1. Kiedy i dlaczego były budynki mieszkalne, poprzednicy naszego „Chruszczowa”
Wiadomo na pewno, że trzy/pięciopiętrowe budynki, w których znajdują się niewielkie mieszkania z malutką kuchnią, wąskim korytarzem i połączoną łazienką, nie są wynalazkiem sowieckim. Budownictwo budżetowe, które umożliwia zapewnienie mieszkań potrzebującym, stało się istotne w Europie i Ameryce już w latach 30. ubiegłego wieku.
Referencja: Jednym z najbardziej znanych architektów, którzy zapoczątkowali ideę budownictwa masowego był Ernst May (1886-1970), niemiecki architekt i urbanista. Udało mu się przekroczyć ambitne plany twórców niemieckiego funkcjonalizmu Waltera Gropiusa i Bruno Tauta, po zrealizowaniu zakrojonego na szeroką skalę projektu „Nowy Frankfurt” (budowa kilku wsi w pobliżu Bruchfeldstrasse, Pranheima itp.). Od 1925 do 1930 zbudował nieco ponad 12 tys. budynki mieszkalne. Warto również zauważyć, że po zakończeniu budowy osiedla E. May wraz z grupą podobnie myślących ludzi pojechał do Związku Radzieckiego, gdzie zaprojektował około 20 nowych miast.
2. Dlaczego nowe domy nazwano „płaskimi”
W latach powojennych rozpoczęła się szczególna skala masowej budowy mieszkań ekonomicznych. Pomimo tego, że miasta Szwecji nie ucierpiały w wyniku bombardowań i zniszczeń, obywatele coraz bardziej potrzebowali lepszych warunków życia. Wtedy to rozpoczął się wielkoskalowy rozwój miast od prefabrykowanych trzy- i pięciopiętrowych budynków, które znajdowały się blisko siebie i były bardzo wąskie. Szerokość konstrukcji panelowych wahała się od 8 do 12 m, dzięki czemu ludzie bardzo szybko przyjęli nazwę lamellhus – „płaskie” lub „wąskie” domy.
Taki układ był podyktowany normami, które nie zezwalały na budowę budynków mieszkalnych. bliżej niż 21,3 m, aby zapewnić maksymalne doświetlenie mieszkania na wszystkich kondygnacjach (standardy nasłonecznienie). Ale domy o małej powierzchni łatwo było zaadaptować do terenu o najmniejszej ingerencji w naturalny krajobraz. Wykorzystali to deweloperzy, którym w ciągu 10 lat (1936-1946) udało się zlecić ponad 25 tys. mieszkań, co pozostawiło 85% (!) całkowitego zasobu mieszkaniowego kraju.
3. Cechy planowania i aranżacji obszaru lokalnego
Budynek mieszkalny 3-5 kondygnacyjny, z małymi balkonami francuskimi bez strychów i wind, z wygodną piwnicą, w której przy każdym z mieszkań znajdowały się ogólnodostępne pralnie i suszarnie, a także szopy czy magazyny – to główne cechy szwedzkiego „Chruszczow”. Standardy te cieszyły się największą popularnością w kraju i przez kilkadziesiąt lat pozostawały niezmienne. Tyle tylko, że poprawił się układ mieszkań, zmienił się rozkład stref i zoptymalizowano przestrzeń wewnętrzną, poprawiono front i części wspólne.
Teren przyległy został zagospodarowany w zależności od tego, jaki program społeczny był realizowany i dla jakiej kategorii budowano domy. Ponieważ ten zasób mieszkaniowy uznawany był za socjalny, najczęściej mieszkania przeznaczone były dla rodzin wielodzietnych. Oznaczało to aranżację specjalnych pomieszczeń do przechowywania rowerów i wózków dziecięcych, stworzenie placów zabaw, stref rekreacyjnych i grilli, choć te ostatnie są dostępne na wszystkich dziedzińcach. Według redaktorów Novate.ru domy przeznaczone dla tej kategorii społecznej nazywano barnrikehus, co oznacza „dom bogaty w dzieci”.
Pomimo tego, że lamellhus uważano za budżetowe, budowano je gruntownie, w dosłownym tego słowa znaczeniu, przez wieki, bo pierwsze obiekty za kilkanaście lat będą mogły świętować stulecie. Należy zauważyć, że wyglądają całkiem reprezentacyjnie. Oczywiście istnieje na to wytłumaczenie. W Szwecji władze mieszkaniowe i gmina są bezpośrednio odpowiedzialne (w przeciwieństwie do naszej) za bezpieczeństwo i wygląd zasobów mieszkaniowych znajdujących się pod ich jurysdykcją. Jednocześnie elewacje (tynk, malowanie, okładziny), okna, drzwi są aktualizowane z godną pozazdroszczenia częstotliwością do wejścia i dachów, które w ostatnich latach zaczęto kłaść dachówką lub nowoczesnymi materiały.
4. Zakazy na poziomie legislacyjnym
Mieszkańcy wszelkich budynków mieszkalnych, w tym małych, muszą przestrzegać ogólnie przyjętych norm i zasad aranżacji i projektowania zewnętrznych elementów swoich mieszkań. Szwedom surowo zabrania się szklenia balkonów (jeśli nie przewiduje tego standardowy projekt), przechowywania na nich nieporęczne ekwipunek / przedmioty i wieszać pranie, podczas gdy nie należy umieszczać krat w oknach, nawet na podłogi. Zabroniona jest również wymiana bloków okiennych i drzwi wejściowych do mieszkań według własnego uznania - oznacza to, że wymienione elementy, jeśli to konieczne, muszą mieć dokładnie taki sam wygląd, kolor i kształt jak we wszystkim Dom.
Kolejnym ograniczeniem jest parkowanie na dziedzińcu (przy wejściu do wejścia), ponieważ dziedziniec jest uważany za zagospodarowany teren rekreacyjny z ławkami, stołami, altanami, wypielęgnowanymi klombami, a nawet ogrodami. Wyjątkiem jest zorganizowany parking rowerowy, z którego mogą swobodnie korzystać zarówno mieszkańcy domu, jak i goście.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
5. Wejścia szwedzkich „Chruszczowów”
Wejścia szwedzkich „chruszczowów” zadziwiają przede wszystkim czystością i integralnością stopni, idealnie płaskich i świeżo pomalowanych ściany, obecność lamp elektrycznych, a nawet przełączników (znajdujących się przy wejściu), które mieszkańcy regularnie smacznego. Przy wejściu do wejścia zawsze można zobaczyć tablicę, na której znajdują się informacje o lokatorach (nazwiska i numery mieszkań) oraz numery telefonów mediów/pogotowia. W przedpokoju są, jeśli nie nowe, to zawsze całe i czyste (bez rysunków, rys i śladów wypaleń) skrzynki na listy, a na każdym piętrze działają grzejniki.
Nie będziemy dokonywać analizy porównawczej, bo o stanie takiego zasobu mieszkaniowego w bezkresie przestrzeni postsowieckiej wszyscy nas znają. Chcę tylko uprzejmie zazdrościć Europejczykom, chociaż utrzymanie czystości i porządku w pobliżu domu i przy wejściach jest dostępne dla wszystkich bez wyjątku, ale...
Budownictwo panelowe mieszkań budżetowych było najbardziej popularne w Związku Radzieckim. Jednocześnie większość standardowych projektów budowlanych nie była do końca udana i komfortowa, chociaż były całkiem ciekawe opracowania, które nigdy nie zostały wdrożone.
Źródło: https://novate.ru/blogs/110721/59521/
TO INTERESUJĄCE:
1. Dlaczego na amerykańskich przedmieściach buduje się domy z kartonu i sklejki?
2. Dlaczego amerykańscy mężczyźni noszą T-shirt pod koszulą?
3. Dlaczego karabin automatyczny pojawił się w ZSRR w 1949 roku, a w USA dopiero w 1964 roku?