Po zakończeniu II wojny światowej kierownictwo i ludność Związku Radzieckiego stanęło przed najtrudniejszym, ale najistotniejszym zadaniem - odbudową gospodarki narodowej. Nie udało się jej przeprowadzić w całości bez szeroko zakrojonej motoryzacji kraju w połowie XX wieku. I dlatego, pomimo trudnych warunków, nowe fabryki zaczęły rosnąć jak grzyby po deszczu w całym Związku Radzieckim po deszczu. Jednym z takich przedsiębiorstw jest Ryga Bus Factory.
Należy podkreślić, że w Związku Radzieckim istniały tylko dwa duże przedsiębiorstwa, które zajmowały się produkcją minibusów. Pierwszym takim był Uljanowsk Automobile Plant. Drugim była Ryga Bus Factory, założona w 1949 roku. Przyszły RAF powstał na bazie istniejącego już ryskiego warsztatu samochodowego nr 2, który z kolei kiedyś powstał na bazie warsztatów Deitsmanisa i Potreki. Nowe przedsiębiorstwo nosiło nazwę Ryga Bus Body Plant. W 1951 roku została połączona z Ryską Eksperymentalną Fabryką Samochodów. W ciągu zaledwie 4 lat powstała nowa linia produkcyjna, po której ostatecznie powstało nowe przedsiębiorstwo RAF. Ostateczna reorganizacja miała miejsce w 1954 roku.
Firma wyprodukowała swoje pierwsze autobusy RAF-651 w 1953 roku. W rzeczywistości były to kopie autobusów GZA-651 z fabryki Gorkiego. Z 16 miejscami siedzącymi, model mógł pomieścić 25 pasażerów. Kolejnym kultowym modelem był autobus na podwoziu GAZ-51 - RAF-251. Urodził się w 1955 roku. Pierwszy minibus przedsiębiorstwa RAF-10 został zmontowany w 1957 roku. Europejskie doświadczenia miały duży wpływ na projekt. Inżynierowie ryskiej fabryki badali m.in. samochody Volkswagena.
Najważniejszymi modelami w historii przedsiębiorstwa były minibusy RAF-977 „Łotwa” i RAF-2203 „Łotwa”. Pierwszy z nich został wydany w 1959 roku i przeszedł kilka ulepszeń. Ponadto produkcja modelu została rozszerzona na mocy Ługańskiego Zakładu Naprawy Samochodów, gdzie wyprodukowano minibusa pod oznaczeniem LARZ-977 „Ługańsk”. Drugi model jest dobrze znany nawet pokoleniu urodzonemu w latach 90-tych. Produkcja słynnego 2203 rozpoczęła się w 1976 roku. Samochód odwiedził kiedyś Kilimandżaro, przejechał 12 tysięcy kilometrów w Afryce i był używany jako taksówka podczas igrzysk olimpijskich w 1980 roku. RAF-2203 był produkowany w ogromnym asortymencie modeli, minibus był montowany, w tym za granicą, na podstawie licencji, na przykład w Finlandii.
Chwalebne dni firmy zakończyły się w fatalnych latach 80-tych. Wydarzenia wokół Fabryki Autobusów w Rydze w tym czasie rodzą znacznie więcej pytań niż dają odpowiedzi. Dotyczy to jednak zdecydowanej większości sowieckich przedsiębiorstw tamtej epoki. W 1986 roku w RAF wybuchł skandal z powodu spadku jakości produktów. W 1987 roku w zakładzie wybrano nowego lidera w głosowaniu kolektywu robotniczego. Jednak nowy dyrektor nie siedział długo na swoim krześle, już w 1990 roku został zastąpiony przez nową osobę. Gdy tylko Łotwa stała się de iure niepodległym państwem, RAF został natychmiast przekształcony w spółkę akcyjną. Oba wydarzyły się 6 września 1991 roku.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
W pierwszej połowie lat 90. zakład zajmował się produkcją małych samochodów, które nie mogły znaleźć dla siebie dużego rynku zbytu. Do 1993 roku zakład zaprezentował kilka ciekawych modeli, w tym RAF-M1 „Roxana” i RAF-M2 „Stiles”, jednak to cudowna rzecz – dla żadnego z projektów w nowym szczęśliwym kapitalistycznym świecie nie udało się znaleźć inwestor. Do 1996 r. RAF kierował się rynkiem rosyjskim, ale bardzo szybko stało się jasne, że nowe gazele całkowicie zastępują RAFiki. Eksport poszedł na marne. W tym samym roku fabryka próbowała zawrzeć sojusz z GAZ, ale decyzja została zablokowana przez rząd łotewski. W 1997 roku zakład ogłosił upadłość. W nowym świecie „wolnej konkurencji” nie było miejsca dla legendarnego sowieckiego minibusa. A teraz, gdzie kiedyś pracowały tysiące inżynierów i techników, wieje tylko wiatr i osadza się kurz.
W 2012 roku łotewski kierowca wyścigowy Andris Dambis otworzył małe muzeum poświęcone historii zakładu w jednym ze starych budynków ryskiej fabryki autobusów. W 2018 roku znak towarowy RAF został ponownie zarejestrowany, po czym obiecano zaprezentować nowy model „RAFika” w 2020 roku. Niestety nie udało się znaleźć żadnych informacji o sukcesie „odrodzonego” przedsiębiorstwa nastawionego na produkcję trolejbusów i samochodów elektrycznych w sieci od 2021 roku.
Jeśli chcesz dowiedzieć się jeszcze ciekawszych rzeczy o sowieckim przemyśle, zdecydowanie powinieneś o tym poczytać Gracze Lucha: jak w ZSRR wymyślili własny napęd CD i dlaczego nie wszedł do serii.
Źródło: https://novate.ru/blogs/270721/59930/
TO INTERESUJĄCE:
1. Dlaczego Aleksander Wielki nie udał się na zachód i nie zdobył Rzymu?
2. Dlaczego amerykańscy mężczyźni noszą T-shirt pod koszulą?
3. Dlaczego indyjskie złoto jest bardzo żółte i skąd bierze się tak wiele od tamtejszych kobiet?