Przywódcy Związku Radzieckiego doskonale zdawali sobie sprawę, że droga do dostatniego kraju wiedzie przez rozwój gospodarki. W pierwszej połowie XX wieku oznaczało to dokładnie jedno - stworzenie potężnego kompleksu przemysłowego. Z tego samego powodu w bezkresnej ojczyźnie zaczęły rosnąć liczne młode miasta. Jedną z nich była Inta, znajdująca się w Republice Komi. Jednak dziś ze świetności tej osady nie zostało już prawie nic.
Intu jest często nazywane najbardziej zielonym miastem w rosyjskiej tundrze. Kiedyś tak było naprawdę. Osada została założona w 1932 roku, ale osadnictwo i budowę rozpoczęto tu dopiero w 1940 roku. Rok później wybuchła wojna, po której nastąpił równie trudny okres powojenny. Przez cały ten czas Inta nie rozwijała się bardzo dynamicznie. Gwałtowny wzrost w budownictwie i osadnictwie nastąpił dopiero we wczesnych latach pięćdziesiątych XX wieku. W rezultacie w 1959 r. We wsi mieszkało 41 136 osób.
Patrząc na mapę Rosji, wielu rodaków będzie miało naturalne pytanie: dlaczego w ogóle trzeba było zbudować miasto od zera w środku niczego? Odpowiedź na to pytanie jest prosta - podziemne skarby. W latach dwudziestych XX wieku radzieccy naukowcy znaleźli tu bogate złoża węgla energetycznego. Pierwsze przedsięwzięcie zagospodarowujące lokalne złoża powstało tu przed II wojną światową w 1940 roku.
Już w 1942 r. Inta była uznawana za osadę miejską. Zajmowała się jednak głównie budową kopalń i infrastruktury przygotowującej węgiel do transportu na „kontynent”. Już w 1943 r. Z Inty wyjechał pierwszy pociąg z węglem, który został wysłany na potrzeby oblężonego przez nazistów Leningradu.
CZYTAJ TAKŻE: Dlaczego Amerykanie nie budują płotów przed domami
Po wojnie miasto rozkwitło. Wydobycie węgla na dużą skalę przyciągało tu coraz więcej osadników. W 1975 r. W Incie mieszkało już 50 tys. Osób, a do 1989 r. Liczba mieszkańców przekroczyła 60 tys. W mieście stworzono wszelkie warunki do komfortowego życia, stworzono rozwiniętą infrastrukturę. Wiele osób przyjeżdżało do Inty, aby zarobić pieniądze, a także do innych podobnych osad ZSRR.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
Sytuacja zmieniła się w 1992 roku. Początkowo produkcja węgla w Incie została znacznie zmniejszona, a wkrótce została całkowicie zamknięta. Dziś w Incie nie działa żadna z sześciu kopalni węgla zbudowanych w czasach radzieckich. Pomimo obecności w regionie cennych przyrodniczo zasobów przyrodniczych, rozwój nie jest już kontynuowany. Infrastruktura miasta stopniowo się pogarsza. Na przestrzeni ostatnich 29 lat następuje stabilny odpływ ludności, zarówno z przyczyn naturalnych, jak i w wyniku masowej migracji zarobkowej. Do 2001 r. W Incie mieszkało już 49 tys. Osób, do 2010 r. - 32 tys., W 2020 r. Liczba ludności spadła do 24 tys. I nadal spada.
Jeśli chcesz wiedzieć jeszcze ciekawsze rzeczy, to jest takie najdroższa droga w ZSRR: dlaczego nie była potrzebna.
Źródło: https://novate.ru/blogs/050720/55179/