Wielu współobywateli prawdopodobnie słyszało, że naboje myśliwskie różnią się od bojowych. Czy jednak tak jest naprawdę? Jaka może być różnica między amunicją do broni strzeleckiej, jeśli zasada działania jest taka to samo i bez względu na to, o co chodzi: polowanie na zwierzynę lub niszczenie siły roboczej wroga na polu bitwy. W rzeczywistości istnieje różnica między nabojami żywymi i myśliwskimi i na tym się składa.
Zasadniczo nabój myśliwski nie różni się od wkładu bojowego. Bardziej słuszne byłoby stwierdzenie, że amunicja myśliwska ma pewne szczególne subtelności. Co więcej, wiele z nich znajduje się również w amunicji wojskowej. Sedno sprawy polega na tym, że „klasyczne” naboje i naboje w nich, które służą do pokonania wrogiego personelu, nie nadają się do polowania na zwierzynę. Wyraża się to w rdzeniu, obecności lub nieobecności skorupy, a także materiałach użytych do jej produkcji.
Chodzi o to, że pociski z ostrą amunicją najczęściej mają rdzenie wolframowe lub stalowe, które są zamknięte w całkowicie metalowej łusce. Taka konstrukcja jest niezbędna, aby zapewnić maksymalny zasięg lotu i dokładność trafienia w uderzający element amunicji. Z godności "żywych" nabojów wynikają bezpośrednio ich niedociągnięcia - doskonale rykoszetują, a także słabo zdeformowane w momencie trafienia w cel, przez co mają znacznie mniej szkodliwy wpływ niż Chciałbym. Wszystko to najlepiej wyraża się w fakcie, że żywe kule często prowadzą do rany przelotowej.
Na wojnie każde obrażenie (najprawdopodobniej) unieszkodliwi żołnierza, w tym przez. Nawet jeśli rana na pierwszy rzut oka nie jest ciężka, ból i krwawienie uniemożliwi żołnierzowi dalsze wykonywanie misji bojowej. Polowanie to inna sprawa. Bestia, strzelona na wylot, najprawdopodobniej długo nie umrze i ucieknie do dżungli, aby myśliwy po prostu nie znalazł swojej ofiary. Co gorsza - jeśli ranne zwierzę zdecyduje się stawić opór myśliwemu.
CZYTAJ TAKŻE: Dlaczego policja ma broń przywiązaną do kabury
Dlatego zwyczajowo podczas polowania używa się wkładów z rdzeniem miedzianym i bez całkowicie metalowej skorupy. Pocisk może mieć również specyficzny „rozcieńczony” lub lekko stępiony kształt. Taka amunicja nazywana jest ekspansywną. Mają najgorszą balistykę, ale rekompensują to po prostu potwornym efektem zatrzymania. Trafienie ekspansywną kulą z minimalnym prawdopodobieństwem prowadzi do rany przelotowej. Znacznie częściej taki szkodliwy element uruchamia „krwawą mielonkę” w ciele ofiary, rozrywając tkanki i okaleczając narządy wewnętrzne. W związku z tym ekspansywna amunicja jest zasadniczo niezbędna do polowania na bestię - zwierzę umrze z dużo większym prawdopodobieństwem szybko, bez zbędnego cierpienia i nie będzie stanowić zagrożenia Łowca.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<
Warto zauważyć, że amunicja ekspansywna jest zabroniona w wojsku zgodnie z traktatami międzynarodowymi. Niemniej jednak takie naboje są często używane przez siły specjalne i policję. Między innymi dlatego, że rzadziej się rykoszetują i są bardziej skłonni do natychmiastowej neutralizacji wroga.
Jeśli chcesz przeczytać jeszcze ciekawsze rzeczy, możesz zobaczyć, jak to zrobić w Rosji wolno polować z łukiem i kuszą: co musisz wiedzieć.
Źródło: https://novate.ru/blogs/170620/54946/