W tej chwili automat jest uważany za główny sprzęt elektryczny w domu i w tym procesie rola osoby jest zminimalizowana. Ewolucja pralek trwa do dziś, są ulepszane i pojawiają się nowe, wyższej jakości modele. Osobom, które doceniły wszystkie zalety ich używania w życiu codziennym, niezwykle trudno jest przystosować się do utrzymania czystości ubrań bez użytecznego urządzenia. W nowoczesnych, oryginalnych automatach procedury realizowane są według ustalonego programu.
Elektromechanizmy stają się „inteligentne”, ekonomiczne i charakteryzują się zwiększoną efektywnością wykorzystania środków „jednorazowych”.
Maszyny wyposażone są w funkcje wielomodowe, w tym samonagrzewanie, podawanie i odprowadzanie wody, „parametry termiczne” prania różnego rodzaju tkanin oraz określanie ilości środka piorącego budynków. Niektóre urządzenia analizują wagę „załadowanych” przedmiotów i potrafią je wysuszyć.
Ewolucja
Zanim postęp naukowo-techniczny i przemysł elektroniczny zaczął nabierać rozpędu, metody mycia były bardzo prymitywne. W tamtych czasach prano tylko dziecięce ubrania, prześcieradła i bieliznę, a szaty zimowe, sukienki damskie i męskie garnitury parowano i czyszczono szczotką. Taką pracę wykonywały „praczki”. Zawód ten był szeroko rozpowszechniony i bardzo poszukiwany, ale był uważany za wyczerpującą i ciężką pracę.
Często statki odpływały na wiele miesięcy żeglugi, a do załogi rekrutowano tylko mężczyzn. Marynarze przywiązali swoje ubrania do lin i wyrzucili je za rufę, prąd potargał rzeczy, zmywając w ten sposób brud z nich. W ten sposób odkryto pierwszy składnik prania - mechaniczny efekt dużej intensywności na tkaninie. Drugim uczestnikiem tej działalności są komponenty chemiczne. Stosowano substancje, które wpływały na jakość czyszczenia materiału i miały właściwości mydła - popiół, tłuszcz, piasek, soda.
Podstawowe etapy wynalazku
Wielki artysta i wynalazca Leonardo da Vinci naszkicował w swoich pamiętnikach wczesny przykład modelu mechanicznego urządzenia myjącego, który pozostał na papierze.
Wynalazca Nathaniel Briggs w 1797 roku, wynalazł i opatentował urządzenie, które upraszcza i przyspiesza proces prania. Prymitywny mechanizm składał się z drewnianego pudełka z ruchomą ramą wewnątrz, zwanego tarką.
Amerykański James King w 1851 roku zaprojektował i otrzymał dokument do obrotowego aparatu bębnowego, ale urządzenie było obsługiwane ręcznie. To urządzenie stało się analogowym przykładem dzisiejszych modeli.
Walce do wyciskania zostały wynalezione w 1861 roku. Są one teraz również instalowane na prostych półautomatach, które już nie są powszechnie używane.
Urodzony w Indianie projektant William Blackston zaprojektował pralkę domową w 1874 roku i wprowadził ją do masowej produkcji. Założona przez niego firma pracuje obecnie w tym kierunku.
W 1908 roku innowator Alva Fischer zaprojektował nową klasę AGD z zainstalowanym silnikiem elektrycznym. Firma z siedzibą w Chicago rozpoczęła produkcję tych jednostek pod nazwą „Thor”. Aparat był wyposażony w drewniany bęben obracający się naprzemiennie w różnych kierunkach. Dźwignia napędzająca silnik urządzenia znajdowała się w dolnej części maszyny. Problem w tym, że nikt nie myślał o bezpieczeństwie podczas pracy przy takiej instalacji, a hostessy często ulegały kontuzjom.
Elektryczna maszyna z metalowym korpusem została opatentowana w 1910 rokuco wymagało naciśnięcia dźwigni do uruchomienia. Sprzęt miał jednak wadę - ubrania były nawinięte na śrubę mechanizmu, silnik urządzenia przepalił się od przeciążenia, więc proces prania musiał być cały czas monitorowany.