Każda osoba, choć trochę zainteresowana bronią, powinna od dzieciństwa słyszeć o tajemniczych i groźnych kulach z przesuniętym środkiem ciężkości. Jednak znalezienie konkretnych informacji na temat takiej amunicji często nie jest łatwe, a większość danych na ich temat jest przekazywana ustnie. Wszystkich łączy wspólny przekaz, że, jak mówią, kula z przesuniętym środkiem ciężkości może trafić człowieka w nogę i pozostawić ciało gdzieś w okolicy głowy. Co to za amunicja?
Specjalne kule z przesuniętym środkiem ciężkości, zaprojektowane specjalnie do wpadania w ciało ofiary, zadając najbardziej jeszcze większe zniszczenia i zabronione przez wszystkie międzynarodowe konwencje - to jeden z największych mitów o broni XX stulecie. W znanym laikowi, zgodnie z opowieściami przyjaciół i towarzyszy, koncepcja kul z przesuniętym środkiem ciężkości nigdy nie istniała.
Koncepcja przesunięcia lub przeniesienia środka ciężkości amunicji istnieje, ale w praktyce nie działa tak, jak opowiadają liczne historie. Przesuwanie środka ciężkości poprzez zmianę współczynnika kształtu pocisku jest praktykowane do dziś. Odbywa się to jednak tylko w celu poprawy właściwości balistycznych amunicji. Jednocześnie amunicja nie otrzymuje żadnych dodatkowych „cudownych” lub przeciwnie, „strasznych” właściwości niszczących.
Kule o różnej amunicji z broni krótkiej zachowują się inaczej, gdy dostają się do ludzkiego ciała, pozostawiając taki lub inny rodzaj kanału rany. Tak więc ciężkie pociski dużego kalibru opuszczają głęboki kanał rany i dobrze przenoszą energię strzału na ciało ofiary, do czego preferują je przede wszystkim myśliwi. Lekka i wolnoobrotowa amunicja działa jak szydło: często przebija ciało i pozostawia wąski kanał rany. Pociski o dużej prędkości w kalibrach pośrednich, takich jak 5,45 lub 5,56 mm, mają tendencję do „wpadania” w ciało ofiary po trafieniu w ludzkie ciało.
Tworzą stopniowo rozszerzający się kanał rany. Ponadto takie kule znacznie częściej pękają w ciele niż inne, a nawet mogą pęknąć, powodując jeszcze większe obrażenia ofierze. Wszystko to wynika z formy, szybkości ruchu i materiałów, z których wykonane są niszczące elementy. Pociski nie potrzebują żadnych cudownych właściwości, takich jak przesunięty środek ciężkości czy ładunek wybuchowy.
Zwykłe pociski z nabojów pośrednich, których nikt nie zabronił i bez dodatków, pozostawiają na ludzkim ciele straszne rany, często nie do pogodzenia z późniejszym życiem. Skąd więc wziął się mit o przesuniętym środku ciężkości? Trudno dziś powiedzieć, kto pierwszy wymyślił ten rower. Jednak ta bajka sięga pierwszych dziesięcioleci zimnej wojny między ZSRR a USA. Istnieje niezerowe prawdopodobieństwo, że bajkę o przesunięciu środka ciężkości wymyślili amerykańscy dziennikarze, po tym, jak pojawiły się pierwsze zdjęcia obrażeń od trafień z karabinu M16 pod nowym wówczas nabojem 5,56 mm. Stało się to podczas wojny w Wietnamie. Potworne rany wywarły niezatarte wrażenie na ludziach z dala od spraw wojskowych, po czym do akcji wkroczyła publicystyczna praca fantazji i przesady.
W kontynuacji tematu czytaj o jak ludzkość stworzyła najgorszy karabin maszynowy w historii, a potem walczył z nim przez stulecie.
Źródło: https://novate.ru/blogs/100921/60482/
TO INTERESUJĄCE:
1. „Burza” w biały dzień: czym jest karabin szturmowy FSB OTs-14
2. Pistolet Makarowa: dlaczego nowoczesne modele mają czarną rękojeść, jeśli pod ZSRR był brązowy
3. Dlaczego rewolucyjni marynarze owinęli się w pasy z nabojami?