Nawet dzisiaj szkło fasetowane pozostaje jednym z nieformalnych symboli czasów sowieckich. Wokół legendarnego szkła narosło wiele legend i szczerych mitów. W Internecie krążą nawet historie, że główne sowieckie szkło, pod pewnymi warunkami, eksplodowało prosto w dłoni! Dziś spróbujemy oddzielić prawdę od fikcji, a także dowiemy się, kiedy faktycznie pojawiło się fasetowane szkło i kto jest jego twórcą.
Z fasetowanym szkłem w Rosji wszystko nie jest proste. Można powiedzieć, że szkło fasetowane przeżyło w swojej historii dwa narodziny. Pierwsze wzmianki o szkłach fasetowanych pochodzą z XVII wieku. Oczywiście o masowej produkcji takich naczyń w tamtych czasach nie było mowy. Takie szklanki zostały wykonane ręcznie przez dmuchaczy szkła. Dziś powszechnie przyjmuje się, że mistrz Efim Smolin jako pierwszy opanował proces produkcji legendarnych potraw w Rosji. Według legendy jeden z jego produktów został osobiście zaprezentowany Piotrowi I. W niewielkiej ilości okulary produkowano do rewolucji. Co więcej, „stare” szkło fasetowane różniło się kształtem od tego, co powstało później w ZSRR.
Okulary fasetowane w ZSRR otrzymały szeroką dystrybucję i nowy wygląd po pierwszej fali sowieckiej industrializacji. W sowieckich stołówkach zaczęły pojawiać się pierwsze przemysłowe zmywarki do naczyń. Często pękały w nich stare naczynia, dlatego zadaniem było opracowanie nowego szkła. W ten sposób 11 września 1943 r. Pojawiło się słynne szkło fasetowane „Malinovsky” ze zwężonym dnem. Pierwsza partia została wyprodukowana w Fabryce Kryształów Gusiewskiego. Nie wiadomo, kto dokładnie był autorem dań. Dziś zwyczajowo przypisuje się stworzenie sowieckiego szkła artystce Vera Ignatievna Mukhina.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
Radzieckie szkło fasetowane, ze względu na swój kształt i konfigurację, było znacznie mocniejsze niż wszystkie poprzednie. Wbrew pięknej legendzie niekoniecznie miał 16 twarzy. Były okulary z 12, 14, 18, a także dość rzadkie okulary z 17 twarzami. Górna średnica szkła wynosiła 7,2–7,6 cm, a dolna 5,5 cm. Typowa wysokość - 10,5 cm. Również okulary mogą mieć inną objętość. Były naczynia na 50, 100, 150, 200, 250 i 350 ml. Ze względu na swoją wytrzymałość i niezawodność radzieckie szkło fasetowane stało się głównym statkiem dla placówek gastronomicznych, pociągów, statków i samolotów. A co najważniejsze, ten przedmiot stał się naprawdę „popularny” właśnie w latach ZSRR dzięki przymusowej industrializacji.
Jeśli chcesz wiedzieć jeszcze ciekawsze rzeczy, to powinieneś poczytać o tym 7 rozwiązań kuchennychktóre będą aktualne przez wiele lat.
Źródło: https://novate.ru/blogs/230422/62796/