W miarę możliwości wszystkie wiodące kraje Europy przygotowywały się do II wojny światowej. Wielki Kryzys i powojenny syndrom „straconego pokolenia” dokonały własnych korekt w konstrukcji militarnej takich państw jak Francja i Wielka Brytania. Fakt, że trzeba przeciwstawić się przynajmniej czemuś III Rzeszy, Brytyjczycy opamiętali się niemal w przededniu wojny. Dużo uwagi podczas budowy wojskowej poświęcono opracowaniu nowych czołgów. Jednak nie zawsze wychodziło to dobrze.
1. krążownik mk. VI „Krzyżowiec”
W II wojnie światowej czołgi Crusader odegrały pewną rolę, choć nie zawsze zauważalną. Były używane głównie na Bliskim Wschodzie iw Afryce. Na tych szerokościach geograficznych czołg okazał się najbardziej niezawodnym pomocnikiem armii. Silnik był poważnie uszkodzony. Być może jeśli Cruiser Mk. VI Crusader był używany głównie w Europie, wtedy maszyna sprawdziłaby się lepiej. Brytyjczykom udało się wyprodukować około 5,3 tys. tych maszyn. Jednak po 1943 roku zostały one prawie całkowicie zastąpione przez nowe Mk VIII Cromwell i Lend-Lease M4 Sherman. W drugiej połowie wojny Brytyjczycy z reguły przerabiali krzyżowców na działa samobieżne i SPAG.
2. krążownik mk. VII „Kawaler”
Założono, że Cavalier zastąpi Crusadera w siłach brytyjskich. Jednak średni model czołgu nigdy nie trafił na pola bitew. Tylko 500 takich maszyn zostało zmontowanych w brytyjskich fabrykach. Szybko stało się jasne, że pomimo wzmocnionego pancerza i ulepszonego uzbrojenia nie ma sensu wprowadzać czołgu do produkcji. Silnik Cavaliera był tak samo zawodny jak silnik Crusadera. W rezultacie czołg pozostał w szkoleniu i był używany tylko do szkolenia załogi w Bovington. Nawiasem mówiąc, dziś jest tam dobre muzeum czołgów.
3. Czołg piechoty Mk. IV „Kościół”
Kiedyś sam Winston Churchill żartował o tym czołgu: „Czołg, który nosi moje imię, ma więcej wad niż ja ja!" Czołg ciężkiej piechoty miał poważne problemy z silnikiem, podwoziem, zwrotnością i drożność. Broń też nie była wystarczająco potężna. Z tego powodu Churchill nie był szeroko stosowany na frontach II wojny światowej. Chociaż radzieccy czołgiści i dowódcy mówili o nim znacznie lepiej niż sami Brytyjczycy. Pewna liczba Churchillów została dostarczona do ZSRR w ramach programu Lend-Lease. Ciężkie czołgi brytyjskie walczyły na Wybrzeżu Kurskim, a ostatni z pozostałych w służbie pojazdów uczestniczył nawet w operacji berlińskiej.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
4. Mk. VIII „Centaur”
Kolejny czołg wycieczkowy armii Jego Królewskiej Mości, który przygotowywał się do zastąpienia krzyżowców. Podobnie jak Crusader, tak samo jak Cavalier, Centaur cierpiał na problemy z silnikiem. Krótko przed D-Day problem został rozwiązany poprzez zainstalowanie nowej jednostki napędowej. Jednak ten pojazd bojowy nie otrzymał szerokiej dystrybucji wśród żołnierzy. W operacjach bojowych w większości używano wyspecjalizowanych Kentarów, których standardowe działo 75 mm zostało zastąpione haubicą 95 mm.
5. Czołg krążownikowy „Strażnik”
W Australii, podczas II wojny światowej, wciąż podnosili puchar dla Jego Królewskiej Mości i Union Jack. To prawda, że bez względu na to, ilu Australijczyków nie prosiło o czołgi na swoje potrzeby ze względu na groźbę inwazji japońskiej, ojczyzna nie mogła w żaden sposób pomóc. Następnie Australijczycy zostali zmuszeni do uruchomienia własnej produkcji z udziałem brytyjskiej technologii. Tak narodził się czołg „Sentry”. W latach wojny samochód w żaden sposób się nie sprawdził. Zmontowano tylko 66 czołgów, a po 1942 stało się jasne, że Stany Zjednoczone ze swoim przemysłem są gotowe do pełnego uzbrojenia nie tylko Wielkiej Brytanii, ale także jej satelitów, w tym Australii.
Jeśli chcesz wiedzieć jeszcze ciekawsze rzeczy, to powinieneś poczytać o tym dlaczego Amerykanie przymocowali drewniane deski do czołgów Sherman i arkusze sklejki.
Źródło: https://novate.ru/blogs/250422/62811/
