Większość ekspertów wie, że wymagania norm elektrycznych (w szczególności PUE) dla podłączenie przewodów dozwolone jest spawanie, a także zaciskanie, lutowanie i specjalny kontakt ściska. Zwykle nie ma znaczenia, które z tych złączy jest używane konkretnie. Najważniejszą rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę, jest to, że obszar styku ma bardzo mały opór.
Co to jest?
Aby zrozumieć tę kwestię, należy przede wszystkim dowiedzieć się, czym jest opór przejścia i jak ogólnie powstaje. Złącze stykowe to specjalny obszar między dwoma mocno ściśniętymi materiałami przewodzącymi prąd elektryczny. Ze względu na obecność mikroskopijnych nieregularności na powierzchni metali kontakt elektryczny powstaje nie na całej powierzchni, ale tylko w kilku punktach (zdjęcie poniżej).
Jeśli po prostu naciśniesz dwa gołe przewody, styk okaże się bardzo zawodny, nie zapewniając niezbędnej przewodności w strefie styku. W takim przypadku opór przejścia będzie stosunkowo duży, co oznacza jedno: straci lub, bardziej poprawnie, rozproszy część mocy przesyłanej przez obwód.
Określony wskaźnik nazywa się kontakt lub rezystancja styku. Do normalnego funkcjonowania obwodów elektrycznych powinien być jak najmniejszy. Decydującym czynnikiem determinującym jego wartość jest wysiłek, z jakim wykonane jest połączenie.
Zmienia się w czasie
Nawet przy najbardziej niezawodnym kontakcie rezystancja przejścia w obszarze roboczym będzie się zmieniać w czasie, co można wyjaśnić działaniem następujących powodów:
- Wpływ środowiska (wilgotność i temperatura).
- Cechy konstrukcji metalowej.
- Temperatura materiału w miejscu styku.
Uwaga: W temperaturze pokojowej około 20 gramów. nawet stabilna miedź z czasem utlenia się nieznacznie.
W wyniku tego procesu chemicznego na powierzchni półfabrykatów miedzianych powstaje film tlenkowy, co znacząco wpływa na jakość ewentualnego kontaktu.
Gdy temperatura w obszarze styku wzrośnie do 70 stopni (z powodu silnych prądów lub słabej jakości połączenia), szybkość jej powstawania gwałtownie wzrasta.
W przypadku źle dobranego materiału sytuacja jest znacznie gorsza. Jeśli stykasz się na przykład na bazie stopów aluminium, warstwa tlenku pojawi się jeszcze szybciej. W przeciwieństwie do miedzi nie będzie łatwo go zniszczyć. Jeśli weźmiemy pod uwagę, że rezystancja tlenku w tym przypadku wynosi 10-12 Ohm / cm, staje się jasne, że użycie tego metalu do okablowania elektrycznego jest całkowicie niedopuszczalne.
Podsumowując, zauważamy, że niezależnie od metody łączenia przewodów lub rdzeni w łańcuchu roboczym, główną uwagę zwraca się na niezawodność ich kontaktu. Aby ocenić jego jakość, należy skorzystać z opracowanych i sprawdzonych metod wyznaczania rezystancji styku.