Natychmiast po odkryciu różnicy potencjałów i wywołanego przez nią ruchu elektronów (prądu) przyrodnicy próbowali zrozumieć, w jaki sposób te dwie wielkości elektryczne są powiązane. Przez wiele lat ani Włosi L. Galvani i A. Volta, ani francuski badacz Ampere, ponieważ zebrane w tym czasie dane były niewystarczające. Dopiero w XIX wieku przyrodnik z Niemiec Georg Ohm zdołał ustalić związek między natężeniem prądu w badanym obwodzie a napięciem działającym na jego zaciski.
Ohm się otwiera
Wielki naukowiec argumentował, że te dwie wielkości są liniowo powiązane z pewnym współczynnikiem, zależnym od właściwości i charakterystyk badanego obwodu (przewodnika). Współczynnik ten zostanie później zdefiniowany jako opór łańcucha, a jednostka jego miary zostanie nazwana Ohm (na cześć przyrodnika). Naukowiec doszedł do tego odkrycia po przeprowadzeniu szeregu eksperymentów, z których wynikało:
- różne substancje przewodzą prąd na różne sposoby, a niektóre z nich w ogóle go nie przepuszczają;
- im bliżej materiał zbliża się do metali w swoich właściwościach, tym lepsze jest jego przewodnictwo;
- wraz ze wzrostem napięcia prąd w przewodnikach wykonanych z tego samego materiału rośnie proporcjonalnie.
Później prawo Ohma stało się podstawą rozwoju całej gałęzi przemysłu zwanej „elektrotechniką”.
Dokumenty regulacyjne oparte na prawie Ohma
Dalszy rozwój myśli technicznej doprowadził do tego, że w XX wieku powstały i pojawiły się konstrukcje, z którymi bezpośrednio wiązało się prawo Ohma. W warunkach produkcji przemysłowej opracowano ramy regulacyjne, które regulują główne parametry obwodów elektrycznych i elementów konstrukcyjnych (w szczególności ich odporność na prąd).
Więc w Klauzula PUE-7 1.8.40 określono warunki pomiaru przecieków linii kablowych (dopuszczalne przewodnictwo ich powłoki ochronnej). I w Punkt PTEEP 2.7 rezystancja elementów uziemiających przemysłowych i domowych instalacji elektrycznych i obwodów jest znormalizowana (zdjęcie obwodu uziemiającego podano poniżej).
Ponadto wartości te są regulowane w innych dokumentach regulacyjnych (w GOST R 57190-2016np.).
Ostatni etap badań G. Ohma
Jego dalsze badania dotyczące zagadnień związanych z elektrycznością związane były z jednobiegunowym przewodnictwem metali (1830) i badaniem zjawiska nagrzewania drutów prądem (1829).
Dodatkowe informacje: W latach 40. naukowiec zajął się problematyką akustyki, co doprowadziło do wyników o ogromnym znaczeniu.
Podsumowując, zauważamy, że odkrycie Ohma umożliwiło po raz pierwszy spojrzenie na przejawy prądu elektrycznego z perspektywy ilościowej. Można ją zaliczyć do fundamentalnych z punktu widzenia rozwoju wiedzy naukowej. Co więcej, wszystkie późniejsze obliczenia teoretyczne i eksperymenty przekonująco dowiodły całkowitej poprawności wielkiego naukowca.
Następnie stwierdzenie to zaczęto interpretować jako prawo natury, równorzędne w znaczeniu odkryciu przez I. Niuton.