Nic dziwnego, że domy w północnych regionach naszej ogromnej ojczyzny bardzo różniły się od domów w regionach południowych. Klimat ma duże znaczenie. Tak więc na północy majątek i chłopska chata zostały zjednoczone. Dzisiaj porozmawiamy bardziej szczegółowo o tej technologii budowlanej.
W regionach północnych pomieszczenia mieszkalne domów wznosiły się znacznie powyżej poziomu gruntu. Stało się tak dzięki temu, że niektóre części budynków były budowane na innych. Na drugim piętrze mieszkali ludzie, a na pierwszym piętrze były spiżarnie, kurniki, zagrody dla drobnego inwentarza.
Na podwórku koniecznie były pochyłe platformy. Zostały wykonane z pary kłód z moletowaniem. Całe piętro zajmowały zwykle podwórza. Tam oprócz stodoły i stodoły znajdowała się również stajnia z wozownią. Ciekawą nazwę nadano najwyższej izbie, znajdującej się pod dachem. Nazywali ją „gołębiem”. Z reguły ten pokój był przeznaczony do robótek ręcznych.
Drugie piętro służyło do przechowywania siana. Na ścianie z reguły znajdowały się sanie, na których stawiano wozy i sanie. Gdy była sroga zima, mrozy długo nie ustępowały, chłopi żyli spokojnie w komfortowych warunkach. Nie musieli nawet opuszczać swojego podwórka.
Niektóre budynki powstały poza osiedlem. Były to stodoła, łaźnia i stodoła, w której przechowywano plony. Konstrukcje te wznoszono w następujący sposób: ludzie zbierali się i szli szukać odpowiedniego terenu pod budowę. Po znalezieniu takich zaczęli budować wiele sąsiadujących ze sobą stodół. Podobnie wzniesiono stodoły z łaźniami.
Wanny były prawie obok siebie. Z reguły budowano je w pobliżu brzegu rzeki i zawsze na powierzchni ze spadkiem. Zrobiono to dla dobrego przepływu wody spod konstrukcji.
Mieszkańcy północnych regionów nie oszczędzali na materiałach budowlanych. Aktywnie korzystali z lasu, ścinali grube kłody o średnicy co najmniej 25 cm.
Do oddzielenia drugiego piętra mieszkalnego od podwórza zastosowano kołowrotek. Pokryto go gliną, a pod spodem ułożono podłogi z desek. Dzięki temu część mieszkalna była cieplejsza i wygodniejsza.
Do produkcji dachów używano wyszczerbionych płyt z drewna, zwanych gontem. Z reguły używano modrzewia. Górne pomieszczenie - gołąbki - izolowano mchem i gliną.
Dziękujemy za przeczytanie artykułu do końca! Byłbym wdzięczny za isubskrypcja kanału.