Każdy, kto decyduje się na krótkofalówkę, zwykle zaczyna od źródła zasilania dla swoich przyszłych obwodów. W tym artykule przedstawiono najprostsze opcje stabilizowanych boków zasilających.
Układy nie są skomplikowane i nie będzie trudno je zmontować nawet bez doświadczenia radioamatorowi. Wszystkie części zużywają się powszechnie, są tanie i łatwe do znalezienia. Parametry tych zasilaczy w pełni spełniają wymagania większości praktycznych elektronicznych „domowych produktów”.
Schemat N1
Pierwszy obwód oparty jest na tranzystorach. Jest szeroko znany od czasów starożytnych i jest tutaj przedstawiony w formie, w jakiej został pierwotnie opublikowany w różnych publikacjach z zakresu elektroniki. Ponieważ w tym czasie szeroko stosowano tranzystory germanowe, robili to z reguły przy użyciu tranzystorów konstrukcji p-n-p.
W tym obwodzie zastosowano np. Jako tranzystor VT1 MP39 - MP42, i jako VT2 - P213-P217. Dlatego dla takiego zasilacza (PSU) na wyjściu będzie przewód ujemny, a „plus” układu będzie „wspólny”. Ale możesz zmienić polaryzację wyjścia zasilacza, po prostu zastępując tranzystory podobnymi, ale strukturami n-p-n. Jednocześnie konieczna jest również zmiana polaryzacji wszystkich diod i kondensatorów elektrolitycznych.
Napięcie wyjściowe tego zasilacza zależy od napięcia stabilizującego zastosowanego Dioda Zenera D1. Jeśli na przykład wpisz D814 literami G lub D, a następnie na wyjściu otrzymujemy napięcie 12... 14 woltów. Maksymalny prąd wyjściowy tego zasilacza zależy od rodzaju zastosowanych tranzystorów. („Potężny” VT2) i od diody prostownicze. Tranzystor VT2 musi być zainstalowany na radiatorze.
Napięcie przemienne na wejściu zasilacza powinno być równe wartości stałej wyjściowej lub nieco więcej. Rezystor zmienny R2 może być opór 10 do 50 kΩgrupa „A” jest lepsza (w tym przypadku regulacja napięcia wyjściowego będzie bardziej równomierna). Wszystkie inne rezystory muszą mieć co najmniej 0,25 wata. Tranzystory można instalować w dowolnej odpowiedniej mocy. Ich zysk musi wynosić co najmniej 15.
Regulacja polega jedynie na doborze rezystora R1. Z jego pomocą prąd płynący przez diodę Zenera jest ustawiany na poziomie 15 mA. Aby zmniejszyć poziom tętnień na wyjściu układu można zainstalować dodatkowy kondensator „wygładzający” o pojemności 100 uF. Należy zaznaczyć, że ten obwód zasilający nie posiada zabezpieczenia przed zwarciem (zwarciem) i przeciążeniem wyjścia.
Schemat N2.
Drugi obwód zmontowany na specjalistycznym mikroukładzie - stabilizatorze napięcia. To może być nasze KREN12 lub importowane LM317. Ten obwód jest prostszy niż pierwszy, ale mikroukład zapewnia lepszą wydajność, a także ochronę przed zwarciem, przegrzaniem i przeciążeniem. Pokazano tutaj „skokowe” ustawienie napięcia wyjściowego. Wybierając opory R2-R6 można ustawić dowolną wartość napięcia na wyjściu zasilacza.
Ten mikroukład może emitować z 1,2 do 37 woltóww związku z tym zakres napięć wyjściowych można rozszerzyć, w przeciwieństwie do wartości wskazanych na wykresie. Napięcie przemienne na wejściu jest również wybierane w zależności od wymaganego maksymalnego napięcia wyjściowego. Mikroukład musi być zainstalowany na radiatorze.
Poziom tętnienia takiego obwodu będzie na poziomie 10 mV. Na wyjściu zasilacza można zainstalować dodatkowy kondensator o pojemności 100 uF lub więcej, aby zmniejszyć poziom tętnień.
Napięcia robocze wszystkich kondensatorów muszą być wyższe niż napięcie wejściowe za prostownikiem. Wszystkie rezystory mogą być tego samego typu MLT-0,125.
Ten zasilacz może być wykonany z płynną regulacją napięcia wyjściowego. W tym przypadku obwód jest niezwykle uproszczony, jak widać na trzeciej figurze.
Nie ma tu potrzeby dokonywania żadnych zmian. W przypadku tej opcji wszystkie zalecenia podane dla poprzedniego schematu z regulacją krokową są poprawne.
Dziękuję za przeczytanie do końca! Byłbym wdzięczny, gdybyś ty udostępnił artykuł z przyjaciółmi w sieciach społecznościowych. Specjalne podziękowania za lubić i Subskrypcja - pozostań na kanale "ASUTPP" dalej!