Kiedy Niemcy zaatakowali ZSRR 22 czerwca 1941 r., Byli przekonani, że taktyka blitz krieg zadziała bezbłędnie. Początkowo natarcie wojsk Wehrmachtu przez terytorium ZSRR naprawdę przebiegało dość szybko. Jednak już wtedy po raz pierwszy stanęli w obliczu siły, która wraz z odwagą Armii Czerwonej dała do zrozumienia, że wróg nie podda się tak łatwo. Mowa o pewnych rodzajach broni, które Niemcy składali hołd, zawsze brali jako trofeum, ale woleli nie spotykać się z nimi na polu bitwy.
1. Czołg T-34
Niewiele osób wie, ale okazuje się, że legendarny radziecki czołg wywarł wrażenie na żołnierzach Wehrmachtu w pierwszych miesiącach wojny. Dowódcy wojskowi III Rzeszy uznali, że T-34 pod wieloma względami przewyższa wszystkie typy pojazdów opancerzonych, które w tym czasie służyły Niemcom w 1941 roku. Tak więc zauważono, że ciężki sprzęt Wehrmachtu nie był w stanie przebić pancerza radzieckiego czołgu, a zderzenie z nim w bitwie wymagało wielkich umiejętności, aby zniszczyć T-34.
2. Czołgi ciężkie IS
Innym rodzajem ciężkiego sprzętu armii radzieckiej, którego siła została otwarcie uznana przez Niemców, jest czołg IS. Pojazdy te były w stanie wytrzymać słynne "Tygrysy", które również należały do grupy czołgów ciężkich, a T-34 nie mógł już dać im godnego odrzucenia. A tu „Józef Stalin” w różnych modyfikacjach mógłby: według Novate.ru dowódcy niemieccy uważał, że radziecki samochód jest co najmniej równy mocy i właściwościom technicznym modele.
CZYTAJ TAKŻE: Jakie czerwono-czarne wstążki żołnierze Wehrmachtu nosili na swojej kurtce?
3. Pistolet maszynowy Shpagin
Pistolet maszynowy Shpagin (skr. PPSz), czy też, jak nazywali go żołnierze, „tatuś” był bardzo popularny wśród żołnierzy Armii Czerwonej, a Niemcy również chętnie brali go jako trofeum. Nawiasem mówiąc, ten ostatni miał dla niego przezwisko - „mały karabin maszynowy”. PPSh został doceniony nie tylko dlatego, że był automatyczny - ale wtedy brakowało tej technologii. Rzecz w tym, że żołnierze Wehrmachtu uznali pistolet maszynowy Shpagin za bardziej zaawansowany niż ich własny MP-40, znany w ZSRR jako „Schmeiser”.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
4. Bagnet igły
Co ciekawe, początkowo zagraniczni żołnierze w ogóle nie uważali tej broni za broń, wierząc, że jest to ich własny model. Jednak już przy pierwszych spotkaniach z tym ostrzem ich opinia uległa radykalnej zmianie. Okazało się, że radziecki nóż bagnetowy igłowy nie jest w stanie ciąć nie tylko chleba i puszek otwarty: jego konstrukcja pozwalała mu zadawać rany, które były nie tylko głębokie, ale w rzeczywistości nie uzdrowiony. Dlatego zdobycie takiego bagnetu jako trofeum szybko stało się wielkim sukcesem.
Armia Czerwona miała również praktykę zbierania broni i wyposażenia Wehrmachtu i miała swoją własną charakterystykę: Jakie niemieckie trofea były najbardziej cenione przez Armię Czerwoną?
Źródło: https://novate.ru/blogs/200820/55735/