Mleko w „francuskim opakowaniu” było sprzedawane w Związku Radzieckim przez kilkadziesiąt lat od lat 50. do połowy lat 80. XX wieku. Piramidy mleczne wyglądały szczerze dziwnie i sprawiały ambiwalentne wrażenie. Jednocześnie słynne tetrapaki stały się dla wielu rodaków jednym z najbardziej uderzających symboli epoki. Dlaczego więc mleko wlewało się do takiego opakowania?
Ostatnio narosło wiele mitów dotyczących tetrapaków mleka, z których wiele jest zakorzenionych w europejskiej reklamie z połowy i drugiej połowy XX wieku. Pomimo przydomku „francuskie opakowanie”, piramidy mleczne zostały wynalezione w Szwecji w 1951 roku. Według jednej wersji twórcą opakowania został asystent laboratoryjny Eric Wallenberg. Według innej wersji twórcą został założyciel Tetra Pak, sam Ruben Rausing. Według trzeciej wersji - projektant firmy Eric Thorudt.
Produkcja tetrapaków rozpoczęła się w 1952 roku, ale w latach 60. popularność opakowań osłabła. Przede wszystkim wśród samych producentów wyrobów mleczarskich. Głównym problemem tetrapaków był brak możliwości ich transportu w prostokątnych pojemnikach. Piramidy mleczne wymagają specjalnych metalowych pojemników kratowych.
W 1959 roku technologia trafiła do Związku Radzieckiego. W sieci często można znaleźć wzmianki o tym, że ZSRR kupił linię produkcyjną. Chociaż nie można temu zaprzeczyć, nie przedstawiono jeszcze żadnych dokumentów dowodowych. I dlatego z takim samym sukcesem można argumentować, że w ZSRR zrobili własne tetrapaki, podglądając pomysł Szwedów.
W Unii wyprodukowano opakowania piramidalne w ilości 0,5 litra na kefir i mleko, 0,25 litra na mleko, śmietankę i bolakt, 0,1 litra na śmietankę (tylko przed olimpiadą-80). W zależności od rodzaju produktu i stopnia pasteryzacji mleka wykonywano różne opakowania. Piramidy były używane przed pojawieniem się konwencjonalnych torebek na mleko. Dlaczego w ogóle byli potrzebni? Właściwie odpowiedź na to pytanie jest bardzo prosta.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
Na początku drugiej połowy XX wieku w ZSRR istniały dwa sposoby butelkowania produktów mlecznych: produkt do butelkowania w puszce i produkt w szklanej butelce. W pierwszym przypadku mleko było bardzo tanie, ale przechowywanie go było niewygodne, a do tego szybko się psuło. W drugim przypadku mleko było zauważalnie droższe ze względu na szklaną butelkę. Koszt kontenera udało się odzyskać niemal całkowicie poprzez zbieranie i oddawanie butelek do specjalnych punktów skupu. Jednak do tego trzeba było „kłopotać”: zbierać pojemniki i myć je. W tym celu wykonano nawet specjalne pędzle. W tym kontekście tetrapaki stały się rozwiązaniem kompromisowym: kosztują nie tyle co butelki, do zebrania i nie trzeba było ich oddawać, a mleko w papierze (kartonie) przechowywano prawie tak długo, jak w szkło.
W kontynuacji tematu czytaj o dlaczego czekolada robi się szara?czy jest szkodliwy i jak wybrać produkt wysokiej jakości.
Źródło: https://novate.ru/blogs/040921/60411/
TO INTERESUJĄCE:
1. 7 elementów wyposażenia wnętrz, które czas wrzucić do worka na śmieci i zabrać na wysypisko śmieci
2. Z jakiego drewna chata z bali przetrwa ponad 300 lat nawet bez specjalnej obróbki?
3. Dlaczego rewolucyjni marynarze owinęli się w pasy z nabojami?