Wszystkie informacje o tak zwanej „kuli błyskawicy” opierają się na relacjach naocznych świadków tego niezwykłego zjawiska. Różne wersje jego opisu znacznie się od siebie różnią. Ale jeśli odrzucimy wszystkie fantazje i spróbujemy wybrać tylko prawdopodobne fakty, uda nam się uzyskać następujący obraz tego, co się dzieje, blisko rzeczywistości.
Jak naoczni świadkowie opisują to zjawisko?
Zgodnie z oświadczeniami większości naocznych świadków, wyłącznie na zewnątrz, błyskawica w postaci kuli jest małą, świetlistą formacją „ognia”.
Zjawisko to najczęściej obserwuje się podczas burzy w postaci wiszącej nad ziemią kuli o średnicy nie większej niż pół metra, z której wystaje wyładowanie „korona” (zdjęcie powyżej). Niektórzy świadkowie mówią o formacjach kulistych o wielkości około 2-3 metrów, co wygląda bardziej na przesadę niż prawdę.
Kula ognia nie stoi w miejscu, ale porusza się po nieprzewidywalnej trajektorii i czasami wydaje się, że goni naocznego świadka lub inne poruszające się obiekty. Czas życia tego zjawiska nie przekracza kilkudziesięciu sekund (odnotowano przypadki, gdy trwało do kilku minut). Bezpośredni kontakt z taką piłką jest niebezpieczny dla istot żywych i ludzi. Często zdarza się, że dotknięcie go powoduje poważne obrażenia lub nawet śmierć. Jako przykład podano dobrze znany przypadek, który miał miejsce w Sankt Petersburgu w XVIII wieku. Następnie rosyjski naukowiec Georg Richman zmarł w wyniku wyładowania kulowego.
Co o tym mówią naukowcy
Dziś zjawisko zwane „błyskawicą kulową” nie ma ostatecznego naukowego wyjaśnienia. Ze względu na rzadkość tego zjawiska i niemożność jego naprawienia przez długi czas naukowcy nie są w stanie sformułować, czym ono jest. Z drugiej strony istnieje wiele różnych teorii, które próbują jakoś wyjaśnić naturę tego niezwykłego zjawiska. Niektórzy naukowcy mają nawet wątpliwości co do jego realności dokładnie w formie opisanej przez naocznych świadków (zdjęcie poniżej).
Wersje i hipotezy
Wśród naukowców, którzy wielokrotnie próbowali wyjaśnić istotę zjawiska, akademik P. L. Kapitsa. Zgodnie z zaproponowaną przez niego teorią, obserwowana kula ognia jest niczym innym jak stojącą falą e / m utworzoną przez wibracje odbijane od ziemi. Ich antywęzły zawierają wszystkie warunki niezbędne do utrzymania zjonizowanego ośrodka w stanie aktywnym, czyli inaczej mówiąc kuli błyskawicy.
Na największą uwagę zasługuje teoria, zgodnie z którą rozważane zjawisko jest rodzajem powstawania plazmy. Występuje w wyniku uderzenia zwykłej burzy, co potwierdza praktyka (obserwacje
pokazał, że błyskawica kulowa pojawia się natychmiast po rozpoczęciu burzy). Problem w tym, że procesy plazmowe charakteryzują się krótkimi interwałami (rzędu ułamków sekundy). Większość naukowców tak naprawdę nie rozumie, dlaczego błyskawica kuli jako plazma istnieje stabilnie przez stosunkowo długi czas.