Nawet dzisiaj transport kolejowy nadal odgrywa kolosalną rolę w transporcie pasażerskim i towarowym. W pierwszej połowie XX wieku jeszcze bardziej zależało od pociągów, dlatego dużą wagę przywiązywano do ich rozwoju i produkcji. Stworzenie własnego przemysłu do montażu pociągów w latach uprzemysłowienia było jednym z najważniejszych zadań Związku Radzieckiego.
Lokomotywa „Józef Stalin” w rzeczywistości nie była jedną maszyną, ale całą serią ciągników kolejowych. IC został opracowany i wydany po raz pierwszy w 1932 roku. Lokomotywy były montowane w fabrykach Kolomna i Voroshilovograd. Lokomotywy parowe produkowano do 1942 roku. Przez dziesięć lat zebrano ich 649. Głównym celem IS było prowadzenie pociągów pasażerskich na kolei. Lokomotywa parowa jest godna uwagi, ponieważ stała się pierwszą maszyną domową o wzorze osiowym 1-4-2.
W całej historii produkcji parowóz Józef Stalin był wielokrotnie ulepszany, w wyniku czego pojawiło się kilka zupełnie nowych serii, w niektórych miejscach zupełnie odmiennych od swoich poprzedników maszyny. Jedną z tych maszyn był IS 20-16. Jego główną cechą wyróżniającą była aerodynamiczna obudowa, która została zamontowana na szczycie lokomotywy.
JEŚLI JESTEŚ ZNUDZIONY CZYTANIEM LUB PO PROSTU LENI, MOŻESZ ZOBACZYĆ ARTYKUŁ TUTAJ:
Opływowy baldachim powstał po testach aerodynamicznych na początku lat 30. XX wieku. Po sprawdzeniu pociągu na rurze inżynierowie odkryli, że większość użytecznej energii pociągi zużywają nie na wprawienie wagonów w ruch, ale na pokonanie oporów powietrza. Owiewka miała złagodzić negatywny efekt. Jeśli wcześniej pociągi radzieckie przyspieszyły do 125 km/h, to IS 20-16 był w stanie zwiększyć prędkość do 155 km/h. A po modernizacji w 1938 roku i przejściu na formułę 2-3-2 osi, pociąg z owiewką był w stanie rozpędzić się do niespotykanej dotąd prędkości 180 km/h.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
Modernizacja parowozu trwała do końca lat 30. XX wieku, w wyniku czego kilka wątpliwych modele, które miały jeszcze większą prędkość i lepszą aerodynamikę, ale jednocześnie zużyły prawie 15% więcej paliwo. W czasie wojny większość tego typu ciągników kolejowych wysłano na potrzeby frontu. Od 1942 roku pociąg nie był produkowany z powodów wojennych. I już w latach 50. nie wrócili do jego wydania, ponieważ w fabryce w Kołomnie opracowano całkowicie nową kompozycję. Ciągniki IS były eksploatowane do 1972 roku.
Dziś jedyny zachowany IS znajduje się w muzeum w Kijowie, gdzie jest zainstalowany jako pomnik w zajezdni Kijowsko-Pasażerskiej.
Kontynuując temat, czytaj o dlaczego pukają w koła pociągów? po zatrzymaniu.
Źródło: https://novate.ru/blogs/221120/56845/
TO INTERESUJĄCE:
1. 5 rzeczy z lat 70., które omyłkowo znalazły się w filmie o Stirlitz (wideo)
2. Dlaczego amerykańscy gliniarze chowają się za drzwiami samochodów, skoro nie chronią przed kulami?
3. Dlaczego Japonia uczyniła toalety publiczne na ulicach miast przezroczystymi (wideo)