Być może wszyscy słyszeli, że wilki boją się czerwonych flag. Dlatego są szeroko stosowane podczas polowania na „szaraki”. Jednocześnie niewiele osób wie i w pełni rozumie, dlaczego zaciekły zbójca się takich boi drobiazg, wpadając w beznadziejną pozycję i stając się łatwym łupem dla tych, którzy siedzą w zasadzce myśliwych.
„Jest polowanie na wilki, polowanie,
Na siwych drapieżnikach i szczeniętach,
Pałki krzyczą, a psy szczekają, aż wymiotują,
Na śniegu jest krew i plamy czerwonych flag. "
Słynna piosenka Włodzimierza Siemienowicza jest oczywiście alegoryczną przypowieścią o pracy i ostatecznie nie mówi wcale o wilkach. Niemniej jednak fakt, że poeta zdecydował się stworzyć alegorię dokładnie według cechy zachowania wilka, czyni ją jeszcze bardziej dramatyczną i interesującą. W rzeczywistości wszystko jest dalekie od tego, co wielu z nas myślało, a kolor flag odgrywa ostatnią rolę w całej historii.
Warto jednak zacząć od tego, że większość ludzi ogólnie źle rozumie wilki. W rzeczywistości zwierzęta te okazują „cuda” okrucieństwa tylko w najbardziej głodnych okresach lub w niektórych bardzo wyjątkowych przypadkach, na przykład w celu ochrony potomstwa i terytorium. Kiedy dochodzi do zderzenia z człowiekiem, wilk woli przejść na emeryturę i nie wchodzić w kontakt. Głodna wataha wilków z łatwością poradzi sobie nawet z grupą ludzi, ale mimo to w mniej lub bardziej satysfakcjonującym czasie wilki nadal postrzegają człowieka jako źródło wielkiego niebezpieczeństwa. Wilki z natury są bardzo ostrożnymi zwierzętami.
Niemniej jednak wraz ze wzrostem populacji drapieżników może dojść do sytuacji, w której lokalna podaż pożywienia nie jest już wystarczająca do przetrwania stada. W razie zagrożenia głodem wilki zamieniają się w szkodniki i zaczynają przenikać do ludzkich gospodarstw, niszcząc zwierzęta domowe na pożywienie: od psów, kurczaków i kotów po bydło. Wszystko to powoduje bardzo specyficzne szkody dla gospodarki, a miejscowi myśliwi organizują strzelaninę w celu redukcji populacji.
Ponieważ głód najczęściej występuje zimą, w tym czasie rozstrzeliwuje się „złodziei leśnych”. Bardzo trudno jest wytropić i przerzedzić (lub nawet całkowicie zniszczyć) stado. Na początek musisz doprowadzić ją do miejsca zasadzki, gdzie myśliwi i myśliwi będą czekać na drapieżniki. W tym celu stosuje się specjalnie wyszkolone psy i wstążki z flagami, które umieszcza się na śladach wilków. Istotą procesu polowania jest wypędzenie wilków ze szlaku do korytarza z flag, co doprowadzi je do zasadzki. I tu zaczyna się zabawa.
CZYTAJ TAKŻE: 7 faktów historycznych, które zmieniają postrzeganie czasu
Wilki w ogóle nie reagują na kolor, ale na kształt flag i emanujący z nich zapach. Nadmierna ostrożność tego przebiegłego i bezwzględnego drapieżnika robi z nim okrutny żart podczas nalotu. Pole wyboru pachnie mężczyznąco więcej, jest to wyraźnie obcy temat dla lasu. Wilki z natury starają się ominąć wszystko, co ich zdaniem nie jest pochodzenia naturalnego. W tym przypadku czerwony kolor jest potrzebny nie do odstraszania zwierząt, ale dla samych myśliwych - dzięki czemu dokładnie widzą, gdzie przechodzi korytarz nasienny.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<
Co ciekawe, większość innych zwierząt w lesie (podobno) w ogóle nie zwraca uwagi na flagi. Chociaż generalnie dzikie bestie boją się wszystkiego, z czym zwykle nie mają do czynienia. Na przykład niedźwiedź zderzający się z osobą może przestraszyć się zwykłym krzykiem i brzękiem metalu. Oczywiście, istnieją wyjątki. Rzadko, ale zdarza się, że podczas nalotu pojedyncze wilki lub nawet cała wataha przebijają się przez korytarz flag i uciekają do lasu.
Jeśli chcesz poznać jeszcze ciekawsze rzeczy, przeczytaj o tym czego nie robić, gdy pies zaatakujei jak temu zapobiec.
Źródło: https://novate.ru/blogs/120320/53755/