Z pewnością przynajmniej raz w filmie lub w rzeczywistości każdy widział dziwny wystający przedmiot na dziobie statku, znajdujący się poniżej linii wodnej. To „urządzenie” nazywa się żarówką i ma bardzo ważną funkcję. Czas dowiedzieć się znacznie więcej o tym elemencie konstrukcji okrętów, a także o historii jego pojawienia się i wprowadzeniu do floty.
Podczas ruchu statku jego dziób wypycha przed siebie wodę, tworząc fale o dodatniej amplitudzie. Dzięki nim w przedniej części statku powstaje strefa podwyższonego ciśnienia, która zaczyna wywierać nacisk na całą konstrukcję pojazdu, zmniejszając tym samym jego prędkość i manewrowość. A co najważniejsze, ciśnienie, jakie fale wywierają na dziób statku, znacznie zwiększa zużycie cennego paliwa. Aby rozwiązać wszystkie te problemy, potrzebna jest tajemnicza pieczęć w kształcie łzy na dziobie statku, zwana żarówką.
Interesujący fakt: słowo „cebula” pochodzi od francuskiego „bulbe” lub „cebula” i odnosi się do wybrzuszenia na końcu czegoś. Żarówki można zobaczyć nie tylko na statkach, ale także na różnych belkach, kolumnach, kratownicach (w rozumieniu systemu rdzenia) i wielu innych.
Najczęściej żarówka schowana jest pod powierzchnią wody. Chodzi o to, że pozwala fali tworzyć ujemne amplitudy, które neutralizują fakt ich pojawienia się negatywnego wpływu fal o dodatniej amplitudzie. Jednak wszystko to ma sens tylko na niektórych statkach z reguły o długości kadłuba na linii wodnej co najmniej 15 metrów. Ponadto statek powinien domyślnie być wystarczająco szybki (od 25 węzłów). W efekcie żarówka pozwala zwiększyć prędkość jazdy o kilka dodatkowych węzłów, a co najważniejsze zmniejsza zużycie paliwa o 10-15 proc.
CZYTAJ TAKŻE: „VVA”: najdziwniejszy samolot stworzony przez radzieckich inżynierów
Ten element konstrukcyjny został wynaleziony przez amerykańskich stoczniowców, a konkretnie przez inżyniera Davida Watsona Taylora. Żarówka została po raz pierwszy zainstalowana na pancerniku Delaver w 1910 roku. Po raz pierwszy na statku cywilnym żarówka pojawiła się w 1920 roku na liniowcu Bremy. Warto zauważyć, że przez długi czas ten element konstrukcyjny nie był szeroko rozpowszechniony. Wszędzie zaczęto go stosować dopiero po powszechnym wprowadzeniu do przemysłu komputerowego modelowania i metod obliczeniowych.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<
Jeśli chcesz dowiedzieć się jeszcze ciekawszych rzeczy, powinieneś przeczytać dlaczego kontenery nie spadają ze statków transportowych.
Źródło: https://novate.ru/blogs/140320/53789/