Współczesny człowiek od dawna jest przyzwyczajony do tego, że w każdej nowoczesnej armii na świecie stopień porucznika jest stopniem młodszego oficera. Jednocześnie wojska krajowe mają stopień generała porucznika, który z jakiegoś tajemniczego powodu jest o jeden stopień wyższy niż stopień generała majora. Rodzi się zamieszanie, dlaczego tak się dzieje wśród generałów, skoro w przedgenerałowym korpusie oficerskim major jest wyższy niż porucznik. Spróbujmy to rozgryźć.
Słowo „porucznik” jest bardzo stare. Pochodzi od francuskiego terminu „lieu tenant”, który powstał w XV wieku. To zdanie w języku francuskim pochodzi od łacińskiego pojęcia „losum tenens”, które można przetłumaczyć na znajomy rosyjski jako dobrze znane słowo „deputowany”. Podczas wojny stuletniej Francuzi zaczęli używać terminu „lieu tenant” w odniesieniu do wojska do niektórych dowódców. Kompanie Ordynacyjne - do regularnych formacji rycerskich, które walczyły nie o przysięgę do zwierzchnika (pana) w ramach milicji lennej, ale za wynagrodzenie. Ale słowo „major” pochodzi od łacińskiego „major” – „senior” i było postrzegane w dowództwie jako coś mniej znaczącego w porównaniu z „zastępcą” naczelnego szefa.
Co więcej, „zastępcę” zastosowano nie do głównych dowódców kompanii, ale do ich zastępców lub asystentów. Co więcej, ludzie o zupełnie innym poziomie, prestiżu i godności mogli zostać „porucznikami”, gdyby wymagała tego sytuacja. Nominacja na „porucznika” nie zależała w żaden sposób od liczby osób powierzonych dowództwu. Innymi słowy, „zastępca najemcy” nie był stopniem wojskowym, ale pozycją wojskową. Należy przypomnieć, że także we współczesnej armii zajmowanie stanowiska i stopnia nie jest bezpośrednio zależne (choć ma pewne ograniczenia), zwłaszcza w czasie wojny. Na przykład w różnych warunkach stanowisko dowódcy kompanii może objąć major, stołeczny i porucznik, aw skrajnych warunkach nawet sierżant.
Podobnie było z pojęciem „porucznika” w dawnych czasach. W XVII wieku słowo przeniknęło również do Rosji. Po raz pierwszy wspomniano o nim w traktacie wojskowym z 1647 r. „Doktryna i przebiegłość struktury wojskowej piechoty”. Stanowisko „porucznika” przynieśli do ojczyzny zagraniczni specjaliści wojskowi, którzy zostali zatrudnieni na Zachodzie do organizowania pułków nowego systemu. Stopniowo koncepcja ewoluowała z pozycji, a także przekształciła się w stopień wojskowy. Jednocześnie, aż do rewolucji 1917 r., pamięć o tym, że „porucznik” był kiedyś także stanowiskiem, była doskonale zachowana w środowisku wojskowym. W rezultacie szeregi generałów po prostu ewoluowały z różnych koncepcji. Generał dywizji powstał w czasach carskiej Rosji z połączenia dwóch stopni wojskowych, a generał-lejtnant ze stopnia wojskowego i wysokiego statusu wojskowego.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
Jeśli chcesz wiedzieć jeszcze ciekawsze rzeczy, powinieneś przeczytać o czym to jest. Radziecki snajper - elita Armii Czerwonej: o czym zwykle zapominają mówić, wspominając o nich.
Źródło: https://novate.ru/blogs/100721/59715/
TO INTERESUJĄCE:
1. Dlaczego na amerykańskich przedmieściach buduje się domy z kartonu i sklejki?
2. Dlaczego amerykańscy mężczyźni noszą T-shirt pod koszulą?
3. Dlaczego karabin automatyczny pojawił się w ZSRR w 1949 roku, a w USA dopiero w 1964 roku?