Pod koniec 1991 roku Związek Radziecki przestał istnieć. Możesz mieć różne podejście do socjalizmu i osobliwości życia w tym okresie, ale uczciwie nie wszystko w ZSRR było złe. Przez ostatnie trzy dekady pod mostem przepływało dużo wody, a teraz możemy obiektywnie ocenić, że przecież w „starych dobrych czasach” było lepiej w elektrotechnice.
6. Telefony stacjonarne
Tak zwana telefonia stacjonarna jest szybko zastępowana przez łączność komórkową. Jednocześnie jednak telefony stacjonarne nadal mają dość dużą grupę fanów, co nie jest wyjaśnione tylko siłą przyzwyczajenia, ale także szeregiem zalet, jakie ma to urządzenie w porównaniu z miniaturą telefon komórkowy. Na przykład podczas mówienia możesz przycisnąć klasyczną słuchawkę telefoniczną ramieniem do ucha, pozostawiając wolne ręce.
Telefony stacjonarne produkowane w ZSRR posiadały bardzo wytrzymałą plastikową obudowę, przez sam wygląd, rysunek 1 budził zaufanie i sprawiał wrażenie solidności. Dlatego nie jest przypadkiem, że modele retro cieszą się teraz stałym popytem.
5. Okablowanie zewnętrzne
Innym popularnym reprezentantem kierunku retro jest okablowanie wykonane za pomocą skręconego kabla na izolatorach ceramicznych, rysunek 2. W porównaniu z nowoczesnymi uszczelkami jest mniej pracochłonna w wykonaniu, a dzięki swojej konstrukcji zewnętrznej znacznie podnosi poziom bezpieczeństwa przeciwpożarowego. Jednocześnie takie okablowanie staje się jednym z elementów wystroju wnętrz i świetnie prezentuje się w połączeniu z drewnianymi ścianami.
4. Wtyczki do przewodów elektrycznych
W Związku Radzieckim prawie jedynym sposobem ochrony okablowania przed zwarciami były wtyczki (rysunek 3), do których wkładano bezpiecznik. W przypadku jego braku (a często brakowało wkładek), do gwintu przykręcano cienki drut-błąd.
Ulegając nowoczesnym maszynom pod względem skuteczności ochrony i łatwości obsługi, zauważalne są jednak korki przewyższają je niezawodnością, ponieważ nie mają ruchomych elementów i po prostu nie ma w nich nic przerwa. Ponadto materiały, z których są wykonane (ceramika i metal) są całkowicie bezpieczne z punktu widzenia pożaru.
3. Wykonanie okablowania
Okablowanie elektryczne w domach radzieckich, jeśli ten dom nie był przeznaczony do nomenklatury, pozostawiało wiele do życzenia. Wystarczy przypomnieć sobie kable aluminiowe i minimalną liczbę gniazd w pokojach. Ale zostało przeprowadzone zgodnie z jednolitymi zatwierdzonymi zasadami i zgodnie z normami w zakresie układania.
Obecnie wiele firm, a nawet prywatnych rzemieślników, ceniących swoją reputację, obserwuje nurt norm i pracy w tej części zgodnie z ustalonymi zasadami (przykład projektu pokazano na rysunku 4). Jednak przypadki ich naruszenia stają się dalekie od rzadkich, co komplikuje naprawę.
2. Zasilacze urządzeń
Zasilacz prądu stałego do komputerów i innego sprzętu elektronicznego jest łącznikiem między okablowaniem zasilającym a obwodami niskoprądowymi. Radziecki sprzęt elektroniczny został wyposażony w stabilizatory parametryczne z transformatorem obniżającym napięcie, którego przykład pokazano na rysunku 5.
Zasilacze impulsowe, typowe dla nowoczesnych urządzeń, znacznie przewyższają je wydajnością, wagą i wymiarami, ale ze względu na dużą liczbę części znacznie tracą na niezawodności. Ponadto niektórzy tani producenci z Azji Południowo-Wschodniej ignorują problem kompatybilności elektromagnetycznej, w wyniku czego ingerencja, która nieuchronnie pojawia się podczas działania „impulsu”, wpływa negatywnie na inne ekwipunek.
1. Urządzenia elektryczne do użytku domowego
Radziecki projektant dóbr konsumpcyjnych w procesie ich tworzenia musiał liczyć się z zawężeniem asortymentu komponentów i bardzo szerokim zakresem ich parametrów. Typowym remedium na te niedociągnięcia jest wprowadzenie dużych zapasów do produktu. Z tego powodu nieestetycznie wyglądające domowe urządzenia elektryczne, takie jak suszarka do włosów, elektryczna maszynka do mielenia mięsa, a nawet zwykły rozdzielacz tee, o ile nie zepsuł się bardzo szybko, stał się praktycznie „wieczny” i odszedł od jednego pokolenie do drugiego.
Wniosek
Przytoczone przykłady wyraźnie wskazują, że pod pewnymi względami produkty radzieckiego przemysłu elektrycznego przewyższały nowoczesne produkty. I właśnie te cechy produktów babci, przede wszystkim w zakresie niezawodności, chciałbym zobaczyć w nowoczesnej technologii.