W filmach historycznych i epickich sceny batalistyczne nie są rzadkością. Zgodnie z tradycją gatunku na polu bitwy jest wszystko - jeźdźcy, włócznicy, artylerzyści i oczywiście łucznicy. Odważne wojny ukazane są w zbliżeniu – jeden wystrzeliwuje strzałę we wroga, drugi bez mrugnięcia okiem wyrywa ją z ciała i ponownie rzuca się do walki. Powstaje pytanie - czy lekkim ruchem ręki można wyciągnąć strzałę, która przebiła osobę, jak pokazano na filmach? W końcu nikt nie odwołał bolesnego szoku. A ranny wojownik nie jest robotem ani bezduszną maszyną, ale całkowicie żywą osobą z krwi i ciała.
Porada inna wskazówka
W wielowiekowej historii ludzkości odbyło się ponad tysiąc bitew (na dużą skalę, a nie tak). Wszystko może być powodem ich związków. Począwszy od zajęcia terytorium, wzbogacenia się, a skończywszy na kaprysie kogoś u władzy. Metody podboju i zniewolenia stawały się coraz bardziej wyrafinowane. Ulepszono również broń, w tym strzały bojowe z łukiem.
Jeśli pierwsze końcówki miały prosty kształt, to z czasem ich wygląd został unowocześniony. Pojawiły się na nich nacięcia, cienkie i ostre ciernie, kliny. Dokonano tego, aby nie tylko trafić wroga, ale także zmniejszyć jego liczbę. Zadziorowaty i kolczasty czubek był bardzo trudny do usunięcia z ciała. Ponadto strzała wystrzelona z łuku obraca się w locie. Dostając się do żywego ciała, przez bezwładność nadal obraca się wokół własnej osi, powodując ogromne uszkodzenia narządów i tkanek.
Dobrze, jeśli strzała przeszła do lotu. Zwiększyło to szanse wojownika na wyzdrowienie. Ale to były rzadkie przypadki. Ci, którzy robili strzały, dążyli tylko do jednego celu. Cienki i szybki „pocisk bojowy” miał nie tylko obezwładniać wroga, ale także zmniejszać liczbę żołnierzy. Dlatego końcówka była słabo przymocowana do trzonka. Kalkulacja była następująca - uderzając w ciało, strzała nie mogła zostać całkowicie wyciągnięta. Końcówka pozostała w ciele. Zwłaszcza jeśli był postrzępiony. Wojownik umierał nie tyle z powodu kontuzji, co jego konsekwencji - tężca, zatrucia krwi, zapalenia otrzewnej i innych procesów zapalnych.
Jak wyciągnęli strzały, które przebiły człowieka wiele wieków temu?
Wydobycie strzały z ludzkiego ciała wymaga czegoś więcej niż umiejętności i siły. Duże znaczenie miała głębokość penetracji, kształt końcówki oraz kąt wejścia.
Najłatwiej było poradzić sobie ze strzałą, która przeszła w locie (jej czubek był widoczny). W tym przypadku szyb został odłamany (jeden z epickich momentów w scenach kinowych bitew). Następnie końcówkę delikatnie i powoli ciągnięto. Jeśli ważne organy nie zostały uszkodzone, ranni na polu bitwy byli naprawiani. Często u wojownika postrzelonego strzałą widoczny był tylko czubek grotu. Następnie przy pomocy noża wykonali cięcie i wydobyli resztki „wojennej muszli”.
Nawiasem mówiąc, wyciągnięcie strzały za drzewce, wyciągnięcie jej z ciała, było katastrofalne. Ostre kolce i nacięcia tylko pogorszyły sytuację. Obszar rany powiększył się. W związku z tym wzrosło ryzyko utraty krwi, szoku bólowego, a także zatrucia krwi, gangreny i rozległego stanu zapalnego. Szanse na przeżycie były minimalne. W takich przypadkach doświadczeni uzdrowiciele i wojownicy wymyślili proste urządzenie. Składał się z gęsich piór. Aby usunąć strzałę, wokół rany wykonano małe nacięcia. Ostrożnie włożono w nie długopis, jakby badał kształt końcówki. Dokonano tego w celu znalezienia nacięć. Nałożono na nie pióro. Następnie czubek trzonu został powoli wyciągnięty z ciała w odwrotnym ruchu. Gęsie pióra zapobiegały zadawaniu dodatkowych obrażeń przez kolce i nacięcia.
>>>>Pomysły na życie | NOVATE.RU<<<<
We współczesnym świecie ludzie są również ranieni strzałą. Dzieje się tak albo podczas historycznych rekonstrukcji bitew wojskowych, albo w wyniku jakiegoś zagrożenia. W takich sytuacjach najlepiej nie kierować się radami z filmów. I powierzyć wydobycie strzały profesjonalistom - lekarzom. Podziel się, co myślisz o epickich scenach filmowych z bitew z włócznikami i łucznikami?
To interesujące:
1. Dlaczego koty przynoszą swoje trofeum właścicielowi i co robić w takim przypadku?
2. Gdzie zwierzęta zniknęły z Egiptu, jeśli są przedstawione na starożytnych rysunkach?
3. Rodzice dokonywali napraw dla swojej córki w jednopokojowym mieszkaniu, a ona nazywała to „emerytką” (wideo)