Radziecki lekki karabin maszynowy DP-27 nie był najlepszym karabinem maszynowym II wojny światowej. Ta broń miała wiele skarg i roszczeń ze strony żołnierzy frontowych. Najgorzej było z elementami amunicji - dyskami. Problemy są takie, że żołnierze byli prawie gotowi je wyrzucić. Jednak to wszystko nie tyle neguje fakt, że DP-27 stał się bronią Zwycięstwa i dźwigał na swoim dwójnogu cały ciężar wojny na froncie wschodnim. A jednak, co było nie tak z jego dyskami?
W rzeczywistości wszystko zaczęło się w 1928 roku, kiedy właśnie opracowywano karabin maszynowy piechoty Degtyarev. Pod koniec wojny secesyjnej Armia Czerwona miała wiele systemów ogniowych z różnych krajów i różnych producentów. Nie było jednak własnego karabinu maszynowego. Wasilij Aleksiejewicz Degtyarev otrzymał polecenie naprawienia braku lekkiego karabinu maszynowego własnej produkcji. Projektant wykonał niesamowitą robotę i był w stanie stworzyć broń, która uwzględniła nie tylko specyfikę lokalnego teatru działań wojskowych, ale także specyfikę krajowego przemysłu.
Jedną z najważniejszych kwestii na etapie projektowania karabinu maszynowego był wybór elementu amunicji. Po długiej debacie zdecydowano się dać pierwszeństwo magazynowi dyskowemu, montowanemu na górze. W tym ze względu na to, że Armia Czerwona miała już pozytywne doświadczenia z używaniem karabinów maszynowych systemu Lewis z dokładnie tym samym systemem amunicji. Poważnym testem dla rusznikarzy radzieckich było opracowanie nowego sklepu dla krajowego trzyrzędowego naboju 7,62x54 mm.
Chociaż karabin maszynowy okazał się w końcu całkiem dobry, jego tarcze były źródłem ciągłych problemów. Były za ciężkie, stosunkowo łatwo się wyginały, zapychały się brudem, a naboje w nich w niektórych przypadkach się myliły i prowadziły do zacinania się broni. Wszystko to wymagało od strzelca maszynowego zwiększonych umiejętności i kompetencji. Ponadto każdy DP-27 miał mieć 7 dysków, które zawierały drugą liczbę w obliczeniach lekkiego karabinu maszynowego. Innym problemem było to, że w prawdziwej sytuacji bojowej dyski te po prostu ginęły. Podczas II wojny światowej często zdarzały się przypadki, gdy dla DP-27 pozostał tylko jeden lub dwa dyski, co poważnie utrudniło jego normalne użytkowanie w przyszłości.
Liczne skargi żołnierzy z pierwszej linii skłoniły nas do zastanowienia się nad stworzeniem całkowicie nowego karabinu maszynowego. Ostatecznie jednak wszystkie nowości próbne nie trafiły do serii. Wojna skończyła się wcześniej, a wojsko zdecydowało, że bardziej racjonalne będzie nie tworzenie zupełnie nowej broni, ale przerobienie już istniejącego DP-27, który przy wszystkich konkretnych reklamacjach miał bardzo dużo konkretów zasługi. Tak rozpoczęła się historia karabinów maszynowych Degtyareva.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
Jeśli chcesz dowiedzieć się jeszcze ciekawszych rzeczy, to koniecznie przeczytaj o tym bohaterski PPS-43: na wpół zapomniany radziecki karabin szturmowy, który przewyższył PPSz.
Źródło: https://novate.ru/blogs/200521/59070/
TO INTERESUJĄCE:
1. Dlaczego na amerykańskich przedmieściach buduje się domy z kartonu i sklejki?
2. Dlaczego amerykańscy mężczyźni noszą koszulkę pod koszulą?
3. Dlaczego w ZSRR robili szklane kule, którymi dzieci chciały bawić się na podwórkach?
