Aż trudno w to uwierzyć, ale wiele popularnych dziś dań to pierwotnie resztki z królewskiego stołu. Novate.ru postanowiło opowiedzieć Wam o niektórych z najpopularniejszych z nich, abyście mogli zanurzyć się w przeszłość i poznać historię potraw, które niespodziewanie dla ich twórców stały się prawdziwymi przysmakami.
1. Zupa cebulowa
Ta pyszna, obfita i pachnąca zupa od kilku stuleci jest jedną z ulubionych zup ubogich. I nie ma w tym nic dziwnego, bo tylko jeden talerz mógł orzeźwić, przywrócić siły i wytrzeźwieć po burzliwym wieczorze niż wielokrotnie używany przez kupców i ładowaczy, którzy musieli iść do pracy na długo przed początkiem świt.
Historia pojawienia się zupy cebulowej jest dość banalna. Ze względu na to, że cebula miała doskonałe właściwości bakteriobójcze i kosztowała grosza, postanowiono karmić nią rzymskich żołnierzy. Ale ponieważ użycie surowej cebuli powodowało bóle głowy i miało wiele innych negatywnych konsekwencji, gotowano z niej gulasz.
Zupa cebulowa weszła do elitarnego menu dopiero w XVIII wieku. Istnieje legenda, że jest to dzieło Ludwika XV. Raz poszedł na polowanie, ale dzień się nie udał, więc nie było z czego gotować obiadu. Kolejne wersje różnią się między sobą: jedni twierdzą, że sam król przygotował zupę z cebuli, masła i szampana, inni są zdania, że to kucharz stworzył danie. Tak czy inaczej, przepis na zupę był następujący: niewielką ilość cebuli smażono na oleju, następnie warzywo polano szampanem, zagotowano, a po kilku minutach usunięto z ognia. Gotowe danie można było zjeść łyżką lub wypić jako herbatę.
Teraz przepis na zupę trochę się zmienił. Gotuje się go w bulionie wołowym z dodatkiem alkoholu, np. białego wina, a następnie piecze w garnku pod skórką serową. Danie podawane z grzankami.
2. Gazpacho
Jeśli znakiem rozpoznawczym Francji jest zupa cebulowa, to Hiszpania słynie z niesamowitego gazpacho. Teraz to zimne danie przygotowywane jest w wielu restauracjach na całym świecie, ale wcześniej było uważane za tradycyjne jedzenie dla mulników. Wybierając się w daleką podróż, mężczyźni zaopatrywali się w żywność, aby na postoju mogli ugotować zupę. Wzięli gliniany garnek, posmarowali jego boki mieszanką czosnku, oleju i soli, ułożyli warstwami papryki i ogórki, a między nimi wsypali bułkę tartą. Górną warstwę stanowiły krakersy i oliwa z oliwek, którą wylano na całą zawartość garnka. Następnie naczynia zawinięto w mokre ubrania i wystawiono na słońce. Gdy ubrania były całkowicie suche, danie można było zjeść.
Ciekawe, że tradycyjne gazpacho pomidorowe pojawiło się dopiero po odkryciu Ameryki.
3. Paella
Kolejnym symbolem kuchni hiszpańskiej jest oczywiście paella. Początkowo danie pojawiło się w Walencji, a następnie rozprzestrzeniło się na inne miasta kraju. Turyści widzą paellę w menu wielu restauracji, ale Hiszpanie uważają, że można ją prawidłowo i smacznie ugotować tylko w domowej kuchni lub przy ognisku.
Podobnie jak w przypadku wielu innych dań, istnieje kilka wersji wyglądu paelli. Według jednej z legend najpierw przygotowali ją słudzy mauretańskich królów. Po kolejnej uczcie w domu swoich panów zebrali resztki jedzenia ze stołów, zmieszali je z ryżem i przynieśli do domu. Były to pierwsze „oficjalne” paelle. Nawiasem mówiąc, w krajach arabskich nadal uważa się, że nazwa dania pochodzi od arabskiego słowa spółgłoskowego, które w tłumaczeniu oznacza „resztki”.
Druga legenda mówi, że paella pojawiła się dzięki miłości rybaka do jednej dziewczyny. Kiedyś zaprosił ją do siebie i aby umilić minuty oczekiwania, postanowił ugotować pyszne danie. Okazało się, jak służba w Maroku - rybak po prostu mieszał produkty, które miał w swoim arsenale z ryżem. Według hiszpańskiej wersji paella oznacza „dla niej”.
4. paprykasz
To danie jest jednym z najpopularniejszych w kuchni węgierskiej. Paprykarz to obfity i aromatyczny sos zrobiony z najtańszych części kurczaka. Hostessy dusiły je w śmietanie, a na koniec dorzuciły sporą ilość papryki. Swoją drogą nazwa dania pochodzi od tej przyprawy. Biorąc pod uwagę niski koszt papryki, nie dziwi fakt, że zdobił on stoły ubogich. To prawda, nieco później sytuacja się zmieniła - do gotowania zaczęli używać „elitarnych” części kurczaka (piersi i białego mięsa), dlatego nie było wstydu podawać danie bogatym ludziom.
Teraz paprykarz jest uważany nie za danie, ale za sposób gotowania kurczaka i cielęciny. Inne rodzaje mięsa (jagnięcina, wołowina, wieprzowina, kaczka) nie nadają się do papryki, ponieważ są uważane za zbyt tłuste lub twarde. Jednak ten niuans tylko myli węgierskie gospodynie domowe - w innych krajach kucharze używają dowolnego mięsa, które jest pod ręką.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
5. Bouillabaisse
Gdybyśmy mogli napisać książkę o historii sukcesu jakiejkolwiek potrawy, zdecydowanie wybralibyśmy bouillabaisse. To doskonały przykład tego, jak możesz wznieść się na szczyt z dołu. Początkowo rybacy gotowali obfitą zupę z resztek połowu. Do małych rybek w kociołku dodawali pomidory i czosnek, gotowali bulion, a następnie do składników wysyłali kawałki większej ryby. Okazał się bogaty gulasz, doskonale zaspokajający uczucie głodu.
Kiedyś do bouillabaisse ktoś dodał szafran – od tego momentu stosunek do zupy bardzo się zmienił, bo przyprawa wzmocniła aromat i ożywiła smak potrawy. Ale kucharze nie poprzestali na tym. Ponieważ oryginalny wygląd zupy nie jest zbyt atrakcyjny, współcześni kucharze przerabiają przepis pod każdym względem, aby danie wyglądało bardziej reprezentacyjnie.
Taka „arbitralność” tak rozzłościła Francuzów, że stworzyli nawet Marseille Bouillabaisse Association. Zgodnie z jej przepisami, tylko certyfikowane restauracje mają prawo przygotować klasyczną zupę i umieścić ją w menu jako bouillabaisse. Ponadto danie musi być przygotowane z dwudziestu rodzajów ryb złowionych na wodach Marsylii. Ale to nie wszystkie wymagania. Zupę trzeba ugotować w ogromnej żeliwnej kadzi - przez około dwie godziny powinna w niej marnieć mała sól morska. rybę, a po praktycznie rozpuszczeniu się w bulionie będzie można dodać kolejne Składniki.
6. Pizza
Możesz być zaskoczony, ale historia pojawienia się pizzy jest bardzo stara. Podobnie jak wszystkie dania z naszej listy, danie to pierwotnie było uważane za los biednych. Było obfite, przygotowane z tanich produktów. Wysocy rangą urzędnicy odmówili nawet spojrzenia w kierunku pizzy, uważając, że nie warto być na ich stole.
Stosunek do pizzy zmienił się za sprawą włoskiego władcy Umberto I i jego żony Margherity. Specjalnie dla pary królewskiej szef kuchni Esposito przygotował trzy pizze z różnymi dodatkami. Przypadkowo lub celowo jeden z nich był nadziewany czerwonymi pomidorami, białą mozzarellą i bazylią, a kolory przypominały włoską flagę. Władcy docenili tę pizzę i nazwali ją na cześć królowej Małgorzaty. Od tego momentu pizza stała się niezwykle popularna, a z roku na rok liczba odmian tego dania tylko się zwiększa.
Przy okazji, o twoim ulubionym włoskim daniu. Proponujemy spróbować ugotować pizzę według jednego z przepisów z artykułu. Wegetariańska i na patelni: 5 przepisów na pizzę, które trafią na listę ulubionych dań
Źródło: https://novate.ru/blogs/200322/62407/