Kiedy ktoś wypowiada ukochane zdanie, że rozmiar nie ma znaczenia, większość osób wokół niego natychmiast odbiera to jako nieprzyzwoity żart lub wskazówkę. Ale jeśli nie mówimy o zdrowym stylu życia i nie o związkach, ale na przykład o balistyce, to możemy z całą pewnością powiedzieć: rozmiar ma ogromne, jeśli nie decydujące znaczenie. A najlepiej widać to na przykładzie znanego w Internecie tematu o tym, dlaczego Związek Radziecki porzucił automatyczny nabój 7,62 mm i przeszedł na znacznie skromniejszy 5,45 mm.
Skoro w 9,5 na 10 przypadków materiały o „tych twoich Internetach” są pisane przez osoby bez odpowiedniego wykształcenia, to najwłaściwszą decyzją w próbie dotarcia do sedna prawdy będzie zwrócenie się do sprawdzonych źródło. A kto może lepiej powiedzieć o przejściu z 7,62 mm na 5,45 mm w karabinie szturmowym Kałasznikowa niż sam problem Kałasznikowa? Ten ostatni ma dziś w sieci kilka połączonych zasobów, zarówno handlowych, jak i rozrywkowych oraz informacyjnych. W szczególności mówimy o podziale „Media”. To tam udało im się znaleźć odpowiedź, dlaczego radzieccy projektanci postanowili zrezygnować z 7.62.
Tak więc w Związku Radzieckim nie wszystkie naboje kalibru 7,62 mm zostały porzucone, ale tylko automatyczne naboje tego kalibru opracowane w 1943 roku. Decyzja ta została podjęta ze względu na fakt, że nowy automatyczny kaliber 5,45 mm z 1974 roku, pomimo swoich mniejszych rozmiarów, miał szereg poważnych zalet, które w kontekście głównego uzbrojenia piechoty całkowicie przewyższały dostępne ograniczenia. O czym dokładnie mówimy?
po pierwsze, naboje 5,45x39 mm były banalnie lżejsze niż 7,62x39 mm - 10 gramów w porównaniu do 16 gramów. Dla laika różnica może wydawać się niewielka, ale w rzeczywistości przekracza 30%. Jeśli mówimy o wyposażeniu przynajmniej 4 magazynków po 30 naboi każdy, to 5,45 mm wypada lepiej niż 7,62 mm o 720 gramów! Ale nawet każdy wojownik nosi ze sobą naboje, które nie są wyposażone w sklepach, w opakowaniach papierowych lub luzem. Tak więc przy porównywalnej masie żołnierz może przyjąć więcej pocisków kalibru 5,45 mm. Czy muszę mówić, że na wojnie jest to niezwykle ważne?
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
Po drugie, 5,45x39mm powoduje zauważalnie mniejszy odrzut. To z kolei poprawia celność strzału i jego płaskość, zmniejszając efekt dyspersji. Innymi słowy, ogień z 5,45 jest skuteczniejszy zarówno w pojedynczych strzałach, jak i seriach. Zasięg bezpośredniego strzału, prędkość pocisku wzrasta. Jeśli w automacie 7,62 waha się od 293 do 760 m/s, to w 5,45 mm zaczyna się od 922 m/s. W ten sposób wzrasta prawdopodobieństwo trafienia w cel, w tym w poruszający się.
Oczywiście 5,45x39 mm miał też niedociągnięcia, które bezpośrednio wynikały z jego zalet. Główną wadą nowego kalibru automatycznego w wielu szczególnych sytuacjach była bardzo wysoka prędkość początkowa. Pod koniec lat 70. radzieccy rusznikarze musieli stworzyć nowy nabój do pistoletu maszynowego do cichego strzelania. Był wymagany głównie dla jednostek specjalnych ZSRR, takich jak grupa Alfa pod KGB ZSRR, utworzona w 1974 roku. A potem okazało się, że niezwykle problematyczne było zbudowanie naboju o zmniejszonej prędkości pocisku w oparciu o architekturę 5.45. Dlatego radzieccy projektanci nie wynaleźli koła na nowo tam, gdzie było to niemożliwe i zaczęli tworzyć specjalne próbki cichej broni dla sił specjalnych z nabojami opartymi na automatycznym kalibrze 7,62 mm. Między innymi z tego powodu „cichy” „automat” 7,62x39 mm pozostaje w użyciu do dziś.
Jeśli chcesz wiedzieć jeszcze ciekawsze rzeczy, to powinieneś poczytać o tym Pistolet maszynowy Shpagin: co stało się z legendarnym karabinem maszynowym po pojawieniu się AK-47.
Źródło: https://novate.ru/blogs/280422/62846/
