Żołnierzom zawsze zależało na wynalazkach i pomysłowości, co pomagało nie tylko łatwiej znosić wszystkie trudy działań wojennych, ale nawet ratować życie ich i towarzyszy. I choć czasem rozwiązania tego typu wydają się z pozoru dość dziwne, to są naprawdę skuteczne. Z tego powodu żołnierze radzieccy jeżdżą z góry siedząc na pojazdach opancerzonych - nie po to, by się przechwalać, ale z życiowej konieczności.
Po raz pierwszy żołnierze radzieccy weszli „w zbroję” już na początku lat czterdziestych. Zdjęcia z okresu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej przedstawiają słynne czołgi T-34, na których gęsto siedzą Czerwone Myśliwce. Wtedy transporter opancerzony jeszcze nie istniał, a kiedy trzeba było atakować w warunkach terenowych, to czołgi najłatwiej były w stanie przenieść piechotę na linię frontu. Oczywiście było to bardzo ryzykowne, bo wojownik siedzący na zbroi mógł zostać zestrzelony pociskiem wroga, ale wtedy nie było innych opcji.
Po zakończeniu wojny radziecki kompleks wojskowo-przemysłowy rozpoczął rozwój i produkcję pierwszych pojazdów opancerzonych, które weszły do służby na początku następnej dekady. Oto tylko pierwsze testy terenowe ujawniły pewne wady ich konstrukcji.
CZYTAJ TAKŻE: Nieprzenikniona ochrona wybrzeża: jakie jest zjawisko baterii Woroszyłowa
To prawda, że dowództwo nie odmówiło kontynuowania operacji transporterów opancerzonych. Dlatego wszystkie problemy najwyraźniej ujawniły się podczas wojny w Afganistanie. Tak więc stało się jasne, że wysokie zagrożenie pożarowe silnika i niewystarczająca grubość pancerza stały się przyczyną strat wśród żołnierzy radzieckich, zwłaszcza gdy mina lądowa uderzyła w pojazd opancerzony. Dlatego żołnierze woleli jeździć na zbroi - więc istniało prawdopodobieństwo, że wlecą do rowu i nie spalą się w samochodzie.
Ten sam trend utrzymywał się w armii rosyjskiej podczas działań wojennych w Czeczenii. Jednocześnie szczególnie widoczny był inny powód, dla którego żołnierze jeździli pojazdami opancerzonymi. Faktem jest, że wojna na niekontrolowanym terytorium skomplikowała dostawę amunicji, której żołnierze nieustannie potrzebowali, więc musieli ją nosić ze sobą. Dlatego personel jechał siedząc na transportera opancerzonego - większość miejsca wewnątrz samochodu była po prostu zajęta przez broń i naboje do niego.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
Żołnierze życiowi z Afganistanu:
Dlaczego żołnierze radzieccy w Afganistanie kładli worki z piaskiem na dnie ciężarówek?
Źródło: https://novate.ru/blogs/180520/54569/