Kiedy dziś dochodzi do ciężkich zimowych bitew Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, to być może wszyscy wyobraź sobie radzieckiego żołnierza w pikowanej kurtce, wojskowej czapce z naszywką w postaci sierpu i młota oraz z karabinem maszynowym w gotowości. A jeśli dwie ostatnie rzeczy były znane żołnierzom prawie od samego początku istnienia ZSRR, to pikowana pikowana kurtka trafiła w mundur Armii Czerwonej, mając już w tym czasie bardzo niezwykłą historię swojej wędrówki po rozległych przestrzeniach Związek Radziecki. Dla Twojej uwagi 8 zabawnych faktów na temat radzieckiej pikowanej kurtki.
1. Bizantyjskie korzenie
Dziś nie tylko w przestrzeni poradzieckiej, ale na całym świecie pikowana kurtka uchodzi za niewypowiedzianą „wizytówkę” Armii Czerwonej, która przeszła już do historii. Dlatego dla wielu zaskakuje fakt, że ten strój nie jest pierwotnie rosyjski, ale został wynaleziony we wczesnym średniowieczu w Bizancjum.
To tam odnotowano pierwsze przypadki noszenia pikowanej odzieży, która stała się pierwowzorem pikowanej kurtki. W tamtych odległych czasach był używany nie tylko przez ludność cywilną, ale także przez żołnierzy, ponadto jako lekka osłona chroniąca przed wrogimi ciosami małego topora.
2. Wyprodukowano w Chinach
Ale pikowana kurtka dotarła bezpośrednio do Rosji z... Chin. Podczas wojny rosyjsko-japońskiej jednostki stacjonujące w Mandżurii zauważyły nietypową pikowaną odzież, która cieszyła się popularnością wśród miejscowej ludności. Ekipa wojskowa zdecydowała się na zakup dla siebie chińskich kurtek pikowanych, które okazały się bardzo wygodne.
Wojna się skończyła, ale pikowane kurtki już przeniknęły i okopały się w Imperium Rosyjskim. Były również noszone przez wojsko podczas pierwszej wojny światowej i wojny domowej. Jednak w tym czasie ta odzież nie zyskała jeszcze dużej popularności.
3. Produkcja według jednolitego standardu
Pierwsza popularność pikowanej kurtki pojawiła się już w sowieckiej Rosji, w 1932 roku. Wtedy to przywódcy kraju naprawdę docenili wszechstronność pikowanych kurtek, w których równie wygodnie jest pracować i po prostu spacerować po ulicy. W tym samym 1932 roku budowniczowie zaczęli być masowo ubrani w pikowane kurtki, zwłaszcza Kanał Białomorski. A rząd radziecki zdecydował się „wpasować w jeden wzór” produkcję pikowanych kurtek.
Komitet Normalizacyjny Ludowego Komisariatu Przemysłu Lekkiego ZSRR zaproponował następujący rodzaj odzieży pikowanej: „Kurtka pikowana - kurtka watowany jednorzędowy, prosty krój, zapinany do góry na 4 guziki po lewej stronie z czterema szlufkami (ze szlufkami). Proste podłogi bez zaszewek, z bocznymi naszywanymi kieszeniami, pikowana od góry, wata i podszewka z równoległymi ściegami maszynowymi. Odległość między ściegami wynosi 6 cm. Tył prosty, jednoczęściowy lub ze szwem pośrodku, w talii ściągany troczkami z metalową klamrą. Szycie z tyłu jest takie samo jak obszycie. Kołnierz jest wyprostowany miękki, zapinany na jeden guzik ze szlufką naszytą na lewym końcu. Wysokość kołnierza - 3 cm. Rękawy są jednorzędowe, zakończone u dołu małą szczeliną i mankietami, zapinane na jeden guzik ze szlufką naszytą do końca górnej połowy mankietu. ”
4. Odzież dla ubogich i więźniów
Wraz z początkiem masowej, standaryzowanej produkcji pikowanych kurtek, rząd radziecki nakazał spopularyzowanie tej odzieży wśród ludności. Na przykład bohaterowie różnych filmów, takich jak „Czapajew”, często ubrani byli w pikowane kurtki. Jednak „reklama” w kulturze popularnej nie przyniosła oczekiwanych rezultatów.
Do końca lat trzydziestych kurtka pikowana była popularna głównie wśród osób o niskich dochodach, a także elementów marginalnych - włóczęgów i drobnych złodziei. A wraz z nadejściem notorycznego 1937 r., Kiedy liczba więźniów w obozach wzrastała wielokrotnie, to w miejscach nie tak odległych zaczęto masowo dostarczać pikowane kurtki. Dość szybko pikowana kurtka zaczęła kojarzyć się najczęściej z przestępcami.
5. Kultowa pikowana kurtka
Co dziwne, wojna dała naprawdę popularną miłość obywateli radzieckich. Rzeczywiście, w pikowanych kurtkach zaczęli masowo ubierać żołnierzy wszystkich gałęzi armii. I tutaj żołnierze Armii Czerwonej, a po nich ludność cywilna, mogli zadbać o wygodę i wszechstronność pikowanej kurtki.
Następnie pikowana kurtka stała się symbolem armii radzieckiej na całym świecie, a dla zwykłej ludności - prawdziwym zbawieniem w latach głodu i zimnej wojny. Ten sam trend utrzymywał się w równie trudnej powojennej dekadzie. Można powiedzieć, że to właśnie w pikowanej kurtce radzieckie imperium odbudowało się na nowo, pokonując straszliwą dewastację.
6. Tankowce bez kieszeni
Pomimo wygody i wszechstronności pikowanych kurtek, doświadczeni żołnierze czołgów nadal woleli „modernizować” swoje pikowane kurtki. Co więcej, taka przemiana została przeprowadzona nie ze względu na piękno, ale wyłącznie w celu zapewnienia własnego bezpieczeństwa.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<
Rzecz w tym, że czołgiści wyrywali kieszenie z pikowanych kurtek. Zrobiono to, aby przypadkowo nie dotknąć szczegółów zbiornika. Ponadto brak kieszeni pozwolił żołnierzom szybko wydostać się z uszkodzonego lub płonącego samochodu, gdzie podczas dymu możesz mocno przylgnąć do jakiejś wystającej części i stracić cenne sekundy dla siebie zbawienie.
7. Pośmiertne niemieckie trofeum
Wojna to zawsze trudny czas i czasami, aby przetrwać, musisz zawrzeć umowę z własną moralnością. A tak się złożyło, że tych drugich po prostu nie było, tak jak nie było szacunku dla śmierci wśród wielu żołnierzy III Rzeszy, którzy nie gardzili... rozbieraniem martwych żołnierzy Armii Czerwonej.
Okazało się, że armia hitlerowska nie była jeszcze gotowa na ostre rosyjskie mrozy. Aby lepiej się ogrzać, niektórzy Niemcy po prostu usunęli pikowane kurtki ze zwłok żołnierzy radzieckich, a nie powstrzymał ich bezpośredni zakaz prowadzenia takich działań przez ich dowódców. Dlatego te „trofea” noszono głównie pod szynkami. Niemniej jednak niektórzy oficerowie zdawali sobie sprawę z zawiłości sytuacji swoich żołnierzy, więc udawali, że nie zauważają naruszenia rozkazu.
CZYTAJ TAKŻE: Dlaczego czołg potrzebuje „skrzydeł”: czym jest ZET-1 dla czołgów radzieckich
8. Podwójna ochrona
Jak wspomniano powyżej, w starożytności jako element ochronny noszono pikowane kurtki. Minęły wieki, a w warunkach najkrwawszej wojny pikowane kurtki nagle wróciły do tej funkcji. Co więcej, nie wydarzyło się to nigdzie, ale w jednym z najgorętszych punktów działań wojennych - w Stalingradzie.
I wyglądało to tak: żołnierze radzieccy, aby się zabezpieczyć, włożyli jednocześnie dwie pikowane kurtki i tak ruszyli do walki. I ta taktyka naprawdę pomogła: podwójna warstwa bawełny złagodziła uderzenia kawałków rozbijanych ścian, a także chroniła je przed odłamkami szkła i amunicją. Co więcej, według Novate.ru ochrona w postaci pary pikowanych kurtek mogła nawet zatrzymać pocisk, jeśli został wystrzelony z dużej odległości.
Nie można nie powiedzieć, że wraz z początkiem odwilży Chruszczowa popularność pikowanej kurtki mogła pójść na marne, ponieważ pojawiło się całe konkurencyjne środowisko wygodnych i nowych stylów odzieży wierzchniej. A jednak tak się nie stało: czas minął, a starą dobrą pikowaną kurtkę można było znaleźć w szafie i zwykły pracowity i intelektualny profesor, a nawet działacz partyjny, który kocha np. zimę polowanie. W końcu pikowana kurtka, która przeszła wojnę z ogromnym krajem, stała się swego rodzaju symbolem władzy i zwycięstwa. Być może przesiąknięci heroiczną aurą pikowanych kurtek rosyjscy sportowcy w swoich stylizowanych wariacjach wyszli na otwarcie Igrzysk Olimpijskich w Soczi.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<
Chcesz poznać historię kolejnego symbolu radzieckiego munduru wojskowego? Potem przeczytaj: „Buty dla ludu”: jak w ZSRR pojawiły się buty plandekowe
Źródło: https://novate.ru/blogs/120919/51707/