Wczoraj widziałem pomidory uprawiane i ogórki szklarniowe ultranowoczesny. Znaczna część tego procesu byłem zaskoczony.
Teraz jestem na Łotwie. Wczoraj odwiedził szklarnie niedaleko Rygi.
Gleba w szklarni, a nie w ogóle. „Łóżka” zawiesić się na wysokości około pół metra, do pracy nie trzeba zginać, dbanie o rośliny.
Zamiast ziemi - jest taka wełna bazaltu.
Każdy korzeń dwie rury wody i składników odżywczych sumowane.
Interesujące jest umieszczony pas przenośnikowy „” uprawy. Na niższych gałęziach dojrzewają pomidory kiedy dojrzewają, ich łez i ciętych gałęzi. Wszystkie bicz obniżone (nie wiąże się z belki na szczycie) i rozpoczyna się dojrzewanie pomidorów dalej. Długość łodyg z ciętych gałęzi do końca cyklu sięga dwudziestu metrów, łodyg likwidacji na dole.
Każdy oddział z pomidorami obsługiwanych przez plastikowej wsparcia, aby nie złamać się pod ciężarem tego grona. Naklejki na jednym klastrze pomidorowej pasty więcej aż dojrzeje.
Nawet proces zapylania zautomatyzowany. Gniazda trzmieli są zapakowane, wyjścia, które są otwierane i zamykane przez automatyzację.
W tym gospodarstwie pomidory zapalić lampę 600 W. sodu i ogórki diody 200 wat.
Oprócz górnego oświetlenia świeci na ogórkach bocznych dodatkowych lamp LED.
Pomiar widma światła LED, które jest używane. Wydaje się, że są one bardzo nietypowe. Będę uczyć się kiedy wrócę do Moskwy.
W szklarni utrzymuje się żądane temperatury i zawartości dwutlenku węgla. Na liściach okresowo i automatycznie rozpyla wodę.
cyklu wzrostu - 4 miesiące (więcej rzęs są zbyt długie, a wydajność spada). Po zakończeniu cyklu szklarni wyczyszczone i zdezynfekowane. Nowe sadzonki kupują w Finlandii (między innymi przez dwa i pół euro za akcję).
Gdy cieplarnianych jest mały sklep (większość oczywiście idzie do sieci sklepów spożywczych). Ogórki kosztuje 3 euro za kilogram, pomidory 4,2 euro.
Tutaj się na tej „linii produkcyjnej”. :)
I to mi w ogórkach. :)
Postscriptum Próbowałem i ogórki i pomidory prosto z drzewa. Smaczne wystarczy. Nie tak smaczne jak na ziemię, ale nie „plastikowy”, jak to często bywa.
© 2018 Alex Nadozhin