1. IZH-18
Ten pistolet powstał w 1964 roku. Można go dziś spotkać na rynku myśliwskim, choć pod indeksem MP-18. Legenda myśliwska jest produkowana dla kalibrów 12, 16, 20, 28, 32 i 410. W zależności od naboju długość lufy broni waha się od 675 do 735 mm. Długość komory wynosi 70 mm. Zarówno otwór, jak i sama komora są chromowane. Gwarantowany strzał IZH-18 to 6 tysięcy strzałów.
2. IZH-54
Dziś taka broń to rzadkość, choć wciąż znajduje się w kolekcjach indywidualnych myśliwych. Został opracowany w 1954 roku i produkowany do 1969 roku. Model wyróżnia się tym, że jest rozwinięciem niemieckiego karabinu Sauer-8. Pomimo tego, że 54. numer od dawna jest ograniczany, niesamowita ich ilość zdołała je znitować w ZSRR - ponad 477 tysięcy egzemplarzy. Chociaż później na bazie IZH-54 pojawiła się cała rodzina bardziej udanych broni, model ten cieszy się dużym uznaniem wśród myśliwych.
3. MC-21-12
Dobrze znany radziecki karabin bazował na belgijskim Browning Auto 5. Warto zauważyć, że 21-12 to już przynajmniej tylko dlatego, że stał się pierwszym radzieckim samozaładowczym karabinem myśliwskim! Automatyka broni opiera się na sprężynowym mechanizmie cofania lufy i przesuwnej wzdłużnie ryglu. Produkowano je tylko dla kalibru 12, w przeciwieństwie do podstawowego działa MTs-21, które zostało wykonane dla trzech kalibrów. W ZSRR wyprodukowano ich ponad 300 tys.
4. TOZ-BM
Powstanie Fabryki Broni Tula od 1957 roku. Zrobili broń dla kalibrów 16 i 20. Długość lufy tego przystojnego mężczyzny wynosiła odpowiednio 700 i 725 mm. Pistolet ważył około 3,25 kg. Poważną wadą pistoletu był brak chromowania, co czyniło go podatnym na korozję. Mimo tego nieprzyjemnego faktu nie było to nieistotne. Obecnie najczęściej występuje w iteracji TOZ-63, której główną różnicą jest obecność chromowanej lufy.
5. IZH-58
Kolejna strzelba bez młotka uwielbiana przez sowieckich myśliwych. Model pojawił się w 1958 roku. Wyprodukowano pistolet dla trzech kalibrów: 12, 16 i 20. Ważną zaletą w stosunku do wszystkich innych radzieckich modeli karabinów myśliwskich w IZH-58 było to, że niewiele ważyła. W „najcięższej” wersji waga 58. nie przekraczała 3,2 kg. Modele dla najskromniejszego kalibru 20 i w ogóle ważyły 2,9 kg w formie krawężnika. Wraz z prostotą i niezawodnością IZH-58 może stać się jedną z najbardziej lubianych broni krajowych myśliwych.
6. TOZ-34
Kolejny pistolet Tula, który jest masowo produkowany od 1969 roku. Najcięższa wersja broni ważyła 3,2 kg. Najdłuższa wersja miała lufę 711 mm. Długość komory działa sięgała 70 mm. Pistolety te były produkowane dla całych pięciu kalibrów: 12, 16, 20, 28 i 32. W rezultacie 34 stał się podstawą dla kilku rodzin nowych strzelb kombinowanych i stojakowych. W sumie zakład Tula Arms wyprodukował ponad 1 milion takich sztuk.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
7. IZH-27
Pistolet, który wielu krajowych myśliwych nadal uważa za najlepszy. Został opracowany w 1972 roku. Niezawodność, bezpretensjonalność, wysoka wydajność i aż pięć możliwych kalibrów (12, 16, 20, 32 i 410) pomogły IZH-27 stać się jednym z najbardziej masywnych karabinów myśliwskich w historii kraju. Przez cały czas wyprodukowano ich ponad 1,5 miliona.
Kontynuując temat, czytaj o pistolet do terminatora: co za dziwna strzelba w rękach bohatera Arnolda.
Źródło: https://novate.ru/blogs/270521/59155/
TO INTERESUJĄCE:
1. Nagant: dlaczego oficerowie rosyjscy i sowieccy go nie lubili
2. Pistolet Lerker i Kuppini: dlaczego skuteczna broń do samoobrony została zakazana
3. Dlaczego czołgi mają palce gąsienicowe z kapeluszem do wewnątrz, a traktory - na zewnątrz? (wideo)