Nie jest tajemnicą, że w czasach Związku Radzieckiego powstało wiele budynków mieszkalnych, nie tylko dziewięciokondygnacyjnych. W miastach byłego ZSRR znajduje się wiele pięciopiętrowych budynków panelowych, zaprojektowanych według pomysłu Nikity Chruszczowa. Pierwszy sekretarz Komitetu Centralnego KPZR był świadomy ekonomicznych i praktycznych korzyści takiego podejścia do budowy. Konstrukcje tego samego typu nie wymagały dużych nakładów finansowych (były to minimalne inwestycje). Ponadto domy te były popularne.
Do miasta przybywało coraz więcej mieszkańców wsi. Stopniowo przybywało ze wsi więcej ludzi niż rdzennych mieszkańców miast. Ponieważ ludzie nie mieli tak dużo pieniędzy, nie mogli sobie pozwolić na zakup drogich metrów kwadratowych. Jedyną odpowiednią opcją były tanie mieszkania w standardzie.
Szczególną popularnością cieszyły się dziewięciopiętrowe budynki mieszkalne. Wiele osób ma logiczne pytanie dotyczące liczby pięter: dlaczego jest na przykład nie 10 lub 8, ale dziewięć? Odpowiedź jest dość prosta.
Bezpieczeństwo i niezawodność
W ZSRR architekci na wszystkich etapach projektowania kompleksów mieszkalnych ściśle przestrzegali wymagań i standardów przyjętych na świecie. Najważniejsza była obecność w konstrukcji klatki schodowej wolnej od dymu, której wysokość przekracza 28 metrów. Było to konieczne, aby zapewnić mieszkańcom bezpieczeństwo na wypadek pożaru. Mieli więc możliwość szybkiego opuszczenia budynku. Schody powinny być usytuowane oddzielnie od podestów każdego piętra w części zawietrznej. Obowiązkowym elementem było dodatkowe oświetlenie awaryjne.
W tamtych czasach wozy strażackie były wyposażone w drabiny o długości dwudziestu ośmiu metrów. Fakt ten był pośrednim powodem tego, że budynki były głównie dziewięciopiętrowe. Jednym z wymagań była również dostępność systemów wentylacji i oddymiania. W trakcie projektowania i budowy powodowało to często szereg trudności.
Ekonomiczna strona problemu
Władze starały się maksymalnie oszczędnie wykorzystać budżet państwa. Masowa budowa budynków mieszkalnych pociągała za sobą znaczne koszty finansowe. Aby rozwiązać ten problem, przywódcy kraju próbowali znaleźć alternatywne rozwiązanie.
CZYTAJ TAKŻE:7 rzeczy w domu, które wyraźnie pokazują wady gospodyni
Przed rozpoczęciem budowy pięciopiętrowych budynków krajowi architekci dokładnie przestudiowali pozytywne doświadczenia specjalistów z innych krajów. W tym czasie za granicą szczególnie popularne były budowane w rekordowym czasie domy typu panelowego.
To interesujące! Radzieccy inżynierowie obliczyli, że budowa dziewięciopiętrowego budynku jest tańsza niż budowa piątego. Ale budowanie wyższych domów było niepraktyczne. Trzeba było wydać pieniądze na system oddymiania i windę towarową. Korzystne były piętnastopiętrowe budynki. Niestety nie wszędzie można było postawić te drapacze chmur, wszystko zależało od gleby i jej cech.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<
Kolejną kwestią jest cena mieszkania w wieżowcu. Nie pasowałoby to zwykłym obywatelom. Ze względu na standard życia większość ludzi szukała niedrogich ofert. To właśnie dziewięciopiętrowe budynki były w stanie w pełni zaspokoić potrzeby obywateli ZSRR.
Z czasem zaczęli produkować ulepszone wozy strażackie, zmodyfikowane. Schody w nich miały już 40 metrów długości. Zniknęła potrzeba budowy zaledwie dziewięciopiętrowych budynków. Stopniowo na ulicach miast zaczęły pojawiać się wyższe konstrukcje.
Chcesz wiedzieć więcej, a potem przeczytaj, dlaczego w sowieckich mieszkaniach budowano takie małe kuchnie
Źródło: https://novate.ru/blogs/050320/53677/