Każdy, kto wszedł do mieszkania obywatela radzieckiego, z pewnością natknął się na szereg obiektów, których pobyt tam był niezachwiany. Coś było tylko hołdem dla czasów, niektóre rzeczy - wskaźnikiem statusu, a pojawienie się trzeciej może zdziwić współczesnego człowieka. Ale era radziecka minęła, a wiele z jego śladów, w tym nie najbardziej udanych, pozostało. Zwracamy uwagę na 7 obiektów radzieckiego życia, z którymi warto się pożegnać.
1. Dywan na ścianie
Dywan na podłodze jest absolutnie powszechną rzeczą w większości mieszkań na świecie, ale w czasach radzieckich ten trend poszedł dalej. Zawieszono z nimi ściany, a cel tego know-how z okresu ZSRR jest nadal niejednoznaczny. Najczęstsze są dwie wersje: według pierwszej dywan na ścianie pełnił funkcję czysto estetyczną, druga dodaje do niej wartość praktyczna - dywan i pożółkłe tapety ukryją się i posłużą jako dodatkowa izolacja akustyczna, której tak brakuje w cienkich ścianach domy-Chruszczow.
Dziś dywan na ścianie to nie tylko relikt przeszłości. Przede wszystkim jest to ogromny odpylacz, który w przeciwieństwie do swojego „brata” z podłogi jest rzadziej czyszczony. Ponadto nowoczesne technologie napraw pozwalają na zastosowanie znacznie skuteczniejszych metod izolacji akustycznej niż stary radziecki dywan.
2. Kredens
Trudno powiedzieć, czy kredens sam w sobie jest nieodzownym atrybutem wnętrza radzieckiego mieszkania. W końcu wydaje się, że ta szafka ze szklanymi drzwiami została stworzona bardziej po to, aby zademonstrować inny symbol dobrobytu społeczeństwa ziemi sowietów - porcelanowy lub kryształowy serwis.
W rzeczywistości kredens nie był zbyt wygodnym meblem w sowieckich mieszkaniach. Jego średni rozmiar był taki, że zajmował wystarczająco dużo miejsca w małym pomieszczeniu, ale mógł pomieścić tylko ten sam zestaw i kilkanaście książek. A w większym salonie często wyglądał nie na miejscu.
3. Ściana
Można powiedzieć, że z kredensu mógł „wyrosnąć” typowy przedmiot radzieckiego mieszkania o wymownej nazwie „ściana”. Imponująca konstrukcja kilku szaf, mogąca zająć pół pokoju, była jednym z najbardziej zauważalnych znaków „statusu”, zwłaszcza jeśli ściana była obca.
Ale w rzeczywistości obszerne szafy często stawały się magazynami wszelkiego rodzaju śmieci, a jednocześnie były dość drogie. A wraz z odejściem czasów radzieckich mur stracił również swój „luksusowy” status.
4. Fortepian
Zdobycie fortepianu w czasach radzieckich nie zawsze było łatwe. Ale gdy tylko pojawiła się taka okazja, instrument muzyczny natychmiast ozdobił wnętrze mieszkania, gdzie pozostawał w jednym miejscu przez dziesięciolecia.
W rzeczywistości fortepian nie był używany we wszystkich mieszkaniach zgodnie z jego przeznaczeniem, często stając się uciążliwym i niewygodnym stojakiem na wazon, karafkę lub radio. Znacznie smutniej jest, gdy sowieckie dzieci można było posyłać do szkoły muzycznej nie na jego prośbę, ale tylko dlatego, że rodzice „chwycili” fortepian, stojąc w kolejce i teraz „nie znikają dobry. "
5. Toaletka
Ten projekt można również nazwać „kratą”. Standardowa radziecka toaletka miała na stoliku nocnym zainstalowane aż trzy lustra, które były ze sobą spięte. Obywatele radzieccy wymyślili hack życia przy użyciu tych lusterek - między nimi wstawiono notatki lub kalendarze.
CZYTAJ TAKŻE:Po co robić dziurę w koszu na śmieci i jak ta sztuczka pomoże hostessom
Faktycznie taki pomost mógł zająć sporo miejsca, a lustra wymagały ciągłego polerowania, które znacznie szybciej brudzą się od sypkich lub tłustych kosmetyków. Dlatego też, gdy „modne” stały się znacznie mniej obszerne elementy wyposażenia wnętrz, wiele domowych hostess odetchnęło z ulgą.
6. Żyrandol
Trzeba uczciwie powiedzieć, że miłość do dużych żyrandoli nie była reliktem wyłącznie czasów radzieckich - była wcześniej, pozostała po. Jednak to w ZSRR początkowo bardzo popularne były abażury wykonane z materiałów tekstylnych, które dodatkowo wydłużyły grzywką, a po chwili pojawił się nowy styl, który stał się ulubionym wśród obywateli radzieckich - kryształowy żyrandol z dziesiątkami wisiorki.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<
Jednak te żyrandole wisiały w szczególny sposób: starano się je umieścić jak najniżej nad stołem. A jeśli w „stalinowskich” mieszkaniach nie powodowało to żadnych szczególnych niedogodności, to w „Chruszczowach” z niskimi sufitami odległość między żyrandolem a np. Stołem mogła czasami wynosić nieco ponad metr.
7. Stół rozkładany
Sporo obywateli radzieckich mieszkało albo w małych "Chruszczowach", albo w mieszkaniach komunalnych, gdzie jest jeszcze mniej miejsca. Jednocześnie istniała tradycja obchodzenia świąt dużymi biesiadami, na które zapraszano zarówno krewnych, jak i przyjaciół. Problem zakwaterowania wszystkich gości został rozwiązany za pomocą przesuwanego lub składanego stołu, który w razie potrzeby mógł się podwoić.
Jednak dziś nie ma takiej potrzeby, ponieważ święta na dużą skalę stały się rzadszym zjawiskiem, a jeśli odbywają się, to w restauracjach lub na świeżym powietrzu. Do tego same stoły dodawały problemów - w czasach sowieckich ich powierzchnie były lakierowane, na których widoczny był każdy odcisk palca. Dlatego też blaty musiały być często polerowane.
Kontynuując temat: 8 okropnych nawyków, które towarzyszyły nam od czasów radzieckich
Źródło: https://novate.ru/blogs/251119/52525/