O tym, że czołg został zakopany w ziemi, stało się powszechnie znane po tym, jak hiszpańscy korespondenci ABC.es natknęli się na fotografię datowaną na 1942 rok (okres bitwy pod Stalingradem). Zdjęcie przedstawia zbiornik, który jest prawie całkowicie pod ziemią. Znajdował się w kraterze powstałym podczas eksplozji i wyglądał jak prawdziwy bastion obronny. Jeden z dziennikarzy był rozbawiony. Zasugerował nawet, że pewnego dnia czołgi same zagrzebią się w ziemi, jeśli napotkają na poważną przeszkodę.
Wbicie czołgu pod osłonę i zamaskowanie go to praktycznie standardowe ćwiczenie dla załóg czołgów i załóg artylerii. Ale podczas II wojny światowej ta taktyka dopiero zaczynała być stosowana. Koncepcja użycia pojazdów opancerzonych nie wiązała się z długim „siedzeniem” w krzakach. Dlatego wieżyczki dział, ledwo unoszące się nad ziemią, stały się nieprzyjemną niespodzianką dla wroga.
1. Czy autorem pomysłu naprawdę jest N. Chruszczow
Zdjęcie autorstwa Chruszczowa budzi pewne wątpliwości. Uważa się, że ta propozycja od młodego ówczesnego generała N. Chruszczow otrzymał podczas bitwy pod Kurskiem, co pokazano w jednym z odcinków filmu „Wyzwolenie” w reżyserii Ozerowa. Ale przecież Chruszczow był też niedaleko Stalingradu i mógł zaoferować taką metodę obrony. I tak naprawdę nie ma znaczenia, kto to wymyślił, ważne jest, aby pomysł dał swoje rezultaty, i to pozytywne.
2. Bitwa pod Kurskiem i jej cechy
Latem 1943 r. armia niemiecka chciała odzyskać inicjatywę na froncie wschodnim. Aby osiągnąć swój cel, zorganizowali operację o nazwie „Cytadela”. Wielu autorów zauważa, że nie miał on szczególnie strategicznych celów. Niemcy zamierzali po prostu zaatakować żołnierzy sowieckich pod Kurskiem i Orłem z dwóch stron w celu wyprostowania linii frontu. W każdym razie dla morale Armii Czerwonej i przyszłości II wojny światowej ta bitwa była decydująca.
W Niemczech do ofensywy przygotowano wiele nowinek technicznych: wyrzutnie rakiet, Tygrysy (czołgi ciężkie), Ferdinandy (koła samobieżne). Wszyscy mieli działa 88 mm. Mieli też po raz pierwszy użyć Panter. W tym czasie zarówno Niemcy, jak i Sowieci mieli jeszcze dość sił i środków, w związku z czym operacja przekształciła się w ciężką krwawą bitwę.
3. Uratowano „podziemne” czołgi
Dowództwo Związku Radzieckiego musiało wykonać niezwykle trudne zadanie, a mianowicie powstrzymać atak wroga, który naprawdę chce się zemścić za porażkę w bitwie pod Stalingradem. Dlatego trzeba było zadbać o potężną obronę, a co najważniejsze, aby wróg nie zgadł o pracach przygotowawczych. Nasz się powiódł. Wcześniej wykopano rowy, rowy, rowy przeciwczołgowe, wykonano bunkry, przygotowano pola minowe i stanowiska artyleryjskie. Jeśli chodzi o użycie czołgów, problem również został rozwiązany. Rozwiązanie zaproponował N. Chruszczow.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
4. Niezawodna obrona
Niemieckie czołgi zaczęły posuwać się od południa 07.05.1943. Spotkaliśmy ich z granatami ręcznymi, minami, bronią przeciwpancerną. Powstrzymywanie wroga trwało kilka dni z rzędu. Dowództwo niemieckie szybko zorientowało się, że ich operacja zakończyła się fiaskiem. Niemcy nie mogli przejść przez obronę naszych wojsk od północy. Ofensywa zakończyła się 07.10.1943. Sytuacja na południowej flance również nie podobała się Niemcom. Nie byli w stanie zabezpieczyć swoich pozycji.
W kontynuacji tematu przeczytaj co 5 sowieckich „marek” broni z okresu II wojny światowej rozpoznamy na pierwszy rzut oka.
Źródło: https://novate.ru/blogs/300921/60716/