1. Czasy imperiów
Jeśli mówimy otwarcie, imperium mongolskie nie było jedyną olbrzymią potęgą nomadów, która pojawiła się na stepach Eurazji. Ten region to praktycznie same stepy. Nie różni się bogactwem gór i lasów. Na tych stepach współistniały różne ludy koczownicze. Nomadzi osiedlili się dopiero w ostatnim stuleciu. Na stepach zaczęły powstawać całe miasta.
Potężnymi mocarstwami, które zajmowały przeważające terytorium Rosji, Mongolii, Azji Środkowej i północnej części Chin, byli kaganaci ujgurscy i tureccy, imperium Attyli, królestwo scytyjskie i nie tylko. Od wielu stuleci na terytorium Eurazji dominowali koczownicy.
2. Obecność koni
Stepy były prawdziwym dobrodziejstwem dla hodowli koni. Było ich dużo, a żeby nakarmić zwierzęta, ludzie musieli regularnie przemieszczać się z miejsca na miejsce. Oprócz tego, że konie były źródłem pożywienia, ponieważ to ich mięso było spożywane przez ludzi na pokarm, zapewniały one także plemionom dobrą mobilność. Dodatkowo konni wojownicy otrzymali znaczną przewagę nad piechotą.
3. Brak jakichkolwiek granic
Stan koczowniczy i osiadły to nie to samo. Były między nimi kardynalne różnice. Przede wszystkim doszło do sojuszu tak zwanych plemion pokrewnych. Często ich status był równy. Imperia tego typu nie miały ścisłej centralizacji władzy, a także aparatu biurokratycznego. Gospodarka istniała, ale na prymitywnym poziomie.
Plemię, od którego zależały inne ludy, nigdy w pełni ich nie kontrolowało. Chan miał władzę, ale opierała się ona na pobieraniu daniny, a także obietnicy otrzymanej od wasali co do zaopatrywania ich armii, gdy tylko było to potrzebne. Nie było ścisłych granic między różnymi mocarstwami koczowniczymi. Z łatwością zjednoczyli się w imperium iw ten sam sposób rozproszyli się w różnych kierunkach, jeśli coś im nie odpowiadało. Na ogół istniały od pięćdziesięciu do stu pięćdziesięciu lat, nie więcej.
4. Cały naród był armią
Armie ludów koczowniczych nie były przywilejem mężczyzn. Pieczyngowie, Kumanowie, Mongołowie, to nie ma znaczenia. Ich armia to absolutnie całe plemię, w tym osoby starsze, kobiety, a nawet dzieci.
Każda kampania wojskowa była niczym innym jak przemieszczaniem się całego ludu z jednego miejsca do drugiego w celu znalezienia pastwiska dla swoich koni. Oczywiście nie obyło się bez rabunku. Często mniejsze plemiona i całe miasta, które stanęły na przeszkodzie, były doszczętnie plądrowane, a na ludzi nakładano daninę. Jeśli armia szła na wojnę, często wszyscy ich krewni szli z żołnierzami z ich majątkiem i bydłem.
5. Formacja Mongolii
To, co zwykliśmy nazywać teraz Mongolią, to tylko potomkowie Khalkha, jednego z plemion. W pobliskich Chinach mieszka obecnie 6 mln Mongołów, czyli dwa razy więcej niż w Mongolii. W Rosji mieszka ich 1 000 000. W swoim czasie wielu Mongołów zostało zasymilowanych.
Ale w latach imperium nie było czegoś takiego jak etnos. Plemiona nomadów żyły wszędzie, od Krymu po same Chiny. Mieli podobne tradycje i wierzenia. Czyngis-chan, a potem jego potomkowie, stopniowo jednocząc plemiona między sobą, byli w stanie stworzyć potężne, integralne państwo z dużą armią i jednolitymi prawami.
Batu przed wyjazdem do Rosji przez ponad dziesięć lat toczył wojnę z Bułgarami i Baszkirami. W rezultacie szlachta została zniszczona przez Mongołów, a narody stały się częścią imperium. Po upadku Bułgarii Batu posiadało już imperium składające się z kilku ludów koczowniczych.
Podbój Chin również się opłacił. Na przestrzeni wieków Mongołowie pożyczyli od swoich sąsiadów, gdzie cywilizacja była bardzo dobrze rozwinięta, wiele osiągnięć. W każdym razie Mongołowie mieli język pisany. Po podboju Chin prawie wszystkie osiągnięcia techniczne i naukowe trafiły w ręce Czyngis-chana. Potrafił dalej prowadzić oblężenie miast, a także zaopatrywać swoich żołnierzy w żywność. Fakt, że Mongołowie niczym tornado przeszło przez Euroazję, jest zasługą bezpośredniego podboju Imperium Niebieskiego.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
6. Współczesna Mongolia: co się z nią stało
Każde imperium przechodzi przez pewien cykl: powstaje, rozwija się, osiąga swój szczyt i znika. Na przestrzeni wieków fundamentalny kraj popada w ruinę, jeśli cała jego siła zostanie zmarnowana na podbój innych państw. To jest prawo. To samo spotkało Irak, Iran, Armenię, Macedonię.
Kontynuując temat przeczytaj, co jedli wojownicy Czyngis-chana, jeśli rzekomo nie mieli w kampanii nic oprócz koni.
Źródło: https://novate.ru/blogs/160821/60196/
TO INTERESUJĄCE:
1. Dlaczego rosyjskie czołgi wciąż jeżdżą na 90-letnich silnikach
2. Pistolet Makarowa: dlaczego nowoczesne modele mają czarną rękojeść, jeśli w ZSRR był brązowy
3. Jak ogromny statek utrzymuje się na stosunkowo małej kotwicy w nurcie?