Tylko starsi amatorzy radiotechniki znają nazwę części elektronicznej, która brzmi jak „Tsvitektor” (inaczej nazywano ją „Westektor”). Współcześni młodzi ludzie, którzy interesują się historią powstawania elektroniki, zdecydowanie powinni zapoznać się z tym, czym ona jest i jak działa sam element.
Urządzenie Zveitektora
Tsvitector to prostownik z tlenku miedzi wynaleziony w Stanach Zjednoczonych w 1927 roku. Technologia produkcji jest bardzo prosta; aby to zrobić, musisz wziąć małą miedzianą blaszkę, a następnie umieścić ją w dobrze rozgrzanym piekarniku. Potem pozostaje czekać na moment, w którym na jego powierzchni pojawi się warstwa tlenku miedzi.
Powstałe złącze graniczne ma jednostronną przewodność charakterystyczną dla diod. Oznacza to, że w jednym z kierunków przepływa przez niego prąd elektryczny, aw drugim jego wartość będzie na tyle skromna, że nie da się jej uwzględnić.
Uwaga:Różnica w przewodnictwie sięga kilku tysięcy jednostek.
Pod koniec podstawowej obróbki cieplnej na przedmiocie obrabianym wykonuje się szereg operacji, które są następujące:
- Najpierw płytkę, która po piekarniku jeszcze nie ostygła, zanurza się w specjalnym roztworze (rozcieńczony alkohol butylowy).
- Gdy zachodzi reakcja chemiczna, miedź ulega redukcji.
- Uzyskana wcześniej warstwa tlenku po jej zakończeniu jest niejako „uszczelniona” pomiędzy dwiema warstwami miedzi.
W wyniku tych wszystkich operacji powstaje swego rodzaju „przejście warstwowe”, które ma właściwości jednostronnego przewodnictwa.
Trudności w produkcji i pojawienie się pierwszych próbek w ZSRR
Z biegiem czasu ta pozornie dość nieskomplikowana technologia ujawniła własne trudności, które należało pilnie przezwyciężyć. Okazało się, że do uzyskania wysokiej jakości przejścia potrzebna jest dodatkowa czysta miedź. Ponadto sam proces utleniania przebiegał pomyślnie tylko wtedy, gdy utrzymywana była ściśle ustalona temperatura.
Ważny! Jego odchylenie od normy nie powinno przekraczać 1 proc.
Początkowo ten element służył wyłącznie do prostowania prądu, który ładował akumulatory z sieci elektrycznej 220 woltów. Ale stopniowo zaczął być stosowany w elektronice radiowej, gdzie Zvitector zastąpił diody w jednostkach detekcyjnych odbiorników radiowych.
Nazwa Tsvitektor jest pochodną TsVI (Centralnego Instytutu Radia) z siedzibą w mieście Gorki (obecnie Niżny Nowogród). W 1936 r. W miejscowym zakładzie radioelektronicznym uruchomiono produkcję takich elementów detekcyjnych. Rozpoczęcie produkcji było ogromnym wydarzeniem dla milionów radioamatorów, którzy otrzymali do dyspozycji niemal wieczny detektor o wysokiej czułości.
Podsumowując, zauważamy, że znajomość rzadkiego eksponatu jest bardzo przydatna dla początkujących miłośników elektroniki. Zdobyta wiedza pozwoli im lepiej zrozumieć technologię produkcji nowoczesnych elementów radioelektronicznych.