Podczas badania danych paszportowych dowolnego silnika elektrycznego, oprócz deklarowanej mocy, napięcia, obciążenia prądem znamionowym i sposobu łączenia biegunów, wskazany jest prąd rozruchowy. Ten parametr należy do najważniejszych wskaźników pracy dowolnego zespołu silnikowego i dlatego wymaga bardziej szczegółowego rozważenia.
Cechy współczynnika rozruchu i prądu
Prądy rozruchowe są szacowane na podstawie tych obciążeń silnika elektrycznego, które działają na uzwojenia robocze w momencie przyłożenia do nich napięcia. Najczęściej przekraczają standaryzowany wskaźnik 6-8 razy. Rzeczywista wartość uwzględniająca tę różnicę nazywana jest krotnością i jest wprowadzana jako współczynnik korygujący (zdjęcie poniżej).
Znając wprowadzony w ten sposób współczynnik, nie będzie trudno określić wielkość prądu rozruchowego.
Dodatkowe informacje: Nie należy mylić dwóch cech silnika: wartości prądu znamionowego i prądu roboczego.
Ich różnica przejawia się następująco:
- Prąd znamionowy to prąd płynący w cewkach podczas długotrwałej pracy agregatu i jest ograniczony jedynie temperaturą stojana (stopniem jego nagrzania).
- Wskaźnik pracy charakteryzuje rzeczywisty prąd w chwili obecnej.
- Zwykle jest równa lub nieco niższa od wartości nominalnej.
Wprowadzony współczynnik zależy od mocy silnika elektrycznego i liczby par biegunów w nim. Przy niskiej deklarowanej mocy będzie mniej. Taką samą zależność obserwujemy w przypadku biegunów.
Cechy procesu uruchamiania
Wielkość prądów rozruchowych zależy od cech konstrukcyjnych konkretnego silnika elektrycznego, aw szczególności od jego bezwładności. Tak więc przy niewielkiej liczbie biegunów całkowita rezystancja uzwojeń jest mała i odpowiednio osiągają duże wartości. W przypadku modeli silników z bardzo dużymi prędkościami obrotowymi wału typowy jest „twardy” rozruch, ponieważ przejście do trybu roboczego wymaga więcej wysiłku.
W języku technicznie piśmiennym zjawisko to jest opisane następująco:
- w stanie statycznym współczynnik poślizgu wału silnika jest równy jeden;
- kiedy obraca się podczas startu, wskaźnik ten dąży do zera, ale nigdy go nie osiąga (z powodu zawsze obecnych strat).
W wyniku procesów przejściowych, pole elektromagnetyczne samoindukcji gwałtownie wzrasta, a impedancja cewek i składowej prądu maleją.
Określenie dokładnej wartości
Możesz uzyskać dokładne dane dotyczące żądanej wartości w następujący sposób:
- Na oscyloskopie, który odbiera sygnał na boczniku podczas uruchamiania silnika.
- Pomiar przy obniżonym napięciu na uzwojeniach (5-10 razy niższym niż nominalne).
- Odczyty miernikiem cęgowym.
W pierwszym przypadku możliwe jest naprawienie udaru napięcia na ekranie oscyloskopu i porównanie go z wartością w stanie ustalonym. Druga opcja jest dobra, ponieważ wirnik silnika nie przegrzewa się podczas pomiaru i nie zakłóca procesu odczytu. Korzystanie z miernika cęgowego jest najłatwiejszym sposobem, ale nie zapewnia wymaganej dokładności (zdjęcie poniżej).