Okablowanie elektryczne od dawna jest tym samym obowiązkowym systemem inżynieryjnym dla nieruchomości mieszkalnych, co zaopatrzenie w wodę, ogrzewanie i kanalizację. Biorąc pod uwagę względną prostotę konstrukcji, powstaje bezpośrednio na obiekcie. W trakcie jego realizacji układanych jest wiele kabli, z których część obsługuje kilka obciążeń, tj. działa w trybie grupowym.
Przy realizacji takiej konstrukcji poszczególne odcinki kabla muszą być ze sobą połączone w miejscach rozgałęzień i wykonywania odgałęzień. Istnieje kilka technologii tworzenia tych elementów, wśród których bardzo szybko zyskuje w ostatnich latach wersja oparta na zaciskach sprężynowych.
Spośród łączników sprężynowych, które posiadają szereg dobrze znanych zalet, największą popularnością cieszą się produkty WAGO, rysunek 1. Wiadomo, że nie ma idealnych rozwiązań technicznych i każde z nich ma zawsze zarówno zalety, jak i wady. Znajomość braków jest przydatna, ponieważ pomaga zminimalizować ryzyko ich ujawnienia.
Co ogranicza ładowność terminala WAGO?
Prosty wzór na obliczanie mocy elektrycznej jest znany ze szkolnego kursu fizyki: P = R * I ~ 2 (do kwadratu). Z tej prostej zależności wynika bezpośrednio, że ten parametr złącza elektrycznego jest odwrotnie proporcjonalny do jego rezystancji styku R.
Wady rozwiązania technicznego dość często stają się bezpośrednią kontynuacją jego zalet. W przypadku zacisków WAGO zasada ta przejawia się w tym, że duża prędkość łączenia przewodów z tym elementem jest osiągana dzięki zastosowaniu zacisk sprężynowy Rysunek 2, który w pozycji roboczej nie jest w stanie zagwarantować dużej powierzchni interakcji z podłączonym przewody.
Rezystancja styku R splotu jest wprost proporcjonalna do obszaru interakcji między przewodem a stykiem.
Z tego wynika natychmiast, że:
- Złączki WAGO można stosować tylko do tworzenia obwodów o stosunkowo niewielkich prądach;
- instalacja listew zaciskowych wymaga starannego przestrzegania technologii;
- nawet niewielkie ruchy przewodów względem listwy zaciskowej mają silny negatywny wpływ na jakość tworzonego połączenia.
O tym ostatnim decyduje fakt, że po poddaniu nawet niewielkiemu obciążeniu powierzchnia styku nieznacznie się zwiększa na skutek efektu zgrzania zacisku sprężystego i drutu. Takie spawanie ma małą wytrzymałość mechaniczną i łatwo ulega zniszczeniu nawet przy niewielkiej zmianie przestrzennego położenia drutu względem zacisku.
Jak zminimalizować ryzyko przekroczenia rezystancji styku
Moc cieplna uwolniona przy zwiększonej rezystancji prowadzi do nagrzania powierzchni styku, co w ciężkich przypadkach prowadzi do stopienia i zniszczenia listwy zaciskowej, rysunek 3.
Dlatego podczas instalacji i eksploatacji ważne jest, aby nie dopuścić do znacznego wzrostu tej mocy.
Aby to zrobić, wystarczy przestrzegać kilku prostych zasad:
- kontrolować maksymalny prąd w utworzonym obwodzie;
- obserwować technologię instalacji;
- nie dopuszczać do ruchu listwy zaciskowej.
Jeśli te warunki zostaną spełnione, listwa zaciskowa będzie działać normalnie przez znaczny okres gwarancyjny, który jest ustalany przez producenta.