Z każdym rokiem Związek Radziecki, który przeszedł do historii, idzie dalej i dalej. Obecnie wielu ludzi uważa, że w tamtych czasach żywność była najwyższej jakości i była oferowana ludności w dużych ilościach. Oczywiście wszystko było dalekie od bycia tak bajecznym, jak to sobie wyobrażamy, ale były też takie produkty cateringowe, do których w każdym razie naprawdę odnosi się pierwsza część oświadczenia. W ZSRR największym popytem konsumenckim cieszyła się kiełbasa. To właśnie ten produkt pozostaje dziś pretekstem do nostalgii za dawno minionymi czasami.
Kiełbasa jako symbol czasów radzieckich
Być może dziś wyda się to dziwne, ale kiełbasy, które zostały wyprodukowane w ZSRR, były postrzegane przez wiele pokoleń jako symbol sytości i gwarancja stałości systemu radzieckiego. Kupili go z wielkim pragnieniem, tak jak go jedli. Tutaj również zaobserwowano paradoks:
- wskaźniki wysokiej jakości w niskiej cenie;
- przystępność cenowa i ograniczona możliwość zakupu (często trzeba było stać w ogromnej kolejce lub jechać do sąsiedniego miasta).
W kraju nie zepsutym przez obfitość jedzenia kiełbasa była tak ważną tanią ofertą. Autorem pomysłu dostarczenia ludowi radzieckim produktów mięsnych (do ich żywienia) jest Anastas Mikojan, komisarz ludowy przemysłu spożywczego. W latach trzydziestych ubiegłego wieku udał się do Chicago, aby uczyć się na jego produkcji. Nowe receptury kiełbasy zostały zatwierdzone w 36. roku, wiosną (kwiecień). Wśród nich były stare, które były aktywnie wykorzystywane w czasach carskiej Rosji. Od dziesięcioleci takie odmiany kiełbasy jak „krakowska”, „bielaczja”, „doktorskaya”, „lubitelskaja”, „herbata” nie tylko są na półkach sklepowych.
Ludzie, których dzieciństwo, młodość i młodość spędzili w Związku Radzieckim, często wspominają z cichym smutkiem świetny czas, gdy bochenek chleba kosztował tylko 16 kopiejek, a zwykła gotowana kiełbasa była szalona pyszne. Jakie są różnice między kiełbasą radziecką a tą, która jest jej dziś pełna? Przede wszystkim mięso było jego głównym składnikiem.
To interesujące! Do dziś zachowała się stara receptura kiełbasy Doktorskaya (1936). Według niego sto kilogramów gotowego produktu zawierało:
- odważna wieprzowina - 70 kg;
- wołowina (premium) - 25 kg;
- przyprawy - sole i przyprawy, mleko (2 litry), mieszanka jajeczna (3 kilogramy).
Najciekawsze jest to, że przepis na kiełbasę "Doktora" i wszystkie inne nie zmienił się wcale aż do lat sześćdziesiątych XX wieku. Realia życia po prostu nie mogły pomóc, ale poprawić stary przepis.
Problemy w rolnictwie i zmiany jakości wyrobów wędliniarskich
Przede wszystkim Wielka Wojna Ojczyźniana odegrała znaczącą rolę w ograniczeniu produkcji wyrobów mięsnych. W czasie wojny wymuszono zmianę receptur, a tym samym niższą jakość produktu. Uruchomiono produkcję takiej kiełbasy, która była długo przechowywana. W niektórych przypadkach skład zawierał kości zwierzęce, groch, skórki, które zostały poddane specjalnej obróbce wstępnej, zmielone na proszek. Były też inne rodzaje wypełniaczy. Ale po zakończeniu wojny szybko odbudowali gospodarkę narodową i rozwiązali istniejący problem.
Niezbyt przemyślane reformy rolne lat sześćdziesiątych spowodowały duży spadek areałów ornych i zmniejszenie liczebności inwentarza żywego. Oczywiście brakowało mięsa, co było przyczyną spadku jakości kiełbas.
We wczesnych latach siedemdziesiątych utrzymywał się spadek hodowli zwierząt, a wielkość produkcji kiełbas musiała zostać zwiększona. Wychodząc naprzeciw potrzebom konsumentów oficjalnie dopuszczono do mielenia około 2% skrobi lub mąki. O zamianie wiedzieli tylko technolodzy. Konsumenci nic nie zauważyli, gdyż dodatki te w żaden sposób nie wpływały na smak. Ale ekonomia surowego mięsa w wielkim stanie była znacząca.
Oczywiście nie poprzestaliśmy na tym. Zaczęto stosować inne dodatki - białka mleka i soi, inne substytuty białka zwierzęcego (kazeiniany). W 79. roku przyjęto nowy GOST, zgodnie z którym wolno było używać nie tylko wieprzowiny i wołowiny, ale także mięsa owiec, bawołów, kóz, mrożonych surowców mięsnych. W sekcji „przyprawy” znalazły się melanże jajeczne, mąka lub skrobia, podroby, śmietana, tłuszcz, okrawki wieprzowe. Takie podejście pozwoliło na obniżenie kosztów produkcji, ale jego smak znacznie się pogorszył.
Był GOST - stał się TU
Wszystkie GOST obowiązujące w Związku Radzieckim zostały zniesione w okresie pierestrojki. Zastąpiłem je specyfikacjami technicznymi (TU). Dokumenty te są opracowywane niezależnie przez każdy z zakładów mięsnych. Istnieje wiele nowoczesnych kiełbas bez mięsa. Jego substytutem są wszelkiego rodzaju wypełniacze. Można uzyskać smak naturalnego mięsa za pomocą emulgatorów i aromatów. Jednocześnie smak produktów absolutnie nie odpowiada wyraźnie zawyżonym kosztom.
CZYTAJ TAKŻE: 10 dań i produktów z ZSRR, które wydawały się najlepszym przysmakiem
Kiełbasa w ZSRR jest najlepsza!
Jakość radzieckiej kiełbasy nie zawsze odpowiadała konsumentom. Bardzo często takie skargi były uczciwe. Ale w zasadzie wyroby wędliniarskie wyprodukowane w Związku Radzieckim były poszukiwane nie tylko wśród naszych rodaków, ale także wśród przedstawicieli innych krajów. Zagraniczni turyści kupowali ją z przyjemnością, cieszyli się, gdy nasza kiełbasa została podarowana.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<
Cudzoziemcy preferowali naszą kiełbasę i jest na to uzasadnione wytłumaczenie. W tamtych latach wysokie technologie były już aktywnie wykorzystywane za granicą, co umożliwiło przetwarzanie surowców drugiej klasy. A to często negatywnie wpływało na jakość gotowego produktu.
W Związku Radzieckim nie tylko kiełbasy były pyszne, ale także słodycze, którym trudno się oprzeć.
Źródło: https://novate.ru/blogs/080320/53711/