Od czasu pojawienia się telewizorów były one standardowym pojedynczym kanałem. Oznacza to, że nadawany był tylko jeden program telewizyjny, a nawet przełącznik nie został dostarczony. Po pewnym czasie, w 1952 roku. pojawiły się trzykanałowe telewizory marki „North” z odpowiednim przełącznikiem. Trzy lata później zaczęto produkować Avangard-55 z pięcioma kanałami. Pierwszy raz w 1957 w nowym modelu Rubin-101 producenci zainstalowali przełączniki na aż dwunastu kanałach telewizyjnych. Ale co najciekawsze, tak jak poprzednio, emitowany był tylko jeden program telewizyjny.
W 1965 roku pojawił się drugi program telewizyjny, ale tylko Moskali mogli go oglądać. Kiedy pojawił się w osadach bardziej oddalonych od centrum, ludzie zdecydowali, że już niedługo będzie mogło oglądać dwanaście kanałów. Ale jak się okazało, cieszyli się wcześnie, ponieważ najwyraźniej nie zostały stworzone do tego celu.
Dlaczego potrzebny był przełącznik wielokanałowy?
Początkowo, u zarania telewizji, w dużych miastach zainstalowano jeden egzemplarz wież telewizyjnych. Byli w stanie przesłać sygnał na obszar 30-70 kilometrów i nikomu nie przeszkadzali.
Ale dla dużego miasta z obszarem podmiejskim taka wieża telewizyjna nie wystarczy. Aby objąć całe terytorium, potrzebne były dodatkowe podobne konstrukcje. W związku z tym pojawiły się problemy. Szum jest generowany podczas nadawania programu telewizyjnego ze wszystkich istniejących wież na tym samym kanale. Aby uniknąć tego zjawiska, programy z sąsiednich struktur są nadawane nie na jednym, ale na różnych kanałach.
W sumie powstało dwanaście kanałów, co wystarczyło do wyemitowania dwóch programów telewizyjnych. Aby rozszerzyć nadawanie, konieczne stało się wykorzystanie częstotliwości w zakresie decymetrów (UHF).
Z jakich powodów wybór padł na liczbę kanałów w ilości dwunastu nie wiadomo na pewno. Można jednak założyć, że inżynierowie oparli się na znanym wszystkim dwunastogodzinnym systemie.
System kanałów telewizyjnych został opracowany przez IBU (International Broadcasting Union). W 1950 r. rozwinął się w organizację o nazwie EBU. Związek Radziecki wraz z 25 innymi państwami opuścił go w 1946 r., po czym utworzył własną organizację - OIRT.
PTK (przełącznik kanałów telewizyjnych) radzieckich telewizorów lampowych wygląda jak talerz z bocznym kołem. To właśnie sprężyna odpowiada za jeden krok obrotu bębna.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
W modelach półprzewodnikowych zainstalowano przycisk SVP, który służył jako przełącznik. Było tylko sześć przycisków. Kiedy zaczęto produkować te telewizory, wyemitowano cztery programy telewizyjne. Dwa przyciski były na przyszłość. O tym, że będzie można oglądać 150 lub więcej kanałów, nawet nie śniło się wtedy.
Kontynuując temat przeczytaj, jakie zdjęcia z dziewczynami zdobiły sowieckie gitary i dlaczego były popularne.
Źródło: https://novate.ru/blogs/041120/56631/
TO INTERESUJĄCE:
1. Dlaczego nie możesz spróbować wspiąć się na platformę, jeśli upadasz na szynach w metrze?
2. Dlaczego tor kolejowy jest szerszy w Rosji, a węższy w Europie?
3. Dlaczego czołgi mają palce gąsienicowe z głowami skierowanymi do wewnątrz, a ciągniki - na zewnątrz? (wideo)