Śliwka to jedno z najbardziej bezpretensjonalnych drzew owocowych na mojej stronie. Przy odrobinie staranności daje wysoki plon. Zasadziłem kilka odmian, ale szczególnie chciałem wyróżnić jedną o nazwie Stanley.
Opis odmiany
Drzewo osiąga średnią wysokość do 3 m. Korona jest niezbyt pogrubiona, o okrągłym kształcie. Pędy są ciemnofioletowe z małymi pąkami w kształcie stożka. Pokryte są zaokrąglonymi szarozielonymi liśćmi o błyszczącej powierzchni.
Stanley zaczyna kwitnąć w maju. W tym okresie drzewo pokryte jest dużymi śnieżnobiałymi kwiatami.
Zbieram na etapie dojrzałości biologicznej, w sierpniu. Są duże, zaokrąglone, lekko wydłużone, koloru ciemnoniebieskiego. Skórka jest cienka, z silnym nalotem woskowym.
Jedną z zalet odmiany, którą zauważyłem, jest delikatny, soczysty, słodki miąższ o żółto-zielonym kolorze. Kość nie jest duża, można ją łatwo oddzielić.
Zalety i wady
Podczas uprawy śliwki Stanley zauważyłem szereg zalet tej odmiany. Chciałbym zwrócić Państwa uwagę na następujące kwestie:
- wysoka wydajność roczna;
- bezpretensjonalna opieka;
- mrozoodporność;
- odporność na polistygmozę i rekina.
Ponadto owoce zebrane na etapie dojrzałości technicznej podlegają wieloletniemu transportowi.
Ale są też pewne wady:
- średnia odporność na suszę;
- podatność na moniliozę i mszyce śliwkowe;
- wymagający od składu gleby.
Ze zbiorów Stanleya robię kompoty, konfitury i dżemy.
Wybór miejsca do lądowania
Stanley jest bezpretensjonalny w utrzymaniu, ale aby uzyskać wysoki plon, polecam zwrócić uwagę na wybór lokalizacji. Roślina preferuje teren o dobrym, równomiernym oświetleniu, chroniony przed silnymi wiatrami. Występowanie wód gruntowych wynosi co najmniej 1,5 m. Gleba musi być żyzna, o neutralnej kwasowości, musi dobrze odprowadzać wodę i powietrze.
Cechy doboru i sadzenia sadzonki
Chciałbym zwrócić uwagę na fakt, że sadzonki z otwartym systemem korzeniowym sadzi się wyłącznie wiosną. W tym samym czasie przygotowałem dół do lądowania jesienią.
Polecam również odpowiedzialnie kupować sadzonki, zwracając uwagę na:
- Roślina musi być silna, zdrowa, z dobrze rozwiniętym systemem korzeniowym.
- Pędy, pień i korzenie nie powinny wykazywać oznak gnicia ani chorób grzybiczych.
- Gałęzie muszą być elastyczne.
Stanley jest odmianą częściowo samopłodną. Dlatego zasadziłem na stronie inne odmiany zapylające, zwiększając w ten sposób plon.
Spośród odmian zapylających radzę zwrócić uwagę na:
- Czaczakskaja;
- Bluefrey;
- Wołoszka;
- Prezydent.
Jak przygotować stronę
Jak już wspomniałem, jesienią przygotowałem miejsce do sadzenia. W tym celu wykonał głęboką orkę i starannie wyselekcjonowane resztki roślinne.
Nawozy na 1 m2:
- superfosfat - 10 g;
- siarczan potasu - 80 g;
- mąka dolomitowa - 500 g.
Na wiosnę wykopałem dół do lądowania. Głębokość - 60 cm. Średnica - 70 cm. Na dno wylano warstwę keramzytu. Następnie napełnił mieszanką torfu, próchnicy i ziemi, umieścił sadzonkę.
W pobliżu wbiłem drewniany kołek i naprawiłem drzewo. Przykryłem go ziemią i ostrożnie wylałem wodą. Krąg korzeniowy został dodatkowo mulczowany torfem. Słoma też się sprawdzi.
Opieka
Stanley to bezpretensjonalna odmiana. Główne środki pielęgnacyjne to:
- podlewanie (w okresie suszy powinno być obfite);
- górny opatrunek;
- przycinanie.
Podsumowując, chcę powiedzieć, że głównymi zaletami Stanleya są bezpretensjonalna pielęgnacja, wysokie plony z roku na rok, odporność na wahania pogody i mrozy. Owoce dojrzewają dość duże, soczyste, słodkie i smaczne.
Przeczytaj także: Zastanówmy się, czy warto zostawić otwartą szklarnię poliwęglanową zimą, czy nie.
Przyjaciele, nie zapomnijcie zasubskrybować kanału i LIKE, jeśli artykuł jest przydatny!
#śliwka stenley#cechy uprawy#ogród