W kinie z różnych powodów nie wszystko jest takie samo jak w życiu. Szczerze mówiąc, głupio jest wynajdywać pewne błędy w dramatycznym dziele. Często jednak kinematografia odlatuje do kraju „Fantazji”, jeśli chodzi o przedstawianie pewnych rzeczy. Najgorsze rzeczy są z różnymi filmami historycznymi. Często producenci filmowi albo nie zapraszają, albo po prostu nie słuchają rekomendacji konsultantów.
1. Kolczugę i zbroję można łatwo przebić zimną bronią
Jak naprawdę jest: kolczuga jest przebijana z wielkim trudem. Co tam, nawet dobre, obcisłe ubranie (a właściwie ocieplana kurtka) bez dobrej stali może stać się poważną przeszkodą dla broni. Osoba otrzymuje kontuzję pancerza (siniak) przy prawie każdym ciosie, jednak bardzo problematyczne jest dotarcie ostrej części broni do ciała. Jeszcze trudniej przebić metalową zbroję niż kolczugę. Nawet uderzenie włócznią konia w galopie nie zawsze poradzi sobie z tym zadaniem. Istnieje doskonała książka o przenikaniu różnych środków ochrony średniowiecznej różnymi rodzajami broni - naukowa Studium Alana Williamsa Rycerz i wielki piec: historia metalurgii zbroi w średniowieczu i wczesnonowożytnej czas". Niestety, książka jest tylko w języku angielskim: „Rycerz i wielki piec: historia hutnictwa zbroi w średniowieczu i w okresie nowożytnym», Alan R. Williams BRILL, 2003.
Dlaczego filmy nie są jak prawdziwe życie chęć pokazania krwawej masakry i okropności wojny. Średniowieczne wojny miały dość okropności, ale najczęściej składały się z czegoś innego.
2. Kask jest opcjonalny
Jak naprawdę jest: kompletny nonsens. Średniowieczny i starożytny wojownik mógł nie mieć ochrony klatki piersiowej, nóg, ramion, a nawet tarczy. Jednak ochrona głowy zawsze była bezwzględnie obowiązkowa. Wyruszyć na wojnę bez hełmu to kupić bilet w jedną stronę. Nawet cios płaskim mieczem w czaszkę najprawdopodobniej wystarczy, aby zadać osobie niezdatne do życia obrażenia. Szczególnie w warunkach średniowiecznej medycyny polowej.
Dlaczego filmy nie są jak prawdziwe życie bo aktor musi ciągle grać twarzą. Ponadto, w filmie i teatrze istnieje głęboko zakorzenione przekonanie, że używanie hełmów na postaciach wprawi widzów w zakłopotanie. Z tego powodu w filmie fabularnym „Helikopter w ogniu” o operacji wojsk USA w Somalii na hełmach wszystkich bohaterów umieszczono napisy z ich imionami. Jednak tajemnicą jest to, co uniemożliwia każdemu bohaterowi wykonanie własnego hełmu w filmie o średniowieczu i zadeklarowanie w kadrze elementu munduru.
3. wdzięczna szermierka
Jak naprawdę jest: szermierka z użyciem broni białej pojawiła się dzięki kulturze nierycerskiej, drobnomieszczańskiej. Pierwsze książki o szermierce są rodzajem instrukcji samoobrony w środowisku miejskim. Szermierka przeniknęła do kultury rycerskiej dopiero pod koniec średniowiecza, kiedy kultura pojedynkowa zaczęła się kształtować w toku procesu zubożenia rycerstwa i upadku starego zakonu. Co więcej, nawet na początku New Age wielu rycerzy uważało szermierkę za los pospólstwa, ponieważ nie ma ona praktycznego zastosowania w prawdziwej wojnie na polu bitwy. W prawdziwych bitwach wykorzystywane są najprostsze (a przez to najskuteczniejsze) sposoby radzenia sobie z bronią białą.
Dlaczego filmy nie są jak prawdziwe życie cóż, jest piękny. Ponadto istnieje cała sekcja choreografii teatralnej, która poświęcona jest szermierce scenicznej. Dobrze wykonana szermierka w kinie i teatrze może odsłonić postacie i wizerunki postaci nie gorzej niż wiele innych elementów rzemiosła, takich jak aktorstwo twarzy czy dialogi.
4. Broń główna - miecz
Jak naprawdę jest: wśród szlachty miecze były rzeczywiście szeroko rozpowszechnione. Jednak nigdy nie były główną bronią rycerza. Miecz stał się symbolem rycerskości już w czasach nowożytnych, w epoce dawnej romantyzmu. Nie ostatnią rolę w tym wszystkim odegrała fikcja i dziewiętnastowieczne sztuki piękne. Miecz jest dość specyficzną bronią, przeznaczoną głównie przeciwko słabo chronionemu przeciwnikowi. Główną bronią rycerstwa od epoki Karola Wielkiego do wojen włoskich na początku New Age jest włócznia. W tym samym czasie rycerstwo korzystało z ogromnego arsenału znacznie mniej romantycznej broni, w tym halabard, maczug i maczug oraz toporów bojowych. Wielu rycerzy, na przykład, oprócz miecza nosiło w siodle topór z dwuręcznym drzewcem jako broń pomocniczą.
Dlaczego filmy nie są jak prawdziwe życie miecz wygląda pięknie i elegancko. Literatura XIX i XX wieku miała ogromny wpływ na romantyzację tej eleganckiej broni. W efekcie powstał historyczny stereotyp.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
5. Rana strzałą lub bełtem z kuszy to drobnostka
Jak naprawdę jest: każda rana kłuta jest niezwykle niebezpieczna. Zwłaszcza jeśli w trakcie urazu ciało obce dostanie się do ciała i pozostanie w nim. W przypadku ranienia strzałami i bełtami z kuszy jest tak samo źle, jak rany kulami. Taka rana będzie stale strasznie krwawić i boleć, ograniczać ruchy i powodować coraz większy dyskomfort. Najprawdopodobniej osoba zostanie obezwładniona po pierwszym uderzeniu, nawet w ważnym miejscu na ciele. Co najgorsze, obcy przedmiot na tratwie najprawdopodobniej doprowadzi do zatrucia krwi. W warunkach średniowiecza, kiedy nie było antybiotyków, tylko modlitwa i nadzieja na dobrą odporność mogły przezwyciężyć zatrucie krwi.
Dlaczego filmy nie są jak prawdziwe życie chęć pokazania odważnego bohatera, jego siły i momentu przezwyciężenia „przeciw”.
6. Strzałę lub bełt do kuszy można łatwo wyciągnąć z ciała w przypadku trafienia.
Jak naprawdę jest: Czy pamiętasz, jak w szczerze dziwnym filmie z 1999 roku „Joan of Arc” Luca Bessona wyciągnięto z Jeanne strzałę lub bełt z kuszy? Tak więc to, co tam pokazano, doprowadziłoby do tylko jednego rezultatu - śmierci. Nie można wyciągnąć strzały z powrotem z rany. Ponieważ w tym przypadku końcówka z prawdopodobieństwem 9,5 na 10 oddzieli się od trzonu i pozostanie w ranie, a po pewnym czasie wejdzie jeszcze głębiej wzdłuż kanału rany.
W rzeczywistości strzała została albo starannie wycięta przez chirurga polowego za pomocą specjalnego narzędzia, albo odłamała się przy samej ranie, a jej resztki przepychano je przez część ciała, w którą uderzył, i wyciągano w przeciwnym kierunku, po czym rana przelotowa była już przetworzona i zszyta chirurg.
Dlaczego filmy nie są jak prawdziwe życie trzeba pokazać zgrabność bohatera, nieznajomość sprzętu średniowiecznej medycyny.
W kontynuacji tematu czytaj o dlaczego średniowieczni wojownicy często chodzili? walcz siekierą, a nie mieczem.
Źródło: https://novate.ru/blogs/101221/61518/