kotwice, musisz wydać średnio 1000 rubli. Bardzo drogi!
Wiele osób nadal używa kleju do płytek do montażu ulicznego, ale nie mogę tego doradzić, ponieważ nigdy go nie używałem ...
4. Pręt umieszcza się w otworze, wyciskając nadmiar mieszanki. Następnie dajemy czas na utwardzenie mieszanki kotwiącej.
Opisuje prawidłowe podejście do kotwienia, które gwarantuje niezawodną przyczepność konstrukcji pod różnymi obciążeniami działającymi na konstrukcję.