Pojawienie się samolotów odrzutowych zmieniło wszystko. Po rozpoczęciu zimnej wojny między USA a ZSRR rozpoczął się również wyścig zbrojeń. Obie strony przywiązywały dużą wagę do rozwoju lotnictwa, które bardzo szybko stało się jednym ze środków przenoszenia, w tym broni jądrowej. Oprócz naziemnej obrony powietrznej obie strony potrzebowały nowoczesnych samolotów przechwytujących. Największym z ZSRR był Tu-128. Czym był ten samochód?
W NATO Tu-128 otrzymał oznaczenie „Skrzypek”, co można przetłumaczyć jako „skrzypek uliczny”. Warto zauważyć, że nie należy szukać żadnego znaczenia w kodeksach taktycznych armii amerykańskiej. Klasyfikacja jest warunkowa. Wszystkie znajdujące się w nim samoloty myśliwskie, zarówno amerykańskie, jak i nieprzyjacielskie, muszą po prostu zaczynać się literą „F” w słowach. W amerykańskim kodowaniu znajdują się wielkie litery dla wszystkich rodzajów broni i sprzętu wojskowego.
Rozwój Tu-128 rozpoczął się w 1954 roku na bazie OKB-301 pod kierunkiem projektantów D. Z. Markow i ja. F. Niezwała. Inżynierowie otrzymali zadanie zaprojektowania najnowszego myśliwca, który pozwoli im zapewnić skuteczną osłonę powietrzną nad rozległym terytorium kraju Sowietów. Ministerstwo Obrony ZSRR chciało uzyskać pojazd dalekiego zasięgu do patrolowania słabo zaludnionych obszarów Dalekiego Wschodu i Syberii. Pierwszy projekt samolotu nie powiódł się, dlatego w 1957 roku wszystkie prace rozwojowe zostały przeniesione do OKB-156. W ramach projektu Tu-128 inżynierowie stworzyli również najnowsze, wieloaspektowe pociski K-80 oraz radar Smerch.
Prototyp Tu-128 pojawił się w drugiej połowie 1960 roku, a fabryczne testy maszyny rozpoczęły się w styczniu 1961 roku. Już w marcu wykonano pierwszy lot 128., a w kwietniu myśliwiec dalekiego zasięgu został po raz pierwszy doprowadzony do prędkości ponaddźwiękowej. Procesy państwowe rozpoczęły się w 1962 roku. Ostatecznie myśliwiec został przyjęty przez ZSRR w 1965 roku, po czym był eksploatowany i pełnił służbę bojową do 1990 roku. W latach 1962-1970 wyprodukowano 188 tych samolotów.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
Myśliwiec o rozpiętości skrzydeł 17,53 metra i długości kadłuba 30,06 metra zabrał na pokład dwuosobową załogę: dowódcę i nawigatora. Maksymalna masa startowa Tu-128 osiągnęła 43,7 ton, z czego 15 ton stanowiło paliwo. Myśliwiec był napędzany parą silników turboodrzutowych AL-7F-2, które osobno produkowały do 6710 kgf bez dopalacza i do 10100 kgf z dopalaczem. Po załadowaniu czterema pociskami powietrze-powietrze na zewnętrznym zawieszeniu prędkość lotu myśliwca osiągnęła 1655 km/h. Praktyczny zasięg lotu to 2565 km. Pułap wynosi 15,6 km nad poziomem morza.
Służbę Tu-128 prowadzono w ramach sześciu pułków obrony przeciwlotniczej. Ciekawostka: ze względu na ogromne rozmiary (zwłaszcza jak na standardy myśliwca) samolot został uznany za sterowiec. Z tego powodu piloci i nawigatorzy Tu-128 otrzymywali wyższą pensję w porównaniu z innymi myśliwcami. Niewiele wiadomo na temat bojowego wykorzystania samolotu. Większość dokumentów na ten temat jest nadal niejawna. Wiadomo, że Tu-128 były regularnie używane do eliminowania sond rozpoznawczych NATO. Są też wzmianki o tym, że w 1975 roku załoga Tu-128 zestrzeliła amerykański balon nad kazachską SRR.
Jeśli chcesz wiedzieć jeszcze ciekawsze rzeczy, to powinieneś poczytać o tym Radziecki „superplan” Tu-114: czym zirytował Amerykanów.
Źródło: https://novate.ru/blogs/220422/62790/