W latach 80. Związek Radziecki myślał o stworzeniu nowego czołgu podstawowego na potrzeby sił zbrojnych. Krajowe przedsiębiorstwa obronne przedstawiły dowództwu armii kilka obiecujących projektów, ale upadek ZSRR spowodował własne korekty w procesie rozwoju. W rezultacie o niektórych wydarzeniach zapomniano, inne powróciły dopiero w latach 90. XX wieku. Takim właśnie był „Obiekt 640” lub obiecujący czołg „Czarny Orzeł”: maszyna, która mogła trafić do wojsk nowego kraju zamiast T-14 „Armata”.
Rozwój obiecującego czołgu w murach Omskiego Biura Projektowego Inżynierii Transportu trwał kilka lat. Obecny prototyp został przedstawiony armii w 1997 roku. Samochód projektu 640 otrzymał romantyczny przydomek „Czarny Orzeł”. W rzeczywistości była to głęboka modernizacja radzieckiego czołgu T-80U, który został wprowadzony do służby w 1985 roku. Główną cechą nowej maszyny było zastosowanie 7-rolkowego podwozia, które było efektem głębokiej modernizacji podwozia wspomnianego już T-80U.
Czołg Black Eagle był zauważalnie dłuższy od swojego poprzednika. Nie bez powodu „rozciągali” ciało. Była to próba wzmocnienia górnej części czołgu, a także zlikwidowania słabego obszaru w okolicy peryskopów kierowcy. Wewnątrz czołg podzielony był na kilka szczelnych przedziałów, które były oddzielone od siebie grubymi arkuszami pancerza. Załoga czołgu znajdowała się poniżej poziomu wieży 640. Czołgiści mogli dostać się na swoje miejsca przez właz działonowego, a także przez wieżę czołgu. Zbiorniki paliwa zostały umieszczone po bokach zbiornika, przedział bojowy i przedział kontrolny połączono ze sobą w jeden przedział.
Pancerz Black Eagle był zauważalnie grubszy niż jego poprzednich czołgów. W porównaniu do radzieckiego T-80 pancerz wieży pojazdu bojowego wzrósł o 20-25%. Kadłub wzmocniono dodatkowymi płytami pancernymi. Amunicja czołgu znajdowała się w oddzielnej wyjmowanej kapsule pancernej, która była połączona wewnątrz czołgu z automatem ładującym. W przedziale z amunicją znajdowały się panele wybijające do odwrócenia fali uderzeniowej w przypadku detonacji amunicji w wyniku pożaru lub dostania się do czołgu. Wieża 640. została spawana, złożona z dwóch fragmentów. Jednocześnie w jego produkcji zastosowano całkowicie nowe metody gotowania, co pozwoliło osiągnąć jeszcze większą niezawodność.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
Głównym kalibrem Black Eagle była armata gładkolufowa kalibru 125 mm, dokładnie taka sama jak we wszystkich innych czołgach późnego okresu sowieckiego. Amunicja do głównego działa wynosiła 32 naboje. Jako dodatkową broń zastosowano 7,62-mm wieżowy karabin maszynowy PKT i 12,7-mm przeciwlotniczy karabin maszynowy Kord. Na wieży czołgu zainstalowano wyrzutnie granatów dymnych. Modułowy pancerz czołgu uzupełniono kompleksem aktywnej ochrony Drozd-2 oraz dynamiczną ochroną Cactus. Obiecujący czołg napędzany był silnikiem z turbiną gazową o mocy 1500 KM, który przy masie czołgu 48 ton pozwalał na rozpędzanie się samochodu do 80 km/h na autostradzie. Przy obecności zewnętrznych banków „Obiekt 640” mógł podróżować do 500 km.
Jeśli wierzyć oświadczeniom Ministerstwa Obrony, w rzeczywistości „Obiekt 640” nigdy nie był przeznaczony do masowej produkcji. Zbudowano tylko jedną eksperymentalną maszynę. Czołg stał się „żywym eksperymentem”. Rozwiązania techniczne testowane na Black Eagle zostały częściowo przeniesione do T-14 Armata i są częściowo wykorzystywane do modernizacji istniejących i będących w użyciu sowieckich czołgów.
Jeśli chcesz wiedzieć jeszcze ciekawsze rzeczy, to powinieneś poczytać o tym jakie niedociągnięcia widzieli sowieccy czołgiści w legendarnym T-34.
Źródło: https://novate.ru/blogs/271021/61040/