Druga wojna światowa to bez wątpienia konflikt zbrojny na skalę planetarną. Jednak pomimo całego zasięgu było wiele terytoriów, do których walki nigdy nie dotarły. A jeśli na przykład z Antarktydą wszystko jest mniej więcej jasne, to nawet w epicentrum wojny - Europie - były też takie terytoria, które znajdowały się poza obydwoma frontami. A wszystko dlatego, że rządy kilku krajów jednocześnie postanowiły po prostu nie wchodzić w konflikt. Twoja uwaga na „czwórkę” stwierdza, że podczas II wojny światowej pozostał neutralny.
1. Portugalia
Portugalia nie tylko trzymała się z daleka od działań wojennych i robiła to z czysto pragmatycznych pobudek, ale także starała się dobrze zarobić na największym konflikcie militarnym. Będąc w tym czasie imperium kolonialnym, nie chciała stracić swoich sieci logistycznych, które zasiliłaby zasoby Afryki znajdującej się pod jej kontrolą, a w przypadku przystąpienia do wojny z pewnością by stało się. Ponadto w sferze militarnej Portugalia nie wyróżniała się potęgą, dlatego gdyby stała po jednej ze stron, z trudem byłaby w stanie wytrzymać ofensywę wroga. Dlatego ówczesny szef państwa Antonio di Salazar od samego początku działań wojennych zadeklarował neutralność Portugalii i otworzył handel z obiema stronami konfliktu – jego największymi nabywcami w pierwszych latach II wojny światowej były Wielka Brytania i Trzecia Rzesza.
2. Szwecja
Historia rozwoju Szwecji jest dość ciekawa i to ona stała się powodem deklaracji neutralności. Kiedyś więc ten stan był bardzo silny, ale z czasem stracił swoją świetność i skupił się na zwiększeniu komfortu wewnętrznego. I udało im się to: według redakcji Novate.ru już w 1938 r. Szwecja weszła na listę krajów z największą liczbą wysoki standard życia na planecie, a co za tym idzie, aby go stracić, angażując się w zakrojone na szeroką skalę działania wojenne, nie spieszył się. Tak, a siły zbrojne nie różniły się siłą, a zatem deklarowały neutralność. Jednak do pewnego stopnia władze szwedzkie nadal prowadziły wojnę, tylko dyplomatyczną: przez wszystkie lata musiała manewrować między stronami konfliktu. Wiadomo więc, że w przeciwieństwie do innych krajów skandynawskich Szwecja nie okazywała otwartego poparcia Niemcom, ale handlowała z Niemcami. odmówili przyjęcia Żydów na swoje terytorium, a ich ochotnicy walczyli albo w małych oddziałach SS, albo w fińskich Części. To prawda, że od 1943 roku stosunki z III Rzeszą zaczęły się pogarszać, a pod koniec wojny Szwecja całkowicie zerwała z nią umowy handlowe.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
3. Hiszpania
W przeciwieństwie do tej samej Szwecji, Hiszpanii, która również zdecydowała się pozostać neutralna, nie udało się nieść pomoc Niemcom, i to pomimo, że stosunki między głowami państw były dość łagodne ciepły. A stało się to tak: Hitler poparł generała Francisco Franco i jego zwolenników w hiszpańskiej wojnie domowej (1936-1939), w wyniku której doszli do władzy. Kiedy jednak na samym początku II wojny światowej z Trzeciej Rzeszy Hiszpańskiej otrzymano propozycję przystąpienia do koalicji, odmówiono mu. Franco motywował go dewastacją po wojnie domowej i dlatego Hitler nie otrzymał od niego znaczącej pomocy. Ale w społeczeństwie hiszpańskim było wystarczająco dużo radykalnych obywateli, którzy chcieli, aby ich kraj przystąpił do wojny po stronie Niemców. Franco też poradził sobie z tą sytuacją: pozwolił im wyjść na front jako ochotnicy - z nich SS utworzyło Błękitną Dywizję. W ten sposób zabił dwie pieczenie na jednym ogniu: wysłał radykałów tam, gdzie chcieli, a państwo utrzymywał neutralność.
4. Szwajcaria
Najmniejszy, ale najbardziej dumny kraj, położony dosłownie w epicentrum Europy, również zdołał zachować neutralność. Przyczyn takiego stanu rzeczy w czasie II wojny światowej jest kilka. Po pierwsze, sami Niemcy tak naprawdę nie chcieli z nim walczyć: terytorium jest małe, a środki na zdobycie potencjalnie zostaną wydane bardzo dużo, bo Szwajcarzy to górale, którzy od zawsze słynęli ze zręcznych wojowników, a położenie geograficzne jest dla nich niewygodne ekspansja. Ponadto sama Szwajcaria nie była chętna do wchodzenia w konflikt. I trzeci, nie mniej ważny powód, dla którego tego małego kraju nie dotykała żadna ze stron konfliktu - wszak w tym czasie było to już najsłynniejsze repozytorium finansów największych korporacji i najbogatsze rodziny. Nikt nie chciał narażać swoich oszczędności na zniszczenie lub grabież, Szwajcaria bez żadnych problemów pozostawała na uboczu działań wojennych przez całą II wojnę światową.
Chcesz wiedzieć, jaki cenny surowiec Portugalia dostarczyła III Rzeszy? Potem przeczytaj: „Wilcza piana” na muszle: jak Portugalia zaspokoiła „wolframowy głód” armii niemieckiej
Źródło: https://novate.ru/blogs/010222/62007/