Kozak zaporoski wielu osobom kojarzy się z grzywą oselską, zwaną też chupryną. Wraz z długimi wąsami to „siedzący tryb życia” jest rodzajem wizytówki, wyznacznikiem tego, że jest to Kozak. Całość dopełniają kołyska, szerokie spodnie, szabla i kolczyk w uchu. Ale to już jest dodatek do ogólnego obrazu. Jeśli wszystko jest mniej więcej jasne z resztą znaczników identyfikacyjnych, to skąd wzięła się taka niezwykła fryzura na głowie i dlaczego ten „kucyk” jest potrzebny, nie jest do końca jasne.
Podobnie jak w przypadku wielu innych pytań, nie ma jasnej odpowiedzi na to pytanie. Istnieją wersje i założenia, ale nie ma jasnej definicji, kiedy, dlaczego i dlaczego - w żadnym z dokumentów tamtych czasów nie ma zapisów sieci Zaporoże.
1. Co mówi ta historia
Według wersji historycznej ta fryzura była symbolem władzy. Znak został przyjęty nawet w rodzinie książąt kijowskich. Według niektórych raportów uważa się, że słynny Światosław, książę-wojownik, na zewnątrz był bardzo podobny do Kozacy zaporoscy, mimo że między nimi była tymczasowa luka o połowę mniejsza tysiąclecie. Taka wersja powstała na podstawie opisu wyglądu Światosława, dokonanego przez Leona Diakona podczas spotkania z cesarzem Tzimiskesem.
Z opisu wynika, że Światosław popłynął na spotkanie scytyjską łodzią. Był średniego wzrostu, niebieskie oczy, krzaczaste brwi i płaski nos. Na twarzy miał długą brodę i opadające wąsy. Głowa księcia była całkowicie bezwłosa, ale jej pasmo zwisało z jednej strony, co wskazywało, że mężczyzna należał do szlacheckiej rodziny. Dodatkowo w jednym uchu miał złoty kolczyk z dwiema perełkami i karbunkułem.
Oznacza to, że na naszych oczach pojawia się prawdziwy Zaporozhets, Kozak ze wszystkimi jego cechami zewnętrznymi, a nawet kolczyk. Na tej podstawie pojawiła się teoria, której istotą jest obecność pewnej tradycji w tym regionie dla określonych segmentów populacji, która jest przenoszona przez stulecia.
Druga wersja różni się od poprzedniej. W opinii Polaków grzywka to fryzura sarmacka.
W XVI-XVII wieku w Rzeczypospolitej fryzurę tę uważano za rodzaj dziedzictwa, przekazanego przez starożytnych Sarmatów. To z nimi identyfikowali się szlachta. Jeśli chodzi o samych Sarmatów, uważano ich w tamtych czasach za lud o germańskich korzeniach. Przedstawiciele szlachty polsko-litewskiej woleli uważać Sarmatów za swoich przodków. Więc wyznaczyli granice między sobą a ludem słowiańskim.
Warto zauważyć, że na Litwie iw Polsce panował wówczas styl sarmacki - moda, która wyrażała się nie tylko w oselskim grzywce, ale także w charakterystycznym stroju, zbroi, sztukach plastycznych i tak dalej. Jeśli chodzi o prawdziwe dane o Sarmatach, to praktycznie nic o nich nie wiedzieli, w przeciwieństwie do naszych współczesnych. Dlatego „sarmatyzm” Polaków jest czymś warunkowym i gdzieś daleko idącym.
Generalnie osadnik polskiej szlachty i książę Światosław nie mają ze sobą nic wspólnego. Wychodząc z faktu, że nie ma chronologicznej kolejności i związku między dwoma okresami noszenia tej fryzury przez księcia i Polaków (były to różne okresy), wniosek nasuwa się sam. Jak jest poprawne, nie jest znane, ale ma prawo istnieć, jako jedna z hipotez.
Grzywka kozacka jest lustrzanym odbiciem fryzur ówczesnej szlachty polskiej. Otóż grzywka polskiej szlachty sama w sobie jest symbolem ich zaangażowania w ród Sarmatów, legendarnych władców stepu.
A jeśli spojrzeć na to, to w Zaporożu majster kozacki naprawdę chciał być na tym samym poziomie co szlachta na prawach i dać zielone światło dla obecności chłopów pańszczyźnianych.
2. Co o tym myślą sami Kozacy?
Nie wiadomo, jak wierzyli ówcześni Kozacy. Ale ich spadkobiercy (oczywiście w sensie ideologicznym) mają w tej sprawie zupełnie inne zdanie. Z różnych źródeł wynika, że nie wszyscy przedstawiciele rodzaju mogli nosić zapieczętowaną grzywkę. Kozacy, ale tylko najbardziej doświadczeni z nich, którzy przynajmniej raz w życiu odwiedzili prawdziwa bitwa. Podobnie jak w przypadku poprzednich wersji, nie ma wyraźnych dowodów historycznych, że tak było naprawdę i nic więcej.
Jeśli weźmiemy pod uwagę hipotezę z teoretycznego punktu widzenia, to całkiem możliwe, że grzywka rzeczywiście działała jako rodzaj wyróżnienia i była wskaźnikiem statusu kozaka. Oznacza to, że im dłuższy osadnik, tym wyższy status kozacki, ale urzędnicy i im podobne osobowości nie miały prawa do takiej „ozdoby” swojej dzikiej głowy. Mieli swoją charakterystyczną fryzurę, którą nadal nazywamy „pod garnkiem”.
Niektórzy są skłonni wierzyć w całkowicie nierealną, mistyczną wersję. Według niej Kozacy byli przekonani, że po śmierci Bóg wyciągnął ich z piekielnego kotła właśnie za grzywkę. Cóż, oczywiście, każdy Kozak poszedł do piekła za wszystkie swoje „dobre” czyny. A było ich dużo. Wystarczy przypomnieć sobie wyprawy na suwaki ...
CZYTAJ TAKŻE: Co oznacza słowo „chłopiec” i jak pojawiło się w języku rosyjskim?
TO INTERESUJĄCE: Jezioro bez dna: naturalne zjawisko w Kabardyno-Bałkarii
Ta wersja jest również związana ze sposobem noszenia osła. Jego zwolennicy uważają, że włosy powinny zwisać z lewej strony, aby pomóc zrzucić demona z ramienia. Kto wie, może to coś. A jeśli przyjrzysz się uważnie obrazowi Repina, to bankier (mężczyzna bez koszuli, odpowiedzialny za rozdawanie kart) ma grzywkę zwisającą po prawej stronie.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
Cóż, ostatnia hipoteza, która również wyszła z ludu, mówi, że Kozacy golili głowy ze względów higienicznych, a mianowicie, aby nie dostać wszy. Grzywkę pozostawiono, aby ich własny mógł go zidentyfikować. Pozostaje nam wybrać wersję, która najbardziej nam się podoba. Prawdziwy powód noszenia osła może nigdy nie zostać poznany.
Kontynuując temat Kozaków, przeczytaj jakie futrzane czapki na głowach rosyjskich kozaków i dlaczego ich potrzebują.
Źródło: https://novate.ru/blogs/140820/55677/