Zapraszamy wszystkich do kanału samouków warsztatów spawalniczych! Tutaj podajemy wskazówki dotyczące pracy dla początkujących, aby zaoszczędzić czas, nie przechodząc przez próby i błędy, dopóki nie uzyskają normalnych wyników.
Przeanalizujmy niezbędny temat do spawania rury profilowej o cienkiej ściance 1,5 mm. Gdy wszystko zostanie dokładnie zmierzone, zaznaczone i odcięte, to szczelina przy łączeniu będzie minimalna. Takie połączenie będzie łatwe do zgrzania. Ale są też inne sytuacje.
Szczelina może okazać się duża, tej szczeliny nie da się tak po prostu spawać. Można zastosować starą metodę - włożyć odłamany pręt elektrody z powłoki do szczeliny i w ten sposób przyspawać. Metoda całkiem działa.
Ale jest inny sposób, bez dodawania dodatkowego metalu do szczelin. I po prostu zespawaj taką szczelinę elektrodą, w tym przypadku pokażę ją elektrodą o średnicy 3 mm.
To taki szew, który należy uzyskać, zaspawałem całkowicie jedną szczelinę, a drugi dotarł do środka - potrzebujemy tego szwu, aby pokazać teorię.
A my warzymy tę lukę. Za pomocą szlifierki wykonałem wycięcie na ścianie rury profilowej, szerokość tego wycięcia wynosi co najmniej 4 mm. Pręt elektrody o długości 3 mm w tej szczelinie jest swobodny. Zacznijmy więc od teorii.
Najpierw zrobimy mostek między dwiema krawędziami. Dopóki metal jest zimny, ta hals skoczka powinna działać bez problemów.
Samo spawanie będzie oczywiście odbywało się z separacją, punkt po punkcie. Potrzebujemy więc elektrod z powłoką rutylową. To są znaczki
ANO-21
MR-Z
OK-46 00
Umieściłem tutaj prąd około 85 amperów.
Kierunek spawania pod kątem do przodu, załóż zworkę na początku szwu i oddalaj się od niego.
Jakie ruchy elektrody będziemy tutaj robić?
Gotujemy niejako pociągnięciami, od jednej krawędzi do drugiej, szybko robimy skalę końcówką elektrody. Czekamy ułamek sekundy i już od krawędzi, gdzie elektroda została oderwana, robimy również płatek na przeciwległej krawędzi. te skale powinny się pokrywać. Druga skala pociągnięcia nakłada się na pierwszą, a więc ruch po ruchu. Kolejny ważny szczegół.
Ponowne zajarzenie odbywa się zawsze w granicach jeziorka spawalniczego. Gdy oderwiemy elektrodę, przez maskę wyraźnie widać kontury tego jeziorka spawalniczego. A wykonując powtórną smugę płatka, rozpalamy elektrodę tak, aby nie wyszła poza granicę zanikającego jeziorka spawalniczego.
Jeśli zapalisz się dalej niż ten kontur, łuk uderzy w szczelinę i szybko stopi krawędzie i już uformowany szew. To ważna drobnostka, bez niej nic nie zadziała podczas spawania cienkich ścian. Kolejna wskazówka dla wygody pracy.
Jeśli włożysz nową elektrodę, pozostaw ją w uchwycie pod kątem 90 stopni. Jeśli elektroda jest już w połowie spalona, lepiej ustawić ją pod kątem 45 stopni. To drobiazg, ale o wiele łatwiej zapanować nad precyzyjnymi ruchami. Wymyśliliśmy teorię, teraz spawamy tę lukę.
Jeśli zastosujesz się do wszystkich tych zaleceń, spawanie przebiegnie gładko. Skaluj według skali z nakładaniem się. Warzone, zobaczmy wynik.
Odepchnęli żużel, nawet go nie odbili, ale zepchnęli go ze szwu, praktycznie odpadł na dwie połowy. Szew pod spodem jest ciasny i piękny. Przyjrzyjmy się bliżej słońcu.
To tyle, spawaliśmy dużą szczelinę na cienkim metalu bez żadnych dodatkowych uszczelnień.
Wprowadź wiedzę techniczną i sztuczki do swojego arsenału.