Pamiętasz, jak w "Opowieści o rybaku i rybie" Aleksandra Siergiejewicza Puszkina antagonista dzieła - chciwa stara kobieta nie chciała już być "czarną wieśniaczką", ale chciała zostać "szlachcianką filarową"? Jest całkiem oczywiste, że słowo „filar” zostało dodane nie bez powodu. Utworzone za jego pomocą wyrażenie oznacza bardzo specyficzną kategorię ludzi. Warto więc dowiedzieć się, kim byli ci „szlachcice filarowe”.
W XV wieku w Rosji ukształtował się wreszcie tak zwany system lokalny. Regionalizm - jest to sposób podziału stanowisk rządowych między przedstawicieli arystokracji oparty na zasadzie starożytności i szlachectwa określonej rodziny szlacheckiej. System był potrzebny, aby zmniejszyć liczbę sporów i nieporozumień między przedstawicielami rodzin szlacheckich. Problem zaściankowatości polegał na tym, że bardzo często ważne stanowiska otrzymywały nie osoby, które naprawdę na to zasługują ze względu na swoje umiejętności, ale ci, którzy mieli więcej „szlachetności”. Szlachta rodu była zdeterminowana reputacją przodków i starożytnością.
Do XVI wieku system ten całkowicie przeżył sam siebie, stając się szczerym ciężarem dla państwa. Jednak nie można było się go po prostu pozbyć, ponieważ wszelkie próby pokonania lokalizmu prowadziły do: ostra reakcja najbogatszych i najszlachetniejszych rodzin, które obawiały się utraty władzy i bogactwa. W tym samym czasie państwo rosyjskie ponownie zaczęło się centralizować. Moskwa stopniowo gromadzi wokół siebie ziemie. Wiedza jest coraz większa. Aby to uwzględnić, zaczynają używać tzw „kolumny” - specjalne wykazy ewidencyjne nazwisk i ich działek.
W 1687 r. zniesiono system miejscowy na poziomie państwowym. Poprzednio używane kolumny są również odrzucane. Zastępuje je nowy system ewidencji i rozliczania rodów szlacheckich i ich działek - „Aksamitna księga”. W rezultacie szlachta rosyjska, począwszy od XVI wieku, kontynuuje aktywny proces podziału na dwie kategorie: szlachtę starodawną i szlachtę przyznaną. Starzy szlachcice plemienne to najstarsze rody, z których wiele wywodzi swoją historię z czasów poprzedzających Ruś Kijowską. Przyznani szlachcice to młode rodziny, które otrzymały tytuły i ziemię za swoją służbę. Po raz pierwszy „polecani” zaczęli aktywnie pojawiać się w czasach Iwana Groźnego. Ale przede wszystkim tacy arystokraci w Rosji stali się w czasach Piotra I.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
Chociaż w XVIII wieku dla państwa i króla (cesarza) nie było już różnicy między plemiennym a przyznano, starożytne i młode rody arystokratyczne zachowały pewną antagonizm. Przynależność do starożytnej rodziny pozwalała uważać się za lepszego od innych, mimo że takie „przynależność” najczęściej nie dawało prawdziwych premii. Zwłaszcza jeśli starożytna rodzina w pewnym momencie zubożyła. Mimo to autorytet takich rodzin został zachowany. Z tego powodu zaczęto używać terminu „kolumnowa szlachta” na cześć tych właśnie „kolumn” w czasach lokalizmu. Innymi słowy, szlachcic filarowy - to przedstawiciele rodu arystokratycznego, który posiadał tytuł i szlachtę jeszcze w czasach przed Piotrem i mogli to potwierdzić według dokumentów państwowych.
Jeśli chcesz wiedzieć jeszcze ciekawsze rzeczy, to powinieneś poczytać o tym dlaczego rycerze templariuszy żyli przeciętnie? 30-40 lat dłużej niż inni.
Źródło: https://novate.ru/blogs/111121/61226/