W latach pięćdziesiątych rząd radziecki aktywnie wspierał swoich sojuszników na Bliskim Wschodzie. Tak więc armia egipska otrzymała od ZSRR dużą liczbę czołgów i dział samobieżnych, które były bardzo przydatne podczas krótkotrwałej, ale krwawej wojny sześciodniowej. Dopiero w okresie tych krótkich działań wojennych nastąpił paradoks: wróg znalazł dziesiątki radzieckich czołgów, które były całkowicie sprawne, a czasem nieuszkodzone. A wszystko dlatego, że egipski personel wojskowy po prostu rzucił je prosto na pole bitwy.
Jednym z najbardziej pamiętnych przykładów radzieckich pojazdów opancerzonych, które odnotowano podczas wojny sześciodniowej, były superciężkie czołgi „Joseph Stalin-3”, w skrócie IS-3. Gigantyczne maszyny stworzone na początku lat czterdziestych XX wieku w celu zniszczenia „Tygrysów” i „Tygrysów Królewskich” nie miały czasu, aby bezpośrednio uczestniczyć w II wojnie światowej.
Interesujący fakt: pomimo tego, że IS-3 nie miał czasu na walkę, niemniej jednak wzięli udział w defiladzie w Berlinie, która bardzo zaskoczyła aliantów.
Charakterystyka techniczna czołgu jest imponująca: był wyposażony w potężne, długolufowe działo gwintowane kal. 122 mm i poważny pancerz, zaprojektowany specjalnie w celu zwiększenia możliwości rykoszetu. Dlatego z końcem wojny nie trafili na śmietnik historii, brali czynny udział w szeregu ćwiczeń, zarówno na terenie ZSRR, jak i poza jego granicami, np. Na Węgrzech. Ponadto IS-3 brał udział w wydarzeniach w Czechosłowacji.
Ilość wyprodukowanych czołgów umożliwiła także wysłanie ich w ramach pomocy do zaprzyjaźnionych i sojuszniczych państw ZSRR. W ten sposób pod koniec lat pięćdziesiątych i wczesnych sześćdziesiątych służyli w armii egipskiej. Ten pojazd pancerny wziął udział w egipskiej paradzie w 1965 roku w Kairze. Oprócz samego IS-3 dostarczono również T-34-85, SU-100 ACS, a nawet T-54.
Oczywiście na początku lat 60. IS-3 był uważany za przestarzały moralnie, ale jego działo i opancerzenie sprawiły, że w zderzeniu z nowocześniejszymi czołgami był w pełni sprawny. Prawdziwe warunki do testowania zarówno egipskich, jak i radzieckich pojazdów opancerzonych pojawiły się w 1967 roku wraz z rozpoczęciem wojny sześciodniowej z Izraelem. Konflikt ten, przez cały swój krótki czas, przeszedł do historii jako pierwszy po II wojnie światowej, podczas której miały miejsce bitwy czołgów na dużą skalę.
Brytyjskie „Centuriony”, amerykańskie „Pattony” i „Superhermany”, skierowane do armii izraelskiej, weszły na pole bitwy przeciwko radzieckim pojazdom opancerzonym armii egipskiej. Były bardziej zwrotne, miały duży zasięg i amunicję, ale IS-3 mógł z powodzeniem wytrzymać ich siłę ognia i opancerzenie. Jednak, jak się okazało, dziesiątki gotowych do walki superciężkich czołgów to za mało, aby wygrać.
W ciągu tych sześciu militarnych dni strona egipska straciła dziesiątki pojazdów opancerzonych, a wróg odebrał je w dobrym stanie. O zwycięstwie wciąż decydował czynnik ludzki: Egipcjanie ponosili klęski za porażką, a wszystko to z powodu prawie całkowitego braku morale i ducha walki wśród czołgistów. Gdy tylko rozpoczął się atak ogniowy na czołg, żołnierze po prostu zdjęli nogi, czasami pozostawiając wroga z dziesiątkami czołgów: według Novate.ru, w całym krótkim okresie konfliktu strona egipska straciła około 70 czołgów IS-3, a tylko co drugi z nich został zniszczony, druga połowa została użyteczny. Ponadto na tak godne pożałowania wyniki wpłynął również brak odpowiednich umiejętności i doświadczenia bojowego załóg.
CZYTAJ TAKŻE:Sharotank i latający pancerz: 7 najbardziej niezwykłych pojazdów opancerzonych
Czasami sytuacje „ucieczki” z czołgów u egipskich żołnierzy dochodziły do absurdu: niektórzy nawet celowo zostawiali otwarte włazy wieży przed bitwą, aby jeszcze szybciej uciec nogami. Ale pewnego dnia doprowadziło to do tragicznych konsekwencji: granat wroga odbił się od pokrywy włazu i eksplodował w przedziale bojowym. Być może był to jedyny przypadek, kiedy podczas wojny sześciodniowej granat odłamkowy zniszczył superciężki czołg „Joseph Stalin-3”.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<
Ale Izraelczycy nie tylko „podnieśli” opancerzone pojazdy pozostawione przez armię egipską. Zdatne do użytku egzemplarze tego samego IS-3 weszły do służby wraz z armią, gdzie pozostały do końca lat 70. Część z nich została ponownie wyposażona, unowocześniając broń. Takie niezwykłe próbki radzieckich czołgów „na izraelski sposób” można dziś oglądać m.in. w muzeum Aberdeen Proving Ground w USA.
Oprócz tematu: Giganci, którzy przegapili pole bitwy: smutna historia superciężkich czołgów
Źródło: https://novate.ru/blogs/151019/52077/